The Safest Place

Chapter 13: THE SECRET OF THE CABIN.1

Misty's POV

"Where are we heading now?" I asked Gray. We're all here silently sitting at the back of a Truck . Kanina ay pansamantala kaming tumigil sa isang abandonadong bahay para maghanap ng damit at iba pa. Naghanap kami ng mga bagay na pwede naming magamit and luckily we found some canned foods, water and other stuffs that we need.

Nanatiling tahimik si Pat. Masama ang loob niya at hindi ko naman siya pwedeng pagsabihan dahil una pa lamang kasalanan namin ang lahat. Nadamay ang mga tao kasama ang pamilya niya. Alam ko kung gaano kasakit ang naramdaman niya ngayon, kaya siguro pansamantala ay hahayaan muna namin siya. Hindi madali ang pinagdadaanan niya kaya wala kaming magagawa kundi sumuporta sa kaniya.

Patuloy na umaandar ang sasakyan, inabot na kami ng umaga sa paglayo roon sa Tent City, kaya ngayon hindi namin alam kung saan kami pupunta.

I lean on Gray's shoulder. Naramdaman ko ang lamig ng hangin.

"Let's just find a place to rest. Malapit na ding magdilim." sabi nya.

Nagbuntong hininga ako bago kiniskis ang mga palad. "Are you cold?" He whispered.

Umayos ako ng upo bago siya nilingon. Marahan akong ngumiti bago umiling.

"Ayos lang ako." I said to him.

"Tell me if you're cold."

"I'm okay, I promise." I just said. He then let out a deep sigh and nodded.

Ilang oras pa ang nakalipas hanggang sa may maya ay naramdaman ko ang pagtigil ng sinasakyan namin.

"Bakit tayo tumigil?" Tanong ni ate Levi. Tumayo ako para tingnan kung nasaan kami. I don't know where this place pero parang nasa liblib na lugar kami. Nakatigil ang sinasakyan namin na gitna ng kalsada kung saan walang makikita kung di puro puno lamang.

Naramdaman ko ang sariwang hangin na dumampi sa balat ko.

"Wala ng gas." sabi ni Zild nang makababa sya sa driver's seat.

"Paano yan? This place look dangerous para pagtigilan natin." sabi ni Janine. Nagbabaan narin ang mga kasama ko.

I look at the gold sky. I don't know what time is it but I know every minutes from now the sun goes down and this might be risk to us if we're stayed here for so long.

"Wala tayong magagawa. Wala naring laman yung container. It's already used." sabi ni Triamp.

"Ano ba yan." bulong ni Ate Levi bago napakamot sa likod ng kaniyang ulo.

"Ang mabuti pa maghanap nalang muna tayo ng pwedeng pagtigilan kahit ngayong gabi lang, delikado dito kapag may namataan tayong wave ng mga Aphroviles. Iwan nalang  natin itong Truck tsaka tayo bumalik kapag may nahanap na tayong gas." paliwanag ni Kuya Ken. Agad naman kaming sumang-ayon kaya mabilis naming kinuha ang mga gamit sa sasakyan.

Ilang bagpack na laman ay damit at mga kutsilyo at ilang baril lamang naman ang dala namin.

The boys decided to enter the forest, sabagay mas okay naman iyon dahil masyadong malawak ang kalsada. Baka mamaya mag makasalubong pa kami along the way, and especially I think the forest is more safer.

The sounds of dry leaves cracking because of our heavy footsteps echoed in our head when we entered the forest. Matatayog ang puno at mayroon ding tunog ng mga Uwak dahil sa dapithapon.