Misschien niet zo anders

Hoofdstuk 47

Maandag zie ik Max pas terug. Natuurlijk hebben we gebeld en gesms't, maar we hebben het niet meer over zijn vader gehad.
Ik weet nog steeds niet zo goed hoe ik erover moet denken.
Ja, ik ben bang dat hij zijn vader boven mij gaat verkiezen, maar wat zou ik doen in die situatie?
Ik hoop gewoon dat het allebei mogelijk is, dat hij ook zijn vader kan meenemen naar zijn toekomst.
Ook maak ik me zorgen over vandaag. Max zei dat hij onze relatie niet langer verborgen wou houden, maar ik weet niet wat ik erover moet denken. Als onze relatie openbaar wordt, ontstaan er weer roddels en ik wil niet dat er oude koeien uit de sloot worden gehaald.
Omdat mijn gedachte me met angst en bezorgdheid opzadelen, zit ik tijdens de middag buiten. Het wordt me even te veel en ik heb frisse lucht nodig om mezelf te kalmeren.
'Ik wist wel dat ik je buiten zou vinden,' zegt Max en hij komt langs me zitten.
'Ja, ik had lucht nodig,' zeg ik.
'Ik ook,' zegt Max zacht.
'Mag ik je wat vragen over je vader?' vraag ik dan en ik kijk op. Max knikt.
'Mis je hem?'
'Ik weet het niet. Deze versie is totaal anders dan de vader die ik kende. De oude mis ik wel, maar deze zou ik zo weer kunnen achterlaten,' zegt hij.
'Heb je het aan Patricia verteld?' vraag ik. Max schudt lichtjes zijn hoofd.
'Ik wou ... ik wou Michael woensdagnamiddag opzoeken en met hem praten. Mét jou. Als hij je accepteerd, dan zeg ik het tegen Cia, zo niet, vergeet ik hem,' zegt Max.
'Maxiem,' begin ik, maar hij houdt me tegen.
'Ik weet dat je gaat zeggen dat familie belangrijker is en dat is zo, maar nu ben jij mijn familie en niet vergeten dat ik Cia nog heb. Zij is een soort moederfiguur. Ik heb acht jaar geen vader nodig gehad, ik weet niet wat me bezielde. Misschien wou ik mijn moeder in leven houden, maar nu besef ik dat ik haar zus heb. Dat is veel beter,' zegt hij.
'Als dat je keuze is, dan vind ik het goed,' zeg ik en ik pak Max' hand glimlachend vast. Voor ik het weet zitten zijn lippen op die van mij. Eerst heb ik de neiging om terug te trekken, maar Max houd me tegen.
'Niet terugtrekken,' fluistert hij tegen mijn lippen aan en ik luister naar hem omdat hij gelijk heeft. Ik moet mijn gevoelens voor hem niet verstoppen, ik moet ze tonen. Ik voel dat Max' hand op mijn wang rust en hij strijkt er over. Dan laat ik hem wel los omdat mijn adem opgeraakt.
'Dat voelt toch veel beter,' zegt Max en hij laat mijn wang los.
'Ja,' zeg ik buitenadem.

Na school zit ik in het kamertje van de begraafplaats. Ik maak mijn huiswerk want dat werk is een beetje aan de kant geschoven door alle chaos in mijn hoofd, maar nu lukt het wel.
'Dus ... hoe is het nu met Max en jou?' vraagt mijn vader als hij binnenkomt en de computer opstart.
'Goed,' zeg ik. Ik had hem vertelt dat Max onze relatie "openbaar" wou maken. Mijn vader vond het ook een goed idee en hij denkt dat het mij ook goed gaat doet.
'Mooi,' zegt hij en dan gaat hij op zijn bureaustoel zitten, draait naa het scherm en begint met werk. Ik pikt op het uiteinde van mijn pen.
'Pap?' zeg ik.
'Ja, lieverd,' zegt hij.
'Stel dat je zou moeten kiezen tussen mam en opa, zou je kunnen kiezen?' vraag ik. Mijn vader draait zijn stoel naat me en een bezorgde blik neemt zijn ogen over.
'Nee,' zegt hij dan. 'Ik houd van mam, maar ook van je opa. Waarom?'
'Euhm ... Maxie-Max was op zoek naar zijn vader en we hebben hem gevonden, maar nu hij weet dat Max' moeder overleden is en ik zijn vriendin ben, staat de relatie tussen hem en zijn vader een beetje ... gespannen,' zeg ik.
'O,' zegt mijn vader. 'Ik dacht dat hij ook overleden was.'
'Nee, hij is toen Max negen was, weggegaan,' zeg ik.
'Mm ... dan zou ik meer geneigd zijn om, stel dat het tussen mam en opa was, mam te kiezen, omdat zij mij nog niet heeft verlaten en opa dan wel.'
'Mmm ...' zeg ik en ik draai me terug naar mijn huiswerk.
'Natuurlijk zou ik eerst proberen om beide te houden,' zegt hij.
'Dat zei hij ook al,' zeg ik. 'Maar wat als dat mislukt?'
'Dan zal hij goed moeten nadenken.'
'Ik ben bang voor zijn beslissing,' fluister ik en ik draai me weer naar mijn vader toe.
'Hey, je kan er niks aan doen dan. Je moet gewoon achter Max' beslissing staan, ook al is die voor zijn vader,' zegt hij en ik knik terwijl er een laagje water over mijn ogen verschijnt.
'Oké,' snik ik.
'Wat gaan jullie nog doen?'
'Woensdag wil Max met mij naar zijn vader gaan en wat praten,' zeg ik.
'Dat is een begin,' zegt hij.
'Ja,' bevestig ik. Er ontsnapt nog een snik om de tranen binnen te houden.
'Weet Patricia hiervan?' vraagt hij dan.
'Nee, dat gaat Max pas woensdag zeggen nadat we bij zijn vader zijn geweest,' zeg ik en nu gaan de tranen hun vrije loop.
'Lieverd,' sust mijn vader me en hij knielt voor me neer. 'Ik weet zeker dat hij de juiste beslissing maakt.'
Maar wat ís de juiste beslissing?