Wybawienie || Taco Hemingway

40. Filipku...

Asia

Udałam się do sali Filipa. Musiałam poczekać 10 minut, ponieważ miał robione jakieś badania.

Lekarz wychodził z sali, więc to zaczepilam.

- Dzień dobry, co z moim narzeczonym?

- Dzień dobry, pan Filip dalej jest w śpiączce, żebra i płuco ładnie się goją, zadrapania również zmieniają się w strupy i za jakiś czas odpadną. Teraz tylko czekać aż się wybudzi.

- Dobrze, dziękuję. Mogę do niego wejść?

- Tak, proszę.

Gdy lekarz odszedł ja weszłam do sali mojego słonika.

- Cześć Filipku. Mam nadzieję, że mnie słyszysz, kochanie. Tak bardzo tęsknię. Chciałabym teraz leżeć w twoich objęciach na kanapie u mnie lub u Ciebie. Czuć się bezpiecznie. Dałeś mi poczucie bezpieczeństwa. Przy tobie zapomniałam o moich wydarzeniach z przeszłości. Dziękuję Ci za wszystko. Cieszę się, że wtedy wjechales we mnie wózkiem w Castoramie jak kolwiek to nie brzmi. To była miłość od pierwszego wejrzenia. Chciałabym sobie pośpiewac w samochodzie, a może w sumie to pokrzyczec udając spiew. Musisz walczyć dla mnie. Dla wszystkich bliskich. Nie możesz się poddać. Ja będę czekać na Ciebie. Jak z tego wyjdziesz to zamieszkamy razem, tak jak chciałeś. Pojedziemy na wielkie zakupy do IKEI, kiedyś kupimy sobie psa, będziemy mieli piękne dzieci i obrączki na palcach. Obiecałeś mi, że zrobisz musake i razem ją zjemy. A tylko spróbuj nie dotrzymać słowa. Ten wypadek wszystko spierdolił, nie powiedziałam ci czegoś bardzo ważnego. Ja cie kocham Filip. Nie opuszczaj mnie. Nie zostawiaj mnie samej. Jesteś mi potrzebny...
Jeśli chodzi o wypadek to wszystko uknuła Kaśka, ale już nic nam nie grozi, czeka w pierdlu na rozprawę. Kocham Cię.

Przez całe moje "przemówienie" łzy leciały mi ciurkiem. Wzięłam prawą dłoń Filipa i zaczęłam ją gladzic, przykładałam to mojego policzka. Tęsknię za nim...

____________________________________________

Maraton 2/5