The Safest Place

Chapter 1: THE EXPLOSION

Year 2031, October 4, 10:11 pm

[ W E S T B O U L T O N L A B O R A T O R Y ]

Folder name:

Developing Aphrovila

Save ✔

The laboratory was busy that day.
Lumabas ng kaniyang office si Dr. Jones para magtungo sa main Laboratory ng naturang lugar. It was a tiring day after all, but the Doctor's determination to finish their project is beyond the line. They must needed to consider this year, the year of their success.

Ilang taon na nga ba nilang pinag-aaralan at ginagawa ang Project A, ngunit sa kasamaang palad ay hindi pa sila nagtagumpay. Not until that day came. Hindi maipinta kung gaano kagalak ang mukha ni Dr. Jones nang malaman na hindi pala tatalab ang naturang gamot sa patay na tao kung kanila itong pag-eeksperimentuhan.

The Project A, or Aphrovila. Consider this test an impossible thing. But not their thing, the word impossible is not for them, sa halip, ito ang huling bagay na kanilang paniniwalaan dahil matatapos na.

A small smirk appeared on her red lips.

Afterwards and then she walked into the hallway, the sounds of her stilettos while walking made the other staffs move quickly. Knowing the Doctor, she doesn't know how to please people.

Habang naglalakad ay tumango sa kaniya ang ibang scientist na nakakasalubong. Nang makarating sa tapat ng Main Lab, bago pumasok ay nagsuot muna siya ng Protective Equipment. Ito ang magsisilbing shield upang maprotektahan ang bawat staffs na naglalabas-masok sa naturang kwarto. Because the Main Laboratory is filled with dead bodies, they should protect their health from those bacterias and viruses that they have. Isang sapat na tangke ang nakapwesto sa likod ng hygiene suit upang doon kumuha ng hangin, habang ang ulo naman ay napoprotektahan ng isang makapal na helmet.

After wearing the PPE's, she place her hand into the handprint. The Laboratory is too restricted, that they needed to use an artificial glass door to secure the whole area. Naglabas ng kulay berdeng laser ang handprint sandaling ilapag nya doon ang kaniyang kamay. After the access the glass door opened and she immediately entered inside. Hindi pa doon nagtatapos dahil may panibagong pintuan na naman ang bumungad sa kaniya.

To enter inside, she lean closer into the door to access her eye's, wide open and she waited a few seconds before the machine read her retina until the glass door suddenly opened.

Pagkapasok ay bumungad sa kaniya ang mga patay na katawan. Nakahiga ang mga ito sa magkakalayong stretcher habang napapalibutan naman ang mga ito ng iba't ibang makinarya kung saan nakakunekta ang mga ito sa bawat katawan.

Hindi naman kalayuan matatagpuan ang naglalakihang tangke, laman noon ang bawat likido ng hindi kilalang toxic waste. Kung saan ang mga ito ay kapwa masasama sa kalusugan.

Those tanks labeled with the name Vila Toxic, a color violet unknown liquid, which they're using this to inject to those dead bodies.

The Medical staffs is busy. Mariing lumakad ang Doktor patungo sa direksyon ng kaniyang kasama. Ang matandang si Dr. Will ay kasalukuyang nakatungo, seryoso nitong pinagmamasdan ang microscope sa harap.

"How was it?" She asked, Dr. Will looks at her. Nilagay niya sa bulsa ng lab gown ang hawak na ballpen.

Dr. Will crept a smile, genuine smile who made Dr. Jones grinned.

"The project A will soon to be a miracle." He said.

"Is the final testing complete?" Nakangiting sagot ni Dr. Jones. Mababakas ang galak sa kaniyang boses.

"As you can see Doctor. It's already done." Makabuluhang sabi ng kausap. Pinasadahan nito ng tingin ang mga katawan na nakaratay sa buong lugar.

"It's beautiful." She commented. Sabay na tumawa ang dalawa, kapagkuwan ay lumakad siya patungo sa harap ng naglalakihang tangke.

Maraming taon ang ginugol nila para mapagtagumpayan ang Vila Toxic na nasa harapan. Hindi niya akalain na tagumpay na sila. She can't help but to grinned. She almost forgot, the Aphrovila project who rejected by those many professional scientists around the world is already done. Ang gagawin na lamang nila ay patunayan sa buong mundo na ang iniisip nilang imposible, ay natapos na ng kanilang grupo. Human lives isn't a bad thing started from now.

"Siguro kailangan kong pasalamatan ang magkapatid na iyon. Malaki ang naitulong nila sa'tin." Bulong ni Dr. Jones.

"Kung ganoon ay maghahanda na ba ako para sa isang magarbo at masayang kainan Doktora?" Nakangiting bulalas ni Dr. Will. Nilingon nya ito.

"You should Dr. Will, or if you wanted. You can invite your brother to come also, I won't mind. Infact isa rin siya sa mga dahilan kung bakit nagkaroon tayo ng napakagandang laboratoryo na kagaya nito. We should thank him and be our guest of honor."

A wide smile appeared on his lips. "That's a good idea after all-

A loud bomb makes the two of them stunned and stilled. Parehong natulos ang dalawa sa kanilang kinatatayuan, maya-maya ay may mga usok mula sa iba't ibang bahagi ng Laboratory ang lumabas. Mula doon sa glass window, nakikita nila mula sa labas ang ibang staffs na nagtatakbuhan.

Nagkatinginan ang dalawa.

"What the hell is happening?!" Dr. Jones hissed.

Nasagot ang tanong nila nang mabilis pumasok ang isang tauhan sa kanilang silid na kinaroroonan.

"Nasusunog ang buong Laboratory. We need to evacuate now!" Sigaw nito.

Magkakasunod na napailing ang dalawang Doktor, kasabay noon ay ang sapilitang pagpapalabas sa kanila mula sa Main Lab.

"No, my babies. The Aphrovila bodies Dr. Will!" Dr. Jones shouted hysterically.

"We need to get out of here first!" Dr. Will replied.

Pinilit ng dalawa na makipag-unahan sa mga kapwa Doktor na lumalabas sa buong building. Sumalubong sa kanila ang malakas na ulan nang makalabas ngunit hindi nila iyon inalintana. Sa malayong lugar ay mariin nilang pinagmasdan ang malaking apoy na ngayon ay tumutupok sa kanang bahagi ng buong establisyimento. Hindi sila makapaniwala.

Nagtatagis ang bagang na nagsisigaw ang Doktora. "Call the firemen. You stupid motherfuckers, son of a hell. Such a brainless people, you let my whole project ruined. You let my Aphrovila burned. Fuck!" Sigaw ng galit na galit na Doktor.

Ang lahat ng pinaghirapan at pinagpaguran nila ay hindi nila hahayaang mawala nalang sa ganitong kadaling paraan. With jaw clenched Dr. Jones is silently burning with anger.

Ang makakapal na usok mula sa nasusunog na lugar ay naging dahilan upang mas lalo lamang lumakas ang ulan. Hindi nila alam kung paano nangyari ito at biglaang nagkaganito. Pero sinisigurado nila na hindi ito ang katapusan, sa halip ay nagsisimula pa lamang sila. Wala kahit sino man ang makakapag pabagsak sa bagay na sinisimulan nila!

Ang malakas na ulan at maingay na paligid ay nagsunod-sunod. Kapagkuwan ay isang malakas na kulog ang dumagundong sa buong lugar. Kasabay noon ang hindi maipaliwanag na tunog galing sa loob ng nasusunog na Laboratory.

Tunog ng mga taong humihingi ng tulong, nahihirapan, at pilit na kumakawala.

But how would that happen?

The people inside is all dead!

•••