Gizli Numara (Düzenleniyor)

5.1

"Evet! Evet! EVET!" Sanki Burak bana evlilik teklifi etmiş gibi 'evet'leri sıraladığımda Burak güldü. "Tamam kuzucum, sakin ol." Sağ elini saçlarıma götürdü ve karıştırdı. Tuvalete gitmem gerekiyordu, hem de hemen.

Tuvaletten çıkınca uçar adımlarla Burak'ın yanına gittim ve ona sarıldım. "Minik, kedi gibisin aynı." Kurduğu cümle üzerine güldüm. Lan, herkes gitmiş! Geri çekildim. "Herkes nerede?"

"Boşver." Bir anda beni havaya kaldırıp ortadaki masaya oturttu. Masanın üzerinden karaoke mikrofonu aldı ve sesini açtı. Şarkı söylemeye başladı. Sesi çok komikti ama bunu umursamıyordum. Hahah, cidden çok komik ama. Size demiştim ya, sesinden şarkı söylese dinlerdim diye. Dinlemezmişim.

Yine seni sevmekten başka hiç bir şey yapmadım bugün

Eni konu çaldı telefonlarım, boşver bakmadım bugün

Ne gazete okudum ne de bir haber, derdi yasakladım bugün

Kaç öpücük olmuş inanamazsın, aşkı hesapladım bugün

Dün geceyle tam 144 gün

Şarkının orjinalinde üç ay diyordu. Ah, evet! Bizimki tam dört ay, yirmi dört gündü.

Yanıma geldi ve sağ elini yanağıma koyup okşadı.

Ben dünyanın en büyük aşığı olabilirim

Ben koynunda yüz sene bin sene durabilirim

Ben Leyla'yı Mecnun'u Ferhat'ı Aslı'yı Kerem'i bilmem ama...

Elini yanağımdan çekip kalbimin üstüne koydu.

Burayı iki gözüm kapalı bulabilirim

Ağlayacağım herhalde. Bu kadar romantiklik bünyeme fazla.

Şarkı bitince başka bir şarkı söyleyecekti ama arada yüzünü kapatarak gülmeye başladı. Ay, utanmış. Kıyamam.

Başka şarkı söylemeye başladığı zaman yüzümdeki gülümsememle onu izlemeye devam ettim.

Bu kız beni sever

Bu kız beni öldürür

Bu kız bana güzel hayaller gördürür

Bu kız beni tutar ve kendine çeker

Bu kızla bana bir oda bir yatak bir kütüphane yeter

Belli ki bir sır vardı onun sesinde

Beni oturduğum yerden kaldırdı ve yeniden etrafımda çevirdi. Sonra elbisemi gösterdi.

Her düşündüğümde onu beyaz elbisesinde

Bela bulur beni ve uyku kaybolur gibi

Bu kız beni görünce gülümser 

Mikrofonu elimden aldım ve benim oturduğum yere onun oturmasını işaret ettim. O oturmak yerine masaya yaslandı. Sadece onun şarkı söyleyeceğini düşünmüştü sanırım, ama ben de söyleyeceğim!

Ne söylesem ki?

Benim de sesim bok gibidir aslında, ama o söylediyse ben de söyleyeceğim. Kaçışım yok.

Ben de yıkıldım yalnızlıkta

Ben de kırıldım paramparça

Bu yolun sonu yok, biliyorum

Üzülsek de, kırılsak da, darılsak da

Yaslandığı masadan yanıma geldi, şarkıyı beraber söylemeye başladık.