Misschien niet zo anders

Hoofdstuk 49

Zoals afgesproken staat Max op me te wachten in de cafetaria na mijn zangles. Ik geef hem een kus op zijn wang als begroeting en ga tegenover hem zitten. Mijn tas leg ik op de grond, maar mijn jas hou ik aan.
Ik heb mijn vader net nog een sms gestuurd om te zeggen dat hij me moet komen ophalen bij Max. Hij vond het prima en ik moest hem iets sturen als we klaar zijn. Ik mocht het alleen niet te laat maken, vermist het morgen school is.
'Ik dacht dat we gingen wandelen,' zegt hij. Ik kijk in zijn tas en zie dat er nog wat drinken inzit. Is dat chocomelk?
'Maar je drinken is nog niet op,' zeg ik en ik pak zijn tas van het bordje en zet hem aan mijn lippen. Ik kijk hem uitdagend aan.
'Rosalien, dat is geen chocomelk,' zegt Max, maar ik negeer hem en neem een slok. Hij heeft gelijk, het was geen chocomelk. Het was koffie met veel melk en dat vind ik niet zo lekker.
Ik trek een vies gezicht en Max lacht.
'Dan had je maar moeten luisteren,' zegt hij en er speelt een glimlach om zijn lippen. Ik rol speels met mijn ogen.
'Je drankje is nu wel op,' zeg ik en ik zet de tas weer op het witte bordje. Het koekje aan de zijkant is wel op.
'Gaan we dan wandelen?' vraagt Max en ik knik. Eerst breng ik het bordje nog naar de toog en zet het daar neer. Daarna neem ik mijn tas van de grond en verstrengelt Max zijn vingers met de mijne. Ik glimlach naar de grond als we naar buiten gaan.
'Hoe was je zangles?' vraagt hij dan.
'Lang,' zeg ik. 'Fanny en ik moesten keer op keer het liedje voor de opendeurdag zingen en het werd vermoeiend.'
'Wat deden jullie dan in de cafetaria?'
'Dat was onze pauze,' zeg ik.
'Zing je al lang met Fanny?' vraagt hij.
'Nee, dit is onze tweede les samen.'
'Ze heeft leuk haar,' zegt Max en hij glimlacht schuin.
'Ja, ik denk dat ik dat ook wil, roos haar,' zeg ik en ik doe de deur open en hou hem open voor Max. Even is hij van de kaart waardoor ik mijn lach moet inhouden, maar dat lukt niet zo goed en probeer ik er een glimlach van te maken. Nu heeft Max me door.
'Hou jij het maar op je witte haar. Heb je eigenlijk foto's van je bruine haar? Dat zou ik wel willen zien,' zegt Max en ik pak zijn hand opnieuw en trek hem, zoals eerder, het straatje langs de muziekacademie in.
'Euhm ... ja,' zeg ik. 'Je mag ze wel eens zien, als je nog eens bij mijn thuis bent.'
'Deal,' zegt hij.
'Ik heb pap gezegd dat hij me bij jou thuis mag komen ophalen,' zeg ik. Meteen wandelt Max een stuk trager dan daarnet. Ik kijk hem vreemd aan.
'Wat doe je?' vraag ik.
'Als we bij mijn thuis zijn, dan komt je vader je sneller halen, dus wandel ik trager,' zegt hij.
'Pas als ik een sms stuur, komt pap,' zeg ik.
'Maar bij mij thuis is Cia,' zegt hij. 'Ze kan ons storen.'
'Met wat? We doen toch niks illegaals zoals wiet roken of zo,' zeg ik.
'Nee, maar het is altijd gênant als ouders je betrappen op het zoenen,' zegt Max en in het straatlicht zie ik dat zijn wangen een rode tint krijgen.
'Ik denk dat het erger is als mijn vader ons betrapt dan dat Patricia dat doet,' zeg ik. Max lacht en schudt zijn hoofd.
'Nee, dat is niet waar. Weet je nog de vorige keer, na dat eetetje bij jou toen Cia al in de auto ging zitten? Toen vroeg ze of je goed kon zoenen. Dat was zó gênant,' zegt Max.
'En wat heb je geantwoord?' vraag ik met een kleine glimlach.
'Ik heb niet geantwoord,' zegt hij.
'Maar kan ik goed zoenen?' Max' wangen worden nog roder dan ze al waren.
'Ik zou niemand anders willen zoenen,' zegt hij snel, maar ik hou de woorden nog uit elkaar en er breekt een grote glimlach door op mijn gezicht.
'Nog steeds is dat niet erger dan bij mijn vader,' zeg ik dan hoofdschuddend.
'Vertel,' zegt Max uitdagend en hij trekt een wenkbrauw op.
'Hij belt altijd eerst aan aan de deur omdat hij denkt dat jij misschien bij me bent en zo weet ik dat hij er is,' zeg ik. Max proest het uit.
'Dat doet hij sinds de dag dat we een stel zijn,' zeg ik en glimlach weer.
'Het is wel een slimme oplossing,' zegt Max, maar hij lacht nog steeds. Ik haal mijn schouders op. 'Maar door al dat gepraat over zoenen, wil ik wel even zoenen.'
'Mm ... met wie?' vraag ik.
'Met mijn vriendin,' zegt hij en hij stopt met wandelen en trekt me dichterbij. Al snel voel ik zijn lippen op de mijne en hap ik naar adem. Mijn hart gaat tekeer tegen mijn ribben als Max onder mijn jas naar mijn rug gaat. Hij heft mijn trui een beetje op zodat zijn handen zacht over mijn huid glijden. Er gaat een rilling door me heen en ik ga iets dichter tegen Max aanstaan.
'Dit had ik even nodig vóór morgen,' zegt hij als onze lippen van elkaar loskomen. Niet veel later verdwijnen zijn handen van mijn rug en probeer ik mijn adem onder controle te houden. Ook Max moet moeite doen om het effect dat ik op hem heb, niet te tonen, maar ik zie het aan hem. Zijn borst gaat iets te snel, hij gaat twee keer met zijn handen door zijn haar en wendt zijn blik af als ik zijn ogen zoek.
Nu schraapt hij zijn keel en neemt mijn hand vast als teken dat we kunnen doorwandelen. Ik knijp lichtjes in zijn hand om te zeggen dat ik klaar ben voor morgen en dat ik dit ook nodig had vóór morgen.
Hij knijpt terug.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
De tweede ontmoeting met Michael Moons nadert. Gaat die goed of slecht aflopen? We zullen zien.
Veel leesplezier lieve lezertjes.