The Safest Place

Chapter 6: OUTBREAK:1.3

Misty's POV

Yaya Del called me to inform that my Dad is in the hospital now. May sakit daw ito at biglaan na lamang sumuka ng dugo. In so much worried I broke down and cried. She told me the hospital that's why I immediately hung up the call, alam kong overreacting naman ako masyado pero sobrang mahal ko si Dad. He's the only family that I have.

I'm so worried.

Mas dumagdag din sa takot ko ay habang papalabas kami ng subdivision may namataan kaming mga taong nagkakagulo.

I don't know what's happening, the whole City is suddenly became like this. So many accidents around the main road, that's why the heavy traffic interrupted us. And also the people suddenly acts weird.

"Baby we're here." I heard Gray called me. Napatingin ako sa labas at napagtantong nasa tapat na kami ng Central Hospital dito sa Boulton City. I'm so preoccupied with those random thoughts and I didn't even notice that we're already here.

Sobrang daming mga nakaparadang sasakyan sa labas, yung ibang sasakyan sa gilid na nang kalsada naka park. Halata rin na hindi na makalma ang mga hospital staffs dahil maya't maya ang mga emergency vehicle na dumadating at may nilalabas na pasyente. Sa labas din dagsa ang mga taong may kani-kanilang bitbit na sakit na kamag-anak.

"L-let's go." Suminghot ako bago mabilis kinalas ang seatbelt. Habang ginagawa iyon ay may kamay na kumuha sa'king braso.

Gray stared at me worriedly.

"Don't bother I'm sure your Dad is fine." He whispered softly, I hope so. Ngumiti ako ng tipid tsaka tumango sa kanya. Sabay kaming lumabas nag sasakyan at naglakad papasok sa loob.

Nadadaanan namin ang mga taong kapwa ko ay nag-aalala sa mga mahal nila sa buhay. Sumisikip ang dibdib ko habang nakikita ang mga taong nagkakaganito.

Hirap kaming makapasok sa loob dahil dagsa nang tao ang entrance ng hospital, wala na ngang magawa yung guard.

Nung nasa loob na ay ganun nalang ang panlulumo ko sa halos wala nang space na makikita dahil sa sobrang siksikan ng mga tao.

Yung information desk punong-puno narin ng mga nagkakagulong tao. Bahagya nang nagkakatulakan sa loob dahil sa mga taong gustong malaman kung nasaan yung mga kapamilya nila, mga nagmamakaawa na unahin na gamutin at umiinda ng sakit.

Gray snake his broad arms in my waist, he then gently pushed me closer to him and embraced me. He tried to protect me from the panicking people.

Naiiyak na tiningala ko siya.

"How can we find my dad?" I'm so hopeless, the whole place is messed up.

Kunot na kunot ang noo nya habang nakatingin sa magulong paligid.

"You call your Yaya, ask her kung nasaan sila." He said, hinila nya ako patungo sa gilid dahil may mga nurses na pumasok, bitbit ang stretcher.

Mabilis na nahawi ang daan dahil doon. Sa gilid nito ay may umiiyak na babae habang puno ng dugo ang damit. Tumingin ako sa nakahiga dito at halos masuka ako sa kalagayan ng pasyente.

I can't describe it! Ugh!

It's so terrible to look at.

Mabilis na tinakpan ni Gray ang mga mata ko.

"Call your maid." Bulong nya. Mabilis ko syang sinunod at tinawagan si
Yaya Del pero cannot be reach.

"Cannot be reach Gray." I said in dismay.