Misschien niet zo anders

Hoofdstuk 44

Voor de verandering ben ik om acht uur al wakker op een zaterdagochtend. Ik heb mijn kleren al aan en sta voor mijn vader pannenkoeken te bakken.
'Sinds wanneer ben jij zo vroeg wakker?' vraagt mijn vader als hij in zijn pyjama de keuken komt binnenwandelen.
'Max komt al om half negen,' zeg ik en ik zet een bord met een lichtjes aangebrande pannenkoek.
'Eet jij dan eerst,' zegt mijn vader die op de klok in de keuken kijkt.
'Nee, ik heb zal de pannenkoeken wel bak-
- Rosalien, ga zitten en eet,' zegt mijn vader streng. Ik ga zitten en mijn vader neemt het koken over.
'Heb je je tas al klaar?' vraagt hij.
'Ja,' zeg ik.
'Handdoek?'
'Ja.'
'Bikini of badpak?'
'Ja.'
'Zeep?'
'Ja,'
'Geld?'
'Ja.'
'Elastiekje?'
'Pap, ik heb alles,' zeg ik en ik rol met mijn ogen.
'Ik wil gewoon dat je alles meehebt,' zegt hij en hij geeft me een mes en de siroop. Ik smeer de pannenkoek en eet hem op.
Niet veel later gaat de deurbel en ik geef mijn vader een kus, prop mijn pannenkoek in mijn mond en zeg hem, met mijn mond half leeg, gedag.
'Hallo,' zeg ik tegen Max en ik pak mijn rugzak met mijn zwemgrief uit de gang en stap naar buiten.
'Hey,' zegt hij en hij geeft me een kus op mijn wang. Ik glimlach.
'We kunnen beter wandelen want het is dichtbij. Als we op de bus moeten wachten zijn we er pas binnen een uur,' zegt Max. Ik knik.
'We zijn er om negen uur,' zegt hij en hij gaat met een hand door zijn haar. Ik stop met wandelen en pak zijn hand vast zodat hij ook blijft staan.
'Is er iets?'
'Ja, jij moet ademen,' zeg ik.
'Wat? Hoezo?' vraagt hij. Ik trek een wenkbrauw op.
'Misschien heb ik een beetje stress,' geeft hij toe.
'Het komt wel goed. Als hij op jou lijkt, weet ik zeker dat hij je aardig vind,' zeg ik en ik sla mijn armen om hem heen.
'Denk je?'
'Nee,' zeg ik. 'Ik weet het zeker.'

'Dat is dan €13,' zegt het meisje achter de balie van het zwembad. Ze kijkt enkel naar Max en ik geraak er geïrriteerd van.
'Alsjeblieft,' zegt Max en hij geeft een briefje van tien en vijf.
'Is dit jullie eerste keer hier?' vraagt het meisje en ze glimlacht zoet terwijl ze het wisselgeld teruggeeft.
'Euhm ...'
'De kleedkamers van de jongens zijn hier rechts en de douches vind je wel als je naar links wandelt,' zegt ze.
En de meisjes kleedkamers? Of zijn die er niet?
'Oké,' zegt Max en hij glimlacht ongemakkelijk.
'Je kan een kluisje nemen voor €1,' zegt ze. 'Heb je kleingeld?'
'Ja,' zegt Max.
'Ik denk dat we de rest wel gaan vinden,' zeg ik bot en ik trek Max verder naar de kleedkamers. We zien en pijltje naar de jongenskleedkamer, inderdaad naar rechts, en dan een pijltje naar de meisjeskleedkamer naar links.
'We zullen afspreken bij de blauwe glijbaan,' zegt Max en hij wilt weglopen, maar ik houd hem tegen.
'Hoe weet je dat?'
'Ik zag het op de website en toen we naar binnen gingen, zag ik er een stukje van,' zegt Max. 'Heb je kleingeld voor dat kluisje?'
'Nee, ik denk dat ik enkel briefjes heb,' zeg ik en in pak mijn portemonnee om er in te kijken. Enkel briefjes en centjes van vijf en twee, daar ben ik niet veel mee.
'Hier,' zegt Max en hij geeft me twee centjes van één.
'Waarom twee?'
'Omdat er misschien eentje niet werkt,' zegt Max en dan wandelt hij naar de kleedkamers. Ik loop de andere kant op en vind een leeg hokje waar ik me in omkleed. Daarna ga ik naar de kluisjes rijen waar ik het kluisje 303 kan bemachtigen. Ik vind het wel toepasselijk omdat de bus naar school ook de 303 is. Ik laat mijn spullen erin achter. Zelfs mijn bril want je kan niet met een bril gaan zwemmen. Ik zie wel bijna niets meer, maar ik weet waar ik naar toe moet en ik kan de mensen nog van de ruimte onderscheiden waardoor ik niet over ze kan vallen.
Waarom heb ik er geen lenzen gekocht toen ik een nieuwe bril ging halen?
Dan ga ik naar de douches waar ik mijn haar eerst in een staart bind en dan onder de douche stap.
Al snel vind ik de blauwe glijbaan en van ver zou ik Max nooit herkent hebben, maar hij zwaait naar me en ik hoor zijn stem mijn naam zeggen.
'Kun je wel zien?' vraagt hij.
'Tuurlijk. Ik kan je gezicht prima zien, alleen de mensen die ver van me staan, kan ik niet zien,' zeg ik.
'Kun je die man met een groene zwembroek nog zien?' vraagt Max.
'Alleen zijn gestalte,' zeg ik en ik sla mijn armen om mijn lichaam heen omdat ik het hier best wel koud heb.
'Zullen we eerst wat gaan zwemmen voordat we mijn vader gaan ontmoeten?' vraagt Max zacht.
'Tuurlijk. Wanneer jij er klaar voor bent, gaan we hem spreken,' zeg ik.
'Als we hem vinden,' zegt Max.
'Dat doen we. Des noods vragen we het aan één van de redders,' zeg ik.
'Juist. Zullen we beginnen met deze glijbaan?' vraagt Max dan lachend.
'Oké,' zeg ik en ik ga hem voor de trap op.
Ik ging vroeger nooit zwemmen omdat dat slecht was voor mijn geverfde haar, maar ik weet niet of ik daarvoor hier ben gaan zwemmen. Misschien is ooit met mam, maar dat ben ik dan vergeten.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Max is behoorlijk zenuwachtig. Ik denk dat ik dat ook wel zou zijn.
Welk werk denken jullie dat Max' vader heeft? Redder of meer iemand die de wc's proper maakt?
Veel leesplezier lieve lezertjes.