Misschien niet zo anders

Hoofdstuk 16

Tijdens de busrit is het stil. Tijdens de wandeling naar het kapsalon, is het stil. Tijdens het wachten op de uitbater, Michael Moons, is het stil. Pas als de man ons begroet zeggen we iets, en dat is niet eens iets tegen elkaar.
'Waarmee kan ik jullie helpen?' vraagt er iemand.
'Bent u Michael Moons?' vraag ik, gewoon, voor de zekerheid.
'Ja, dat ben ik,' zegt hij. Zijn haren en ogen zijn bruin, maar ik denk niet dat hij Max' vader is.
'Hebt u een zoon?' vraag ik.
'Nee, ik heb geen kinderen,' zegt de man dan.
'O, sorry,' zeg ik. 'Dan zoeken we een andere Michael.'
Donderdag avond had Max gezegd dat zijn vader was weggegaan toen hij negen was, dus zijn vader moet weten of hij een kind heeft. Natuurlijk kan hij ook liegen, maar ik denk dat Max dat misschien door zou hebben.
'Ah, oké. Ik hoop dat jullie hem snel vinden,' zegt de man.
'Kent u er misschien nog één?'
Michael Moons schudt zijn hoofd. Ik bedank hem voor zijn tijd en dan gaan we naar buiten.
'Waar gaan we nu naar toe?' vraagt Max als ik naar de bushalte wandel. Het is de eerste keer dat hij praat sinds onze "ruzie".
'Naar huis,' zeg ik.
'Rosalien? Kunnen we misschien even praten?' vraagt hij.
'Er valt niks te bespreken,' zeg ik.
'Jawel. Ik wil mijn excuses aanbieden,' zegt Max en hij gaat langs me wandelen.
'Die hoef ik niet,' zeg ik.
'Waarom -
'Omdat je gelijk hebt!' roep ik door zijn zin door.
Tijdens ons zwijgen heb ik erover nagedacht en besloten dat hij gelijk heeft. Mensen zíjn bang voor me omdat ik er anders uitzie. Eigenlijk zou ik bij de slimmeriken moeten gaan zitten en met hun kennis maken.
Maar wat als ík niet durf?
'W-wat?' zegt Max en ik stop met wandelen om hem aan te kijken. De wind is koud en bevriest mijn neus.
'Je hebt gelijk,' herhaal ik zachter en ik trek een mondhoek op om de sfeer wat op te peppen. Max kijkt me enkel aan alsof ik met stomheid geslagen ben.
Ondertussen moeten mensen ons ontwijken omdat we in het midden van het pad zijn blijven stilstaan.
'M-maar Rosalien. I-ik was grof e-en -
'Maxiem. Je hebt gelijk,' onderbreek ik zijn gestotter. 'Zullen we anders iets gaan drinken?' vraag ik. Ik moet even ergens warm gaan zitten.
'Oké,' is het enige wat Max zegt en we wandelen naar een koffiehuisje in de straat. Ik ken het hier een beetje omdat mijn moeder me vaak meebracht naar dat koffiehuisje. We slenteren naar binnen en nemen plaats op een zeteltje. Er kijken wat mensen op als we langskomen want het moet er wel vreemd uitzien. Een model en een albino.
'Zullen we eerst bestellen?' vraag ik en pak de menukaart erbij, ook al weet ik dat ik chocomelk ga nemen.
'Oké, maar alleen als ik mag betalen,' zegt Max. Ik kijk hem vragend aan.
'Ik ben niet arm,' zeg ik en ik kijk terug naar de kaart.
'Of ik koop je een jas, of ik koop je een chocomelk,' zegt hij.
'Wat? Ik hoef geen jas en hoe weet je dat ik chocomelk wil en geen latté?' vraag ik.
'Je dronk deze morgen ook geen koffie dus ik dacht dat je dat niet dronk. En die jas heb je wél nodig. Het word -15 graden!' zegt Max en ik kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan.
'Ja, tuurlijk en op de Noordpool is het zomer,' mompel ik.
'Nee, Rosalien, ik meen het. Je vriest nog dood,' zegt hij.
'Ik kan prima voor mezelf zorgen,' zeg ik en ik trek mijn hoody uit omdat het hier té warm begint te worden.
'Draag dan op z'n minst een sjaal of handschoenen,' zegt hij. Op dat moment komt er een serveerster aan, en ik ben haar dankbaar. Ze glimlacht naar ons en vraagt: 'Wat mag het zijn?'
'Een latté,' zegt Max en het meisje bloost wat. Ook haar is het niet ontkomen dat er een "knappe" jongen langs me zit.
'Een chocomelk met suiker,' zeg ik.
'Nog iets?' vraagt ze en ze wind een blonde krul rond haar vinger. Het doet me denken aan de Ijsprinses.
'Nee,' zeg ik bot. Het meisje kijkt me even chagerijnig aan en geeft een lieve glimlach aan Max. Daarna loopt ze weg. Ze is waarschijnlijk helemaal in de wolken en kan haar vriendinnen zo over hem vertellen.
'Rosalien?' vraagt Max. 'Hoezo heb ik gelijk?'
O ja, daarvoor kwamen we hier.
'Nou ja,' begin ik. Verder geraak ik niet want onze blonde serveerster komt terug. Deze keer kijkt ze niet eens naar me.
'Er is een probleem waardoor er geen latté kan gemaakt worden,' zegt ze.
'O, dan neem ik ...,' zegt Max terwijl hij de menukaart nog eens inspecteert. 'Ook een chocomelk,' maakt hij zijn zin af.
'Met slagroom?' vraagt het meisje.
'Ja,' zegt Max.
'Ook suiker?' vraagt ze.
'Als dat gaat,' zegt Max.
'Natuurlijk. Dan wil je vast het koekje er ook bij?' vraagt het meisje. Ze begint me een beetje op mijn zenuwen te werken. Ik heb zoveel mogelijkheden niet gekregen. Ik denk zelfs dat, als ik geen suiker had gezegd, geen suiker kreeg.
'Ja, graag,' zegt Max en hij glimlacht naar haar waardoor ze moet blozen.
'Nog iets verder?'
'Nee, dankjewel,' zegt Max en na een laatste glimlacht van haar kant, verdwijnt ze naar een ander tafeltje.
'Nu zullen we wel even van haar af zijn,' zegt Max en hij glimlacht naar me.
'Juist,' zeg ik en ik knik. Nu is het aan mij dat ik iets ga zeggen.
'Luister, ik heb het moeilijk met vertrouwen dus, je komt er misschien ooit wel achter waarom je precies gelijk hebt,' zeