Misschien niet zo anders

Hoofdstuk 46

'Wil je erover praten?' vraag ik als we bij mijn thuis in mijn kamer zitten.
Max zucht en schudt lichtjes zijn hoofd.
'Kan het morgen?' vraagt hij.
'Nee,' zeg ik en ik neem zijn hand vast.
'Vertel anders maar over die jongen die met je stond te flirten,' zegt Max met een glimlach.
'Hij was niet aan het flirten,' zeg ik.
'Echt wel,' zegt Max lachend.
'Nee,' zeg ik en ik por hem in zijn zij.
'Jawel,' zegt Max en hij port me terug. Zo gaat het even door totdat we lachend naast elkaar op het bed vallen.
'Je kan me alles vertellen, eh. Ook over je vader,' zeg ik en ik ga op mijn zij liggen. Max slaat zijn ogen neer, maar doet dan hetzelfde.
'Hij was aardig,' zegt hij.
'Dat is toch goed,' zeg ik en Max knikt.
'Ja, maar toen vroeg hij naar mam. Ik zei dat ze overleden was en toen werd hij boos. Hij riep dat ze hem had achtergelaten met een irritante zoon, en dat terwijl hij me al acht jaar niet meer ziet,' zegt hij. Ik kruip iets dichter naar hem toe.
'Hij riep dat mam niet meer voor me wou zorgen en dat ik te veel geld koste op basis van de kleren die ik aanheb. Hij weet niet eens dat ik meer geld dan hem heb!' Dat laatste komt er hard uit en ik hoor aan zijn stem dat hij ieder moment kan breken. 'Hij schold mam uit en daar kon ik niet tegen dus zei ik dat ik terug naar jou ging. Ik zei dat je mijn vriendin was omdat hij had gevraagd wie je was. Toen vloog hij opnieuw uit en zei dat ik het moest uitmaken omdat je "anders" en "lelijk" was. Daarna werd ik boos omdat ik zelf bepaal met wie ik om ga en wie niet. Toen heb ik geroepen dat ik dus niet met hem zou omgaan en dat alles veel beter was zonder vader.' De zin komt er bijna fluisterend uit en ik veeg een verloren traan weg.
Het maakt me een beetje bezorgd. Zou Max het met me uitmaken voor zijn vader? Ik weet niet hoe ik zou reageren. Waarschijnlijk ook zo.
'Hey, het is oké. Je was boos,' zeg ik.
'Heb ik een fout gemaakt, Rosalien? Moet ik teruggaan en het uitleggen?' vraagt Max bibberig en zelfs zijn lichaam trilt.
'Dat moet je zelf uitmaken, Maxiem,' fluister ik en ik veeg zijn haar voor zijn gezicht uit.
'I-ik weet het niet,' zegt hij en nu breekt de dam die hij heeft tegengehouden nadat we vertrokken zijn uit het zwembad.
'Je moet er nu niet over beslissen,' zeg ik en ik kruip tegen zijn borst aan. Zijn tranen komen op mijn haar terecht, maar het maakt me niet uit.
'M-maar ik wil een g-goede zoon z-zijn,' zegt hij.
'Dat weet ik. Dat weet ik, maar je bent al een goede zoon. Je hebt je moeder gesteund toen ze het nodig had en nu doe je hetzelfde met Patricia. Misschien moet je het er met haar over hebben,' stel ik voor en ik kijk hem terug aan.
'Misschien wel ja,' zegt Max. Ik geef hem een kus op zijn voorhoofd.
Zo blijven we liggen totdat Max' tranen minder worden en zijn ademhaling terug rustig.
'Rosalien?'
'Mhm,' zeg ik.
'Ik ga je niet in de steek laten, dat weet je toch,' zegt hij en zijn ogen kijken recht in de mijne. Ik weet niet wat ik daarop moet antwoorden.
'Maar als je je vader erdoor terug kri-
'Nee, ik krijg mijn vader er niet voor terug. Ik krijg deze man er voor terug en hij is heel anders dan de vader die ik me herinner,' zegt Max.
'Ma-
'Rosalien. Ik ga je niet achterlaten. Als ik kon zou ik voor eeuwig bij je blijven,' zegt hij. Ik knik en probeer het te geloven.
'Ik meen het echt,' zegt hij nog en dan strijkt hij met zijn lippen over de mijne. Ik druk mijn lippen iets meer op die van hem en dan draait Max ons zodat hij over me heen hangt, met aan iedere kant van mijn heupen, een been.
'Echt?' vraag ik door de kus door. Ik wil het zeker weten voordat ik me in deze kus verlies.
'Echt waar. Ik beloof het,' zegt hij en onze lippen hebben elkaar nog niet losgelaten. Mijn mond gaat een beetje open en we verdiepen ons nog meer in de kus. Max' handen glijden naar mijn heupen waardoor er een klein stukje huid komt kijken onder het stof van mijn shirt. Hij strijkt erover en meteen ontstaat er kippenvel over mijn hele lichaam. Ik pak Max' wangen vast en trek hem nog iets dichter tegen me aan. Zijn ene hand komt langs mijn hoofd terecht omdat hij zijn evenwicht anders verliest. De andere hand blijft liggen en zijn duim maakt cirkeltjes op mijn huid. Dan voel ik Max' hand iets meer onder mijn shirt glijden en hap ik naar adem alsof ik voor zijn hand wil vluchten, maar ook weer niet. Ik laat hem niet de baas over me spelen en mijn linkerhand gaat naar zijn shirt wat ik een beetje mee naar boven neem terwijl mijn hand er onder blijft. Deze keer is het Max die naar adem hapt en ik glimlach tegen zijn lippen aan.
Het liefst zou ik mezelf hierin laten meeslepen, maar daar is het nog te vroeg voor en ik weet niet of de tijd ooit rijp gaat zijn.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Vergeet niet achter te laten hoe je het vond!
Veel leesplezier lieve lezertjes.