Misschien niet zo anders

Hoofdstuk 48

Als ik dinsdagavond binnenkom in het lokaal waar ik altijd zangles heb, is Fanny er ook. Haar roze haren zitten in een losse knot en ze heeft weer een rokje aan met scheuren in haar panty. Deze keer is haar shirt paars met wat groene vlekken op.
Zou ze dat shirt zelf ontworpen hebben?
'O, hoi,' zegt ze en ze hupt van de kist af waar ze op zat.
'Waar is Merije?' vraag ik.
'Ze is even wat teksten halen omdat ik de mijne vergeten ben,' zegt ze.
'Oké,' zeg ik.
'Je vraagt je nu waarschijnlijk af wat ik hier doe,' zegt Fanny en ik knik langzaam.
'Ik dacht dat je op donderdag zangles had,' zeg ik.
'Dat heb ik ook, maar Zoraya is ziek en kan deze week geen les geven,' zegt ze.
'O,' zeg ik. 'Wens haar beterschap van me.'
'Zal ik doen,' zegt ze en ze glimlacht.
'Wanneer is de opendeurdag eigenlijk?' vraag ik.
'Binnen twee weken,' zegt Merije die net het lokaal binnenkomt. 'Het is op een zaterdag, ik zal de exacte datum en uur doorsturen via mail.'
'Oké,' zeg ik. 'Dus we hebben nog twee lessen?'
'Ja, tenzij Zoraya beter is. Dan kunnen we ook op een donderdag nog repeteren.'
Na dat gezegd te hebben start Merije met de standaard opwarmingen. Daarna zingen we het liedje, naar mijn gevoel, 50 keer. We mogen niet eens een pauze nemen om te drinken.
'Die zin moet je hoger zingen,' zegt Merije tegen me als ze de piano afbreekt en ik stop met zingen. Ik knik.
'Merije, mogen we misschien even een pauze nemen. Straks droog ik uit,' zeg ik als Merije de intro opnieuw wilt starten.
'Maar we hebben nog maar twee lessen,' zegt ze en ze laat haar handen in haar schoot vallen.
'Alsjeblieft. Daarna zullen we beter zingen,' valt Fanny me bij. Ik glimlach naar haar.
'Oké, ik moet toch nog iets regelen met de tijden van jullie optreden,' zegt Merije en ze staat op. 'Ga maar even iets drinken.'
'Oké, dankjewel,' zeg ik en dan verlaten Fanny en ik de ruimte.
'Is ze altijd zo?' vraagt ze als we aan een tafeltje in de cafetaria zitten.
'Nee, ze heeft gewoon stress,' zeg ik.
'Heb je al eerder meegedaan aan de opendeurdag?' vraagt ze.
'Nee,' zeg ik.
'Waarom niet?'
'Ze heeft het me nooit gevraagd en ik had het moeilijk met school en thuis ...'
'Mag ik vragen wat er gebeurd is?'
'Het was het jaar nadat mijn moeder overleden was en dat ik, nou ja, toe gegeven had dat ik een albino was. Het ging gewoon moeilijk,' zeg ik. Normaal gezien zou ik niet zo open zijn tegen iemand die ik nog maar twee keer in mijn leven heb gezien, maar een band scheppen met iemand met wie je zingt is noodzakelijk als je een goed optrede wilt neerzetten.
'Rosa?' hoor ik dan Merijes stem zeggen en ik draai me om. Ik zie haar staan met Max in haar kielzog. Meteen sta ik recht.
'Ja?' zeg ik en ik loop naar hen toe.
'Deze jongeman wou je spreken,' zegt Merije en ik knik naar haar waarna ze verdwijnt. Als ze een lokaal is ingelopen kijk ik bezorgd naar Max.
'Wat is er?' vraag ik.
'Ik ben bang voor morgen' zegt hij.
'O,' zeg ik.
'Sorry dat ik je kom storen tijdens je zangles, maar anders ging ik nog wegkwijnen in mijn gedachte,' zegt hij.
'Het maakt niet uit. Ik begrijp het,' zeg ik en ik zet een stap dichterbij. Meteen voel ik zijn warmte tot bij mij reiken.
