FIRÇA İZİ

X-41

Yazarken dinlediğim şarkı mutlaka okurken dinleyin momolilerim, iyi okumalar...

Hatırlatma;
" Sakın tereddüt etme. Şimdi öldür beni. Zaten hayatımı mahvettin şimdi yapacağın bana büyük bir ödül." Dediğimde şaşırmış bir hali vardı. Neden şaşırmıştı? Korkacağımı falan mı sanıyordu? Ah o değilde silaha bakınca kaçasım geliyor.

Çaktırma Duha çaltırmaa!

" Amacın ne senin lan beni delirtmek falan mı?"

" Sen bu soruyu bana mı soruyorsun şuan?"

" Ne olurdu lan bir kere deneseydin ha! Deneseydin lan, deneseydin. Ulan görmüyormusun halimi bittim lan, tükendim."

" Sen mi bittin? Sen mi tükendin? Pislik dün akşam Hangi İrem diye tartışıyorduk."
Dediğimde kaşları yeniden çatıldı. Hah birde bilmezden gelecek serefsiz. 'Erkek değil mi hepsi aynı' şizofrenliğine girmek istemiyorum ama aynı hepsi aynıı!

" Ne İrem'i ne saçmalıyorsun sen?" Hah çok güzel şimdide maymunu oynayacağız. Görmedim, duymadım, bilmiyorum.

" Ay çıkaramadın değil mi? Haklısın o kadar İrem varmışki hangisi olduğunu soruyordun bana en son." Derken sinirim ses tonuma fazlasıyla yansımıştı.

" Nerden tanıyorsun sen İrem'i ne alaka?" 

" Dün mesaj geldi telefonuna giyinmiş seni bekliyormuş, hayatı."

" Hayatı ne?"

" Birde soruyormusun gerizekalı?"

" Ne dedim ben şimdi?"
Hah bütün ciddiyet bozuldu bu ne abi hayatım Aşk-ı memnuya döndü saçamalık.

" Vursana."

" Rahatsızmısın kızım sen?"

" Rohotsozmoson kozom son."

" Tamam vuruyorum."

" Ya şimdi vur yada bırak gideyim seçim senin."

" Adaletsiz!"

" Ha senin beni burda zorla tutman adaletli."
Silahı indirip beline koyduğunda kolumdan tutup sertçe koltuğa fırlattı.

" Hayvan!"

" Çirkinleşme!"
Gözlerimi devirdiğimde yüzüne tiksinerek baktım. Önce İrem mevzusu sonrada kafama dayadığı silah, asla affetmeyeceğim sorunlardı. Evet sorun, bildiğin sorun yani.

" Vur diyorum yok, bırak diyorum yok. Kusura bakmada ben onun bununla şey edenle aynı evde kalmam."

Yüzünde kocaman bir sırıtış oluşurken az önceki sinirli hali geldi aklıma. Bir insan nasıl bu kadar dengesi olabilirdi?

" Ney edenle, biraz açsana?"
Dediğinde üzerime yürümeye başladı. Koltukta iyice sinerken kızaran yanaklarımla tost olurdu.

" Neyi açacağım ya yaklaşma."
Dedim isyan ederek, bir o kadarda korkarak tabi.

" Valla istediğini aç bana hepsi uyar." Derken muzipçe sırıttı. İyice yaklaştığında yanıma oturup beni kucağına çekti. Saniyelik gerçekleşen bu olaya karşı koyacak komutu beynime verememiştim bile. İlk ittirdim işe yaramayacağını bile bile denedim. Olmayınca yumrukladım, yerinden kıpırdamadı bile sadece sırıtarak izledi. Sonra saçını çektim. Hatta bir kaç teli elimde kaldı. Yine ses etmedi. Garip olanı ise hala gülüyor olmasıydı. Eli yanağıma giderken tutup ısırdım bütün sinirimi çıkarmak istercesine ısırdım ufak bir inleyiş duyduğumda amacıma ulaşmış olamanın verdiği mutlulukla bu defa ben sırıttım. Hah resmen canını yakmıştım. Valla Survivor'u kazansam bu kadar mutlu olmazdım.