Yorumlarınızı bekliyorum ↓
Sadece birkaç kişinin birçok şeyi değiştirmesine izin veren neydi?
Çok yaşlı değildim, yalnızca yirmi sekiz yaşındaydım. Ama yaşıma rağmen birçok şeyi görüp, yaşadığımı düşünüyordum. Hatalarım oldu. Hatta o kadar çok hatam oldu ki, doğrularımı hatırlayamaz oldum bir zaman sonra. Şuan ise tek hatırladığım doğrular kardeşlerimdi.
Suç işlemiştim. Birçok normal vatandaşın gözünde bir terörist, bölücü, canavardım. Haberlerde çıksam aileler kanalı değiştirir çocukları odaya girince, onlar görürse beni, 'Bunun gibiler insan değil.' diye tanıtırdı.
Haklıydılar, ben insan olma hakkımı yıllar önce kaybetmiştim.
Peki neden? Kim sebep oldu buna? Ben... normal bir insan gibi yaşayamadım. İzin vermediler.
Hayır, fırsat vermediler.
İnsan çevresine göre şekillenir. Ben de çevreme göre şekillenmiştim. Normal bir çocuktan bir deliye dönüşme nedenim çevremdi.
Çevre... basit bir kelime ama ardında bütün gerçekler gizliydi.
O çevre benim kafayı yememi, insanlıktan çıkmamı sağlamıştı.
Ağzımdan derin bir nefes çıktı. Gözlerim etrafa bakmayı keserken içimdeki rahatlaması gereken kalbimi yokladım. Hayır, yine belimin bükülmesine neden olacak kadar büyük bir acıyla göğüs kafesimi delmek istercesine atıyordu.
İçten içe kanadığımı hissettim.
Kafamda bir şeyler hareketlendi.
Bir amacım vardı. Gözlerim ona çevrilmedi ama onu hissediyordum.
Bana amaç veren kişiyi çok iyi hissediyordum.
"Şimdi." dedi Bay Rinaldi dosyaları toparlarken. Küçük sesli mırıltılar her yerdeydi. Az önce karar verilen kaderim birkaç kişinin hoşnutsuz olmasına vesile olmuştu. Yutkundum.
Bay Rinaldi birine işaret verdi. "Lütfen." dedi adama doğru yeşil gözlerini dikerken. "Bay Baştanyakan'ı çıkartın."
Ah, asıl konuya, S.C.E.L'e gireceklerdi. Ve ben burada olmaması gereken bir fazlalıktım. Benim gibiler sadece emri alır ve hareket ederdi. Fazlası değil. Birinin yanıma yaklaştığını hissettim. Vücudum her zamanki gibi istemsizce gardını alırken kendimi geri çekmem gerektiğini biliyordum. Zarar görmeyecektim. Yaşayacaktım. Onlara geri dönebilecektim.
Koluma yabancı bir ten dokundu. Ellerimdeki kelepçelerin parlaklığına takıldı irislerim. Sonra geriye çekiştirildim. Bir anda ortam tamamen değişmiş herkes kendi içsel dünyasına dönmüştü.
Bir iki adım geriye gittim. Arkamı dönmem gerekiyordu. Buradan gitmem için arkamı dönmem ve tepkisizce kapıdan çıkmam gerekiyordu. Başka herhangi bir harekette bulunmamalıydım.
Ama yapmamam gereken bir şey yaptım.
Gözüm istemsizce Karolek'e kaydı. Çok kısa bir süre... Sadece bir saniye.
Onunla göz göze geldim.
Gelmemem gerekiyordu. Kısa süreli tepkiler bazılarının bir şeyleri anlamasına, şüphelenmesine ve başımıza bela açmasına neden olabilirdi.
Gözümü çektim hemen.
Ama Bay Morales'in o bakışı yakaladığını da fark etmiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÖLGE BATAKLIĞI
Acción"Kanlı geçmişi ardında bırakmak sadece kaçıp gitmekle başarılabilecek bir şey değildi." Gerçek adını bile saklayarak yaşayan 'Berat' iki kardeşiyle birlikte normal bir hayat sürdürüyordu. Ta ki kanlı geçmişi onu bir kez daha bataklığa çekene dek. Fa...
