Chapter 28: They're Coming

386 15 1
                                    

Janine's POV

Tirik na tirik ang araw nang araw na iyon, we're done doing the choires at kakatapos ko lang anihin yung mga gulay sa likod ng barn kung saan nakatanim ang mga ito. After washing the fresh vegetables and I placed them into a container and grabbed the pail under the table and went outside again.

Sa tingin ko kasi kulang pa ang mga pinitas ko para sa rasyon sa City, agad akong lumabas ng bahay at dumirecho sa likod upang kumuha ulit ng mga gulay. Habang palabas ay nakita ko sila Simon at Triamp sa gilid ng Acacia tree na nagtatali ng mga kabayong ginamit nila sa paglilibot.

Hindi ko na hinintay na makita nila ako at agad na akong nagpunta sa likod. Binaba ko ang balde ng timba na naglalaman ng mga gulay na napitas ko, I wipe the sweat in my forehead, nakapitas na ako ng sandamakmak na sitaw dahil hitik na hitik ang bunga nito, mga talong, pechay, kalabasa, at iba pa.

"I think its too much." napatalon ako sa lalaking biglang nagsalita sa likod ko. He's wearing a faded pants and maroon long sleeves na nakatupi hanggang siko nya, basa rin ang buhok na siguro bagong paligo.

"Kulang pa nga iyan', sabi ni Simon maraming tao raw ang naghahanap ng gulay." sabi ko bago nilagay ang napitas kong kamatis sa timba.

"You should rest first, ako na magpapatuloy nito" sabi nya bago binuhat ang timbang puno ng mga napitas ko.

"Sige, tapusin ko lang to then papasok muna ako para magpahinga" sagot ko.

Tumango ito. "Alright, I'll just clean this." sabi nya bago naglakad papunta sa bahay.

Pagkaalis nya ay tinapos kong punuin ang isang timba bago nag unat. I'm so exhausted but it's okay, sanay narin naman sa ganitong gawain ang katawan ko.

I streched my arm and make a little movement para mawala ang ngalay, tinantya ko ang isang timbang may lamang gulay kung kaya ko ba, nang masigurong mabubuhat ko ito papasok ng bahay ay binuhat ko na ito, akmang lalakad na ako when the birds inside the woods started to flew away, parang nabugaw ang mga ito dahilan kung bakit biglang nagliparan. Tinitigan ko ang mga ibon na naglipadan sa langit galing sa kakahuyan, minutes later and I heard the sound of dry leaves inside crashed like someone's steping into it.

Binaba ko ang timba na hawak ko at lumapit sa fence na nagsisilbing harang sa buong City at sa kakahuyan. Panandalian kong tinitigan ang loob ng gubat, biglaang tumahimik ang kakahuyan, suddenly the hot temperature became cold, pakiramdam ko may tao sa kakahuyan at ito ang naging dahilan kung bakit biglang lumipad ang mga ibon, naglakad pa ako patagilid para sa ganun ay makita kung anong meron sa loob nang kakahuyan,

My body freeze and my heart suddenly raced, when i saw a built of person na hindi ko aakalaing makikita ko, i blink then the person gone into the dark woods, hawak ang dibdib ay inalala ko ang taong nakita ko, nakakakilabot!

H-how?

Kilalang kilala ko sya at alam kong sya yun pero paanong? Alam kong hindi ako nananaginip kaya totoo ang nakita ko! Even though nakasuot sya ng ibang damit alam kong sya yun! Pero p-paano? B-bakit?

Nasa gitna ako nang pagiisip nang makarinig ako ng ungol, na parang nahihirapan, umihip ang sariwang hangin sa kakahuyan,

Ungol na parang nahihirapan, lumapit pa ako sa fence pero hindi ko hinawakan dahil may kuryenteng dulot ito na sinumang makahawak ay magtitrigger ng alarm sa main based ng city, nilagyan nila ito sumula nung makita nila ang malaking sira sa mga fences dito sa barn, naalarma ang lahat sa kaligtasan ng mga taong nakatira dito kaya nagutos agad ang mga nakakataas na mas masiguro ang seguridad sa buong city.

The Safest Place Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon