Misschien niet zo anders

Hoofdstuk 19

Patricia zet me af bij mijn thuis. Max stapt even mee uit.
'Is je vader thuis?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. Waarschijnlijk niet.
'Moet ik anders nog even hier blijven?' vraagt hij. Opnieuw haal ik mijn schouders op.
Is het raar dat ik wil dat hij nog even blijft, want ik ben nog steeds geen fan van het alleen thuis blijven.
'Hoe lang is het rijden van hier tot bij jou?' vraag ik.
'Een kwartiertje of minder,' zegt Max.
'Vind je het erg om nog even te blijven. Des noods brengt mijn vader je naar huis,' zeg ik.
'Ik zal even vragen,' zegt Max en hij loopt naar Patricia's zijkant. Ze doet het raampje open en ze praten wat. Max knikt, Patricia schudt haar hoofd en dan wandelt Max naar de koffer. Ondertussen pak ik de sleutel achter de lamp vandaan. Ik heb mijn eigen sleutel wel, maar die ben ik deze morgen vergeten. Ik had enkel mijn gsm en mijn buskaart bij.
Dan komt Max terug met een zak van de winkel in zijn hand.
De jas.
'Ik kan tot zes uur blijven. Dan komt Cia me terug ophalen,' zegt Max en ik kijk op de klok die langs onze deur hangt. Het is vier uur. Ik dacht dat we langer weg waren geweest.
Mijn moeder heeft de klok daar gehangen omdat ze graag wou weten hoe laat het was zonder op haar gsm te moeten kijken. Ze had overal in het huis klokken opgehangen, maar er zijn er een paar weggehaald.
'Oké,' zeg ik en er bekruipt me nu al een angstig gevoel dat ik alleen ga moeten thuis blijven. We gaan naar binnen en ik biedt Max wat te drinken aan.
'Cola, graag,' zegt hij en ik wandel naar de keuken nadat we onze schoenen, en Max zijn jas en het tasje, in de gang hebben achtergelaten. Ik schenk wat cola in en voor mezelf een glas water. Daarna gaan we naar de woonkamer en ploffen in de zetel. Ik trek mijn benen op terwijl Max ze uitstrekt.
'Vandaag zijn we wel niks opgeschoten wat mijn vader betreft,' zegt Max zuchtend. Ik knik.
'We kunnen woensdag bij de school langsgaan,' stel ik voor.
'Of in het weekend bij de barman,' zegt Max. 'Dan kunnen we eens goed losgaan.'
'Ga je vaak naar feestjes?' vraag ik.
'Nee, nog nooit geweest, behalve dan de gala's,' voegt hij er aan toe. Ik zou gek worden van al die chique feestjes.
Al die bekakte mensen.
'Jij?' vraagt Max.
'Nee,' zeg ik. 'Dan kunnen we het beste beginnen bij de directeur.'
'Oké,' zegt Max.
'En, stel dat de directeur niet mijn vader is kunnen we langsgan bij de bar en vragen we wanneer Michael Moons daar werkt. Als we geluk hebben is hij er ook,' zeg ik.
'O, oké. Om hoe laat was die open?'
'Geen idee. Maar ik dacht dat dat al redelijk vroeg was,' zeg ik
'Ik zal deze avond nog eens kijken en anders gaan we volgende week,' zegt Max. Ik knik.
'Waarom kan je dinsdag eigenlijk niet?' vraagt Max nieuwsgierig en ik ga wat rechter zitten en neem een slok van mijn water.
'Ik heb geen tijd die dag,' zeg ik en ik wuif het weg.
'Je jas staat in de gang,' zegt Max na een korte stilte en ik ben blij dat hij over iets anders begint. Ik zie mezelf nog niet echt zeggen dat ik iedere dinsdag zing.
'Hoe veel kostte hij, dan betaal ik hem terug,' zeg ik en ik ga rechtstaan.
'Nee, dat hoeft niet,' zegt Max en hij duwt me terug.
'De helft?' vraag ik en ik ga weer rechtstaan. Max schudt zijn hoofd.
'Niks, dat maakt me niet uit.'
'Mij wel. 25% dan?' en deze keer ontwijk ik zijn hand als hij me terug op de zetel wil trekken. Ik wandel naar de gang en haal het bonnetje uit de zak.
€66,45. Dat valt nog mee, denk ik. Dan is dat €16,60 ongeveer dat ik hem terug moet betalen. Ik wandel naar mijn kamer en hoor voetstappen op de trap die naar mijn kamer gaan als ik mijn spaarpot uit een koekoeksklok haal. Die heeft mijn moeder gegeven toen ik vijf werd.
'Ik hoef echt niks,' zegt Max en hij komt dichterbij om mijn pols te pakken. Ik kijk hem aan en trek een wenkbrauw op. Hij moet toch al weten dat ik koppig ben? Daar hadden we het nog over.
'Rosalien,' zegt Max en hij kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan.
'Maxiem,' zeg ik en hij rolt met zijn ogen. 'Laat me dan acht euro betalen.'
'Kan je me niet trakteren. Ooit?' vraagt Max in de hoop dat ik ga opgeven. Ik zucht en zet mijn spaarpot terug in de koekoeksklok.