'Het is gewoon, ik denk dat hij opnieuw zo gaat reageren, maar ik wil niet dat je hem zo ziet want misschien denk je dan dat ik op hem lijk, maar ik ben totaal niet agressief of -
'Maxiem,' onderbreek ik zijn geratel. Zo heb ik hem nog nooit gezien. 'Je lijkt niet op hem, dat weet ik nu al.'
'En wat als hij je gaat uitkafferen?'
'Dan bijt ik terug,' zeg ik en er komt een gerustgestelde blik op Max' gezicht.
'En anders komt mijn engel me wel beschermen,' zeg ik doelend op hem.
'O, ja? Hoe weet je dat zo zeker?' vraagt Max met een grijns en hij zet een stap dichterbij.
'Omdat hij altijd bij me is,' zeg ik en ik buig iets meer naar voor zodat onze adem met elkaar vermengt.
'Dat is mooi,' zegt hij en hij strijkt langzaam met zijn lippen over die van mij. Ik leg mijn handen op zijn wangen.
'Ik hoop dat die engel wel een knappe is,' mompelt Max tegen mijn lippen aan.
'Zeker weten,' zeg ik en ik strijk nog even langs zijn lippen voordat ik hem loslaat.
'Wie is dat meisje met dat roze haar eigenlijk?' vraagt Max dan als hij een blik over mijn schouders werpt.
'O,' zeg ik en ik kijk even achterom om Fanny met een tas thee aan te treffen en haar gsm in haar hand. 'Dat is Fanny, ze zingt een duet met me.'
'O,' zegt Max en hij trekt een wenkbrauw op. 'Geef je een concert?'
'Nou, niet echt. Het is voor een opendeurdag,' zeg ik.
'Mag ik komen kijken?' vraagt Max met een kleine glimlach.
'Euhm ... ik denk het,' zeg ik.
'Wil je dat ik kom kijken, als ik kan natuurlijk,' zegt hij met grotere glimlach.
'Ja ... denk ik,' zeg ik waardoor Max hardop moet lachen. Zijn lach klinkt ook een beetje aan als muziek. 'Alsof je zo een drukke agenda hebt.'
'Ja, ik ben nog steeds een model. Misschien heb ik dan wel een shoot,' zegt Max schouderophalend, maar zijn glimlach verraadt hem.
'Tuurlijk,' zeg ik en ik rol met mijn ogen. 'Nee nee, ik zou graag willen dat je komt,' zeg ik. 'ook al ga ik er niks van kunnen.'
'Echt wel,' zegt hij. 'Ik had je horen zingen en het was prachtig.'
'Moet jij je niet voorbereiden?' vraag ik en Max kijkt me nep-gekwetst aan.
'Nee, maar morgen gaan we eerst naar mijn thuis. Om wel nog wat dingen voor te bereiden,' zegt hij. Dan komt Merije ons tegen en ik zet automatisch een stap van hem af.
'Kom je? We gaan terug beginnen,' zegt ze en ze gaat naar Fanny, om waarschijnlijk hetzelfde te zeggen.
'Wacht anders hier. Ik betaal een koffie of thee en dan gaan we daarna een eindje wandelen om het hoofd leeg te maken,' zeg ik en ik geef hem een briefje van vijf uit mijn zak van mijn hoody.
'Ik kan mijn drinken nog wel zelf betalen,' zegt Max.
'Dat is voor het betalen voor het zwembad,' zeg ik en ik steek het in zijn jaszak omdat ik weet dat hij het anders niet gaat aannemen. 'Nu moet ik gaan. Zie je straks,' zeg ik dan en ik geef hem een snelle kus op zijn wang. Max' wangen worden een beetje rood en ik geef hem nog een speelse luchtkus over mijn schouder als ik bij hem wegloop. Ik zie hem nog glimlachen voor ik het lokaal inloop. Fanny kijkt me ook met een glimlach aan en ik geef haar er eentje terug.
'Jullie zijn schattig samen,' fluistert ze voordat Merije opnieuw de intro inzet.
Mijn wangen worden wat warm.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Sorry, dag het zo lang geduurd heeft, maar hier is het nieuwe hoofdstukje.
Veel leesplezier lieve lezertjes.