Misschien niet zo anders

Hoofdstuk 23

Dinsdag verloopt de dag stug en dus ben ik opgelucht als mijn vader me uit het kamertje van de begraafplaats komt halen om te vertrekken naar zangles. Merije is blij om me te zien en omhelst me vlugjes en heb ik niet te tijd om haar ook vast te pakken. Niet dat ik het anders zou doen. Ik ben niet zo handtastelijk.
'Heb je een beetje kunnen oefenen?' vraagt ze en ze gaat achter de piano zitten.
'Zondag heb ik wat kunnen oefenen tijdens het leren,' zeg ik.
'Oké, probeer het wat vaker te oefenen. Hoe lukt het met de noten?' vraagt ze.
'Beter, denk ik,' zeg ik.
'Heb je al nagedacht of je het gaat zingen tijdens de opendeurdag?' vraagt ze twijfelachtig.
'Nee, maar ik denk dat ik het niet ga doen,' zeg ik. Merije kijkt spijtig. Ze had waarschijnlijk het tegenovergesteld gehoopt.
'Oké,' zegt ze. 'Wil je het me volgende week laten weten, je definitieve antwoord?'
'Oké,' zucht ik. Merije wilt echt heel graag dat ik mee ga doen, maar ik kan het niet. Ik zing alleen voor Merije. En mijn moeder.
'We zullen beginnen met de opwarming,' zegt Merije en ze speelt de tonen die ik moet nazingen. Daarna doen we de glijbaan. Dat is van borststem naar kopstem en terug. Dan doen we een oefening op crescendo en decrescendo.
'Goed, dan doen we nu Daar gaat ze,' zegt Merije en ze start de eerste akkoorden van het liedje. Ik zing het een keer door en daarna geeft ze me feedback.
'Deze keer was veel beter dan vorige weken. Ik wil dat je de melodie nog eens goed instudeert en volgende week weet ik zeker dat het gaat lukken,' zegt Merije en ik knik.
'Goed, dan gaan we nu Zij aan zij zingen,' zegt ze en ook dit liedje zing ik een keer door.
'Wil je het refrein nog eens zingen?' vraagt Merije en ik doe wat ze vraagt.
Meestal zijn de liedjes te laag voor mijn stem, maar we hebben ze verhoogd door de transpose te gebruiken. Die staat op de piano en zo kan je hoger spelen. Je kan ook gewoon de akkoorden hoger spele maar dat is ingewikkelder, zegt Merije.
'Zij aan zij gaan we door het vuur als je duizelig wordt, geef ik jou m'n adem. Zij aan zij tot de zon op komt en elke zorg meteen verdwijnt,' zing ik. Merije gaat door met de piano wat aangeeft dat ik het nog eens moet zingen tot de noten en de timing goed zitten.
'De laatste was veel beter,' zegt Merije wanneer we eindelijk klaar zijn. Ik kijk op de klok boven de deur en zie dat we al tien minuten over tijd zitten. Ook zie ik mijn vader al in de gang zitten. Het lokaal is aan één kant omringd met glas zodat je kan zien wie er in de gang zit of wie er aan de deur staat.
'Je weet wat je moet doen?' vraagt Merije en ik knik.
'Ja, beide liedjes oefenen en de timing onder de knie krijgen. En het liedje Daar gaat ze vanbuiten kennen,' zeg ik.
'En niet vergeten te beslissen,' voegt ze er snel aan toe en ik knik. Dan pak ik mijn papieren van de staander, steek ze in mijn tas en ga naar buiten. Daar zit mijn vader te wachten en hij gaat rechtstaan zodra hij me ziet.
'Je hebt mooi gezongen,' zegt hij en we lopen naar de uitgang, naar de auto en stappen daar in.
'Dankjewel,' mompel ik. 'Merije vroeg of ik mee wou doen aan de opendeurdag, maar ik weet het niet.'
'Je moet het doen,' zegt mijn vader en hij start de auto.
'Ik weet het niet,' zeg ik.
Mijn vader weet niet dat de Ijsprinses me soms kleineert. Daarom was het wat moeilijker om uit te leggen waarom ik een nieuwe bril nodig had. Maar uiteindelijk is het gelukt doordat ik had gezegd dat ik gevallen was en daarna nog eens op ging staan, per ongeluk. Mijn vader was er niet blij mee en zei dat hij een oplossing gaat zoeken zodat ik Max zijn bril kan teruggeven.
Ja, tegen mijn vader heb ik het wel gezegd omdat hij ook niet vaak onder de mensen komt.
Opeens draait mijn vader rechts af, terwijl we nog niet aan de afslag van de begraafplaats of zelfs maar van onze straat zitten. Dan parkeert hij en kijk ik rond.
'Waar zijn we?' vraag ik en dan valt mijn oog op de brillenwinkel aan de overkant.
'Pap, dat kunnen we niet maken,' zeg ik.
'Jawel, hier hebben ze goede deals en kan ik de bril binnen de vijf maanden pas betalen. Je hebt geluk dat hij tot half tien open is. Alsof mensen dan nog een bril kopen,' zegt hij, maar ik schud mijn hoofd. Dat geld hebben we niet. Eerst moeten we ons huis in orde maken voordat we nieuwe dingen kunnen kopen.
'Jawel, dit is één keer in de drie jaar dat je een nieuwe bril nodig hebt, kom nu maar gewoon, Rosalien,' zegt mijn vader dan en hij stapt uit. Ik blij zitten.
'Desnoods draag ik het hele jaar verder deze bril, eerst ons huis,' zeg ik als mijn vader mijn deur open doet.
'Ik ga toch sowieso een bril voor je halen,' zegt mijn vader en ik zucht.
'Ik neem een baantje door het jaar door en dan help ik je, oké?' zeg ik.
'Dat is jouw geld, Rosalien. Ik kan dat toch niet afpakken,' zegt hij.
'Je pakt het niet af, het is mijn geld en ik doe ermee wat ik wil,' zeg ik en ik maak mijn gordel los en stap uit.
Soms missen we mijn moeder hard want in deze situaties had ze altijd een oplossing klaar, maar nu voelen we ons verloren.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ik ben jarig! Hier is mijn cadeautje aan jullie!
Nog veel leesplezier lieve lezertjes