Misschien niet zo anders

Hoofdstuk 14

Als we een uur later zijn en Max de film op pauze zet, moet ik gapen. De film is niet saai, nee, de film is zelfs net zoals het boek en dat vind ik wel tof, want soms zitten er andere stukken in en wordt het verwarrend.
Maar ik ben gewoon moe.
Ik kijk naar Max, die ondertussen al wat onderuit gezakt is. Hij wrijft onder zijn bril door in zijn ogen en gaat rechtstaan.
'Ik ben even naar het toilet,' zegt hij als hij zich heeft uitgerokken. Ik knik. Max wandelt de kamer uit en ik leg een kussen in het midden van de zetel en ga er met mijn hoofd op liggen. Ik moet me wel een antal keer verplaatsen omdat mijn bril vervelend ligt.
Al snel komt Max terug en zet de film op play.
In het midden van het tweede stuk voel ik de andere kant van het kussen inzakken en zie ik Max' hand die zijn bril op het salontafeltje legt.
'Maxiem?' vraag ik door de tekst door.
'Rosalien?' vraagt hij terug.
'Je ligt toch aan de andere kant van het kussen, eh?' vraag ik.
'Ja, is het vervelend?' vraagt hij.
'Nee,' zeg ik en dan kijk ik weer naar de film. Bella gaat terug naar haar moeder vanwege Voctoria.
Het is echt spannend.

Als de film is afgelopen en de popcorn op is, ga ik rechtzitten. Ik denk dat Max in slaap is gevallen want hij heeft zijn ogen dicht en ademt regelmatig.
'Maxiem?' zeg ik en ik tik zijn schouder aan. Hij humt wat en draait zich van me weg.
'Maxiem? De film is alfgelopen,' zeg ik.
'Wat?' zegt hij slaperig en zijn stem is rasperig. 'Rosalien? Kan je me niet laten slapen. Ik had net een leuke droom.'
Max gaat een beetje verliggen zodat hij nog iets verder van me weg ligt en sluit zijn ogen opnieuw.
Op dat moment horen we de voordeur open- en dichtgaan.
'Maxie?' schalt Patricia's stem door de kamers naar ons. 'O, Rosa? Je bent er ook. Wat zijn jullie aan het doen?' vraagt ze als ze de woonkamer binnen komt.
'We waren een film aan het kijken voor Engels,' zegt Max die opeens klaar wakker is en langs me staat met zijn bril achter zijn rug. Het valt me nu pas op dat hij ongeveer tien centimeter groter is dan ik.
'Welke film?' vraagt Patricia.
'Twilight,' zegt Max.
'O, die waar je het boek vorig jaar van hebt gelezen?'
'Ja,' zegt Max. 'We wouden net naar boven gaan om de opdracht te maken.' Max pakt mijn hand vast en sleurt me mee naar boven.
'Nu ben je wel wakker,' merk ik op en ik trek mijn hand los als we in de gang boven naar zijn kamer lopen.
'Ja,' is het enige wat hij zegt. Max gaat op zijn zetel zitten, maar ik blijf rechtstaan om zijn kamer beter te bekijken.
Waarom is het me gisteren niet opgevallen dat de muur met de deur erin, vol hangt met foto's?
'Ik wist niet dat je een bril had,' zeg ik.
'Niet veel mensen weten dat, maar omdat jij een bril hebt, dacht ik dat je het niet zo erg zou vinden,' zegt hij.
'Ik wist ook niet dat je vaak las,' zeg ik.
'Het is vooral om de tijd te doden als ik naar een plaats moet gaan voor een nieuwe shoot. Soms zit ik uren in een vliegtuig of auto,' zegt Max.
'Mhm,' zeg ik. 'Lees je dan in het Engels?' vraag ik omdat Twilight in het Engels was en niet in het Nederlands.
'Meestal wel, maar ik lees ook in het Frans en héél soms in het Duits. Zo kan ik ook mijn taal bijschaven voor het geval ik nieuwe mensen ontmoet die die taal spreken,' zegt Max.
'Waar ontmoet je die mensen dan? Op een shoot? In het vliegtuig?' vraag ik.
'Nee, op gala's en soms shoots,' zegt Max en ik hoor hem verplaatsen. 'Zo kom ik aan nieuwe mensen die me willen fotograferen, maar dat regelt Cia altijd. Ik heb Astrid ook op een gala leren kennen,' voegt hij eraantoe.
'Hoe zit het nu tussen jou en haar?' vraag ik. Nu hij toch over de Ijsprinses begint, kan ik er beter op doorvragen. .
'Jaloers?' vraagt Max en ik kijk om met een opgetrokken wenkbrauw.
'We zijn vrienden, denk ik,' zegt Max glimlachend en ik kijk weer naar de muur met foto's.
'Maar je datet met haar?' vraag ik.
'Dat is de date vanwege die bijles. Anders had ik haar nooit omgepraat gekregen,' zegt Max.
'Mhm,' zeg ik.
'Waarom spreek je nooit haar naam uit?' vraagt Max dan.
'Wiens naam?' vraag ik, maar ik weet goed genoeg wie hij bedoelt.
'Astrids,' zegt Max en ik draai me om. Ik ben de foto's kijken beu.
'Dat is niet nodig,' zeg ik. 'Je weet wie ik bedoel en als je dat niet zou weten, zou je het vragen,' zeg ik.
'Hoe komt het dat jullie geen vriendinnen meer zijn?' vraagt Max.
'Ik had haar in vertrouwen genomen, maar dat heeft ze geschonden,' zeg ik en ik ga langs Max zitten.
'Wat had je haar toe vertrouwd?' vraagt Max en hij kijkt naar me.
'Dat ik een albino ben,' zeg ik simpel. 'Want als ik nog mijn bruine haar had, had niemand het geweten.'
'Ja, je lijkt niet echt op een albino want die hebben meestal rode ogen,' zegt Max. Ik knik.
'Daar heb ik wel geluk in, maar ik heb wel slechte ogen. Dat is een bijwerking,' zeg ik.
'En lenzen?' vraagt Max. Ik haal mijn schouders op.
'Alsof dat uitmaakt,' zeg ik.
'Vind je jezelf mooier met wit haar of met bruin haar?' vraagt Max dan. Ik frons naar hem.
'Wat is dat nu weer voor een vraag?'
'Gewoon, een vraag waar ik antwoord op wil. Ik ben nieuwsgierig,' zegt hij.
'Beide zijn even lelijk,' beantwoord ik zijn vraag.
'Ik denk dat je mooier bent met wit haar dan met bruin haar,' zegt Max en ik staar nog even naar hem als hij zijn hoofd op de rugleuning laat steunen.
'Dankjewel?' vraag ik. Ik weet niet of dat een compliment is of niet.
'Graag gedaan,' zegt hij en hij kijkt me glimlachend aan. En vreemd genoeg kan ik het opbrengen om terug te glimlachen.