Misschien niet zo anders

Hoofdstuk 20

Nadat Patricia Max is komen ophalen, is mijn vader thuisgekomen met pizza's. We eten ze op in de woonkamer voor een oude aflevering van de Slimste Mens.
'Wat staat er eigenlijk in de gang?' vraagt mijn vader als de reclame begint.
'Een jas,' zeg ik en ik spoel de reclame door.
'Voor jou? Ik wist niet dat je een jas zou kopen,' zegt hij.
'Heb ik ook niet,' zeg ik en ik laat de opname in zijn gewone tijd aflopen. De reclame van één of ander tandpastamerk speelt zich af.
'Hoe bedoel je?' vraagt mijn vader.
'Max heeft hem betaald,' zeg ik.
'Heb je hem terugbetaalt?'
'Nee, hij zei dat ik hem ooit eens moest trakteren op iets,' zeg ik.
'Trouw maar met hem,' zegt mijn vader na een tijdje. Ik zet op pauze.
'Waarom?' vraag ik. Mijn vader kijkt me aan.
'Hij is niet arm, hij is vriendelijk en hij is knap, is dat niet wat meisjes willen?' vraagt hij alsof ik iedere week met een jongen thuiskom en ik het zou moeten weten. Misschien zou ik het wel moeten weten.
'Nee,' zeg ik en ik zet op play.
'Ik zeg gewoon dat hij je meer kan bieden dan ik, niet dat je anders vrijgezel blijft,' zegt mijn vader.
'Pap, desnoods woon ik tot mijn dood bij jou, het maakt me niets uit,' zeg ik.
'Maar hij kan je een mooi huis geven en een jas! Dat heb ik je niet gegeven,' zegt hij. 'Ben ik al twee jaar zo?'
Ik zet weer op pauze.
'Pap! Doe niet alsof je een slechte vader bent. Ik houd van je en ik vind het niet erg om hier te wonen. Er is niets mis mee,' zeg ik. We hebben echt niet zo een heel oud huis. Het is misschien wat versleten, maar dat kunnen we vervangen als ik in de zomer ga werken. Ik hoop dat ik dit jaar word aangenomen.
'De verwarming in een aantal kamers is kapot. Het water drupt in de badkamer als je onder de douche bent geweest. Het licht valt soms uit,' en net als hij dat zegt, vallen de lichten uit, ook de tv begeeft het. We zitten in het donker en ik kan mijn vader naar zijn gsm horen grijpen.
Oké, misschien hebben we wel een paar problemen.
'Het is de enige keer deze week,' zeg ik.
'Nee, Rosa, de vierde keer. Één keer toen je naar zang was, donderdag avond, vrijdag én vandaag,' zegt mijn vader.
Nu lijkt het alsof ik hem alleen heb thuis gelaten. Misschien moet ik woensdag afzeggen zodat ik mijn vader kan helpen op de begraafplaats.
'Ik ga even het licht terug aandoen,' zegt mijn vader en hij knipt zijn zaklamp op zijn gsm aan. Zelfs mijn vader heeft een modernere gsm dan ik.
Niet veel later gaan de lampen weer aan.
'Heeft die shoot niets opgeleverd?' vraag ik als mijn vader terug zit.
'Jawel, maar daar moet ik ons eten van kopen. Ik kan er geen verwarmingen mee betalen,' zegt hij gevolgd door een diepe zucht. 'Sorry, Rosa. Ik moet je niet met dit soort dingen opzadelen. Je hebt al veel te veel werk met school en die bijles, je zang, ...'
'Ik zal je woensdag helpen,' zeg ik.
'Nee, nee. Ga maar afspreken met die Max. Of maak nieuwe vrienden,' zegt hij en daarna valt hij stil. Ik weet niet wat ik moet zeggen, dus zet ik op play.

De rest van de avond verloopt in stilte totdat mijn vader binnenkomt als ik net wil gaan slapen. Het is elf uur en ik wrijf onder mijn brillenglazen door in mijn ogen.
'Sorry,' zegt hij zacht. Ik ga wat rechter zitten en glimlach naar hem.
'Het maakt niks uit, pap,' zeg ik.
'Het is gewoon. Ik ben gefrustreerd dat ik niet zonder je moeder verder kan,' geeft hij toe. Daar kijk ik een beetje van op. Hij was degene die zich sterk hield op de begrafenis en mijn stukje tekst had voorgedragen zonder een traantje weg te pinken.
'Jij gaat gewoon door, maar ik voel de zware last die we eerst allebei voelden. Het eerste jaar lukte het nog want je moeder en ik hadden genoeg gespaard om op vakantie te gaan, maar toen kwam de begrafenis en al dat geregel. Ons huis met de kapotte dingen die nu nog steeds niet gerepareerd zijn.
En het is al twee jaar geleden en ik heb het nog steeds niet opgelost. Nog steeds gebeuren al die dingen,' zegt hij zuchtend. Ik kruip over het bed naar hem toe en knuffel hem. Ik denk dat dat het enige is wat hem nog overeind houd. Mijn vader slaat zijn armen ook rond mij en kust me op mijn haar.
'Ik heb mijn hobby's en interesses om me op te focussen, misschien moet jij dat ook doen,' zeg ik.
'Bedoel je dat ik ook een hobby nodig heb? Daar hebben we geen ge -
'Zoek er nou maar één,' zeg ik. 'Ik zal geen boeken meer kopen de volgende zes maanden.'
'Rosalien,' begint mijn vader maar ik kijk hem streng aan. Hij weet dat ik sowieso geen boeken ga kopen dus kan hij het beter aan een nieuwe hobby uitgeven.
'Misschien kan ik een cursus elektricien volgen. Of loodgieter,' zegt hij lachend. Ik knik en hou hem nog voor een laatste keer vast voordat hij de kamer uit sluipt en me laat slapen. Ik zet mijn bril af en zelf zoek ik ook naar een nieuwe hobby voor mijn vader.
Hij moet zijn gedachte kunnen verzetten.