Misschien niet zo anders

Hoofdstuk 52

Na het overheerlijke eten gaan we naar boven. Ik plof neer op zijn bed en hij komt langs me op zijn zij liggen. Ik kijk naar het plafond.
'Vind je het nog steeds oké dat je je vader waarschijnlijk nooit meer gaat zien?' vraag ik. Het klinkt negatief, maar ik wil niet dat hij er morgen spijt van krijgt en bij me weggaat omdat hij zich bedacht heeft.
Sinds wanneer ben ik zo gevoelig?
'Rosalien, kijk me aan,' zegt hij en ik draai mijn hoofd naar hem toe. Zijn ogen staan lief, maar fonkelen ook. 'Ik ga niet opnieuw naar die man. Hij heeft zijn kansen al vergooit toen hij met die andere vrouw in bed dook.'
Ik knik en kijk terug naar het plafond. Max komt boven me hangen, zijn been aan iedere kant van mijn heupen. Hij weet dat ik ermee zit.
'Ik ga niet bij je weg, en zeker niet voor zo een klo- man als hij,' zegt hij en ik staar recht in zijn ogen en knik.
'Vertrouw je me?' vraagt hij dan.
'Ja,' zeg ik zonder na te denken.
'Dan weet ik zeker dat alles goed komt,' zegt hij en zijn ogen scannen mijn gezicht.
'Oké,' zeg ik, maar mijn stem is niets meer dan een fluistering. Het komt niet door de angst, maar doordat Max zo dichtbij is en zo kan ik niet meer fatsoenlijk functioneren.
'Ik vind je echt heel leuk,' zegt hij dan en hij lijkt overdonderd van zichzelf. 'Als je snapt wat ik bedoel.'
'Ik jou ook,' zeg ik en mijn stem is iets vaster, maar ik bezwijk nog steeds bijna onder Max' ogen en geur. Pas nu valt het me op dat hij een heel mannelijke geur heeft.
'Heb je parfum op?' vraag ik. Max lacht.
'Een beetje. Ruikt het lekker?'
'Heel mannelijk, de geur,' zeg ik.
Wat is er toch met me?
Max buigt een beetje naar me toe zodat ik zijn geur nu nog beter ruik. Het neemt je helemaal in beslag. Dan drukt Max zijn neus in mijn nek en kust heel zachtjes mijn huid.
'Jij ruikt ook niet slecht,' murmelt hij en ik hou mijn adem in totdat hij weer boven me komt hangen. Pas dan blaas ik hem uit tegen Max' gezicht waardoor zijn haar een beetje naar achteren waait, alsof hij een superheld is.
Ik verlang naar zijn lippen op de zijne en daarom pak ik zijn wangen vast en trek hem iets meer naar me toe. Max snapt wat ik van plan ben en glimlacht. Dan raken onze lippen elkaar eindelijk en een warm gevoel raast als bloed door mijn lichaam. Max' handen kruipen onder de losse plooien van mijn shirt en ik hap naar adem omdat zijn huid tegen dat van mij, me kippenvel geeft. Zijn handen kruipen helemaal over mijn borstkas, maar hij houdt het iets wat netjes door langs de zijkant van mijn bh mijn shirt over mijn hoofd te trekken.
Natuurlijk gaan we niet na een week het bed induiken, maar hij is me duidelijk aan het uitdagen en zichzelf gek aan het maken. Ik kan het ook niet laten om even mijn handen over zijn borstkas te laten glijden en het stuk stof errond op de grond te gooien. Onze ogen zijn toch gesloten alhoewel ik graag zijn borst zou zien. Ik moet denken aan het zwembad. Dit is toch een soort van hetzelfde? Alhoewel ...
Plotseling laat Max me los en mijn ogen vliegen open.
'Wat -
Max laat me niet uitpraten want hij kijkt in mijn ogen alsof er iets is. Dan hoor ik iets beneden en klimt Max van me af.
'Hier,' fluistert Max en hij gooit mijn shirt naar me toe. Ik doe het snel aan en ik zie nog net een glimp van Max' borstkas voordat hij zijn shirt ook aandoet. Net als hij het heeft goed getrokken en langs me op bed zit, komt Patricia binnen.
Dat was er dus.
'Euhm ... sorry dat ik stoor, maar ik heb geweldig nieuws!' zegt ze enthousiast.
'Ja?' zegt Max. Hij doet alsof we niks hebben uitgespookt, maar wij twee weten wel beter.
'Ik heb een shoot geregeld! In Duitsland,' zegt ze en glimlacht. Meteen kijkt Max naar mij en terug naar zijn tante.
'Wanneer?' vraagt hij.
'Binnen twee weken. We vertrekken vrijdag na school, want ik wil niet dat je je school verwaarloost. Dan komen we aan en de volgende ochtend om tien uur is de shoot;' zegt ze. Max zucht.
'De hoeveelste?' vraagt hij.
'22 februari is de shoot,' zegt ze. De 22ste? Dan is de opendeurdag van de muziekacademie.
Mijn vader en ik hebben gisteren de mail gekregen van Merije en dat heb ik dan meteen aan Max laten weten.
'Shit,' fluistert hij zodat ik het alleen hoor. Hij draait zich naar me om. 'Ik zal er alles aan doen om op tijd te komen. Ik laat je niet zitten.'
'Wat is er aan de hand?' vraagt Patricia en ze komt dichterbij.
'Rosalien heeft dan een optrede, om ... hoe laat ook al weer?' vraagt hij.
'Drie uur in de namiddag;' zeg ik.
'O, Maxie -
'Nee, Cia, ik moet echt daar zijn,' onderbreekt Max haar en hij kijkt haar smekend aan.
'Maxiem, het is niet erg als je niet komt. Ik denk je er wel bij,' zeg ik, maar dat is gelogen want ik weet niet of ik het wel aankan zonder hem.
'Nonsens,' zegt Max en hij gaat rechtstaan. 'Ik zal er zijn, toch Cia?'
'We zullen proberen,' zegt ze schouderophalend. 'Is er nog stoofvlees over?' Max knikt waarop Patricia de kamer verlaat.
'Maxiem,' begin ik, maar hij houdt me tegen door met zijn lippen over de mijne te strijken.
'Ik ben er, beloofd.'