My Son's Father (Sanmiego Series #1) [NOT EDITED]

Kabanata 49

Kabanata 49

Contented

            
            
              
              
Nagising ako sa pamilyar na silid namin ni JD. Noong una, hindi pa nag-sink in sa utak ko kung anomg ang nangyari o kung bakit ako napunta rito kaya isa-isa kong inaalala ang lahat.

Ang birthday party ni Caleb. Caleb’s message for us. Ang tawanan. Si Cyndie. Ang pag-uusap namin ni Cyndie. Ang singsing. Ang paghalik ni JD saakin sa harap ng kaibigan niya. Ang asaran nila ni Kuya. Ang pagduduwal ko. Ang pagkahilo ko. Ang nag-aalalang mukha ni JD. Ang pagkawalan ko ng malay!

I passed out!

“JD!”

Pagkasigaw ko agad bumukas ang pintuan ng kwarto at kaagad pumasok at lumapit saakin si JD na halata sa mukha ang pag-alalang hinawakan ako sa magkabilang braso.

“Are you okay, baby? What are you feeling? You need something? Gusto mong kumain? Anong gusto mo? Ipagluluto kita.” sunod-sunod niyang tanong na halos hindi na ako makasingit.

“What happened?” sa halip ay tanong ko.

“You passed out.”

Bigla akong nairita sa sinabi niya, “Oo nga! I passed out! At bakit nga ako nawalan ng malay!”

“Fuck!”

Bigla siyang nagmumura at kung may ano pa siyang binulong-bulong na hindi ko maintindihan kaya mas lalo akong nairita.

“Huwag kang magmura riyan! At huwag kang bumulong-bulong ng kung anu-anong hindi ko naririnig! Tinatanong kita!”

“Fine, fine, fine,” he said. Halata sa mukha nito ang frustration, “Calm yourself first, please, baby. Bawal sa’yo ang ma-stress.”

“Paano ako kakalma kung tinanong kita, pero hindi ka sumasagot!”

Mahina ulit siyang nagmura saka niya ako muling hinawakan sa magkabilang braso, “I’ll tell you but, please, huminahon ka muna, okay?”

“Fine.”

Huminga siya nang malalim, “Kanina. You passed out, I was so scared so I rushed you to the hospital. And the doctor said...”

“Am I going to die?”

Daglian kong naramdaman ang panunubig ng mata ko sa naisip lalo na nang hindi agad siya sumagot.

Hinawakan ko siya sa kwelyo ng damit niya, “Tell me! Am I going to die?” I cried, “Hindi pa ako puwedeng mamatay! Hindi pa ako naikakasal sa’yo!”

Sunod-sunod na naman siyang nagmumura, “Fuck, baby. You’re not going to die.”

Pero parang hindi ko narinig ang sinabi niya. Patuloy ako sa pag-iyak at maging ako hindi ko alam. Hindi ko alam kung bakit ang emotional ko.

“Jared, what happened?”

Biglang pumasok sa kwarto si Mommy, Mama Isabelle, at Tita Conny. Nagulat sila nang madatnan akong umiiyak.

“Please, tell me. Am I going to die?”

Sabay na natawa ang Mommy ko, Tita Conny at Mama Isabelle. Sabay-sabay rin silang lumapit saakin.

“No, hija. You’re not going to die.” Mama Isabelle said while smiling, then she looked at JD na bakas sa mukha ang prustrasyon, “You didn’t tell her yet?”

“How can I tell her if she suddenly shouted at me. And when I am about to tell her, she suddenly cried.”

Tita Conny laughed, “Kailangan mo nang sanayin ang sarili mo sa pagbabago ng mood niya sa paparating pang linggo.”