'Oké,' zeg ik verslagen en ik ga op mijn bed zitten. Max komt langs me zitten.
'Waarom wil je me per se terugbetalen?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op.
'Heb je dit weekend geen shoot ofzo?' vraag ik.
'Nee, pas volgende maand terug,' zegt Max en hij valt achterover op mijn bed.
'Hoe wordt dat geregeld?' vraag ik.
'Cia wordt gebeld door fotografen of ze belt ze zelf die ooit hun kaartje aan ons hebben gekregen,' zegt hij en hij gaat met een hand door zijn haar. Ik kijk voor me, naar mijn boekenkast.
'Hoe heb je die carrière eigenlijk opgebouwd?' vraag ik.
'Mijn moeder was een beroemd model, maar ze kreeg kanker en overleed. Maar daarvoor had mijn moeder me eens meegenomen omdat mijn vader vertrokken was en Cia kon niet oppassen. Toen hadden ze gevraagd of ik ook even op de foto wou,' zegt hij.
'O, en toen kwamen de fotografen op je af?' vraag ik ironisch en ik ga rechtstaan en wandel mijn kamer rond.
'Ja, eigenlijk wel. Op mijn twaalfde ging ik naar mijn eerste gala en toen vroeg iemand me. Mijn moeder werd een soort van mijn manager samen met Cia. Daarna werd ze ziek en nam Cia het helemaal over,' zegt hij.
'Ben je al vier jaar model?' vraag ik. Ik dacht dat hij dat pas vorig jaar was geworden.
'Nee, vijf,' zegt Max. 'Die ene foto toen ik elf was niet meegeteld.'
'Ben je zeventien?' vraag ik.
'Ja,' zegt hij.
'Ben je blijven zitten?' vraag ik.
'Ja, ik ben dit jaar aan het dubbelen,' zegt hij.
'Waarom?' vraag ik.
'Mijn moeder werd het eerste semester al ziek. Daarna was ik weinig op school plus dat ik nog een paar shoots had. Ik leerde nooit voor toetsen of examens,' zegt Max en hij heeft zijn ogen gesloten als ik naar hem kijk.
'Ben jij gewoon zestien?' vraagt Max, hij wilt duidelijk over iets anders praten. Ik knik, maar dat kan hij niet zien.
'Ja, ik word zeventien in maart,' zeg ik.
Max zucht.
'Ik word achttien in mei,' zegt hij.
'Welke dag?' vraag ik.
'De veertiende,' zegt Max.
'Echt? Ik ook,' zeg ik. 'Maar dan in maart,' voeg ik eraan toe.
'Dat is toeval,' zegt hij en hij opent zijn ogen. Ik loop naar de andere kant van het bed en ga dan liggen, zodat onze hoofden nog op gelijke hoogte zijn maar onze benen aan de andere kant van het bed hangen. Ik kijk hem aan en zijn ogen verkennen mijn gezicht alsof hij het nog nooit van dichtbij heeft gezien.
'De meeste zestienjarige hebben puistjes,' merkt hij op en ik trek een mondhoek op.
'Wat wil je daarmee zeggen?' vraag ik.
'Dat jij die niet hebt,' zegt hij en zijn ogen vinden de mijne.
'Heeft zíj ze dan wel?' vraag ik.
'Ja, weet je hoeveel make-up ze draagt. Zelfs ik draag niet zoveel als ik een shoot moet doen,' zegt hij lachend en zijn lach steekt me aan. We stoppen tergelijkertijd en daardoor moeten we opnieuw lachen.
'Vind je haar leuk?' vraag ik als we uitgelachen zijn.
'Hoe bedoel je? Leuk leuk of gewoon leuk?' vraagt hij en hij glimlacht.
'Gewoon leuk,' zeg ik.
'Ja, soms. Ze heeft haar dagen, maar tegen mij is ze vriendelijk,' zegt Max.
'Ja, omdat ze je wil aflebberen,' mompel ik en ik voel iets aan mijn haar trekken waardoor ik op kijk. Recht in Max' ogen.
'Het is toch zo,' zeg ik. En ze wil zijn geld.
'Ik weet wat je nu denkt,' zegt Max.
'Wat dan?' vraag ik.
'Dat ze me alleen maar wilt voor het geld,' zegt hij. Mijn ogen worden iets groter. Dat dacht ik net echt.
'En dat weet ik ook wel,' zegt Max.
'Heb je al eens ooit een relatie gehad?'
'Ja, maar ik was niet echt verliefd. Het was goed voor de paparazzi in de Verenigde Staten. Dat was het,' zegt Max. 'Jij?'
'Nee, ik ben zelfs nog nooit verliefd geweest. Daar heb ik geen tijd voor gehad,' zeg ik.
'Hoe kan je er geen tijd voor hebben?'
'Twee jaar geleden werd mijn moeder ziek, dus had ik geen vrienden meer en daarvoor denk je toch niet aan liefde?' zeg ik.
'Dus ik ga de komende twee jaar niet verliefd worden?' vraagt Max lachend. Ik haal mijn schouders op.
'Dat is niet wat ik heb gezegd,' zeg ik.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Dit is een wat langer stukje. Ik hoop dat jullie het nog leuk vinden. Laat zeker een tip of reactie achter!
Veel leesplezier lieve lezertjes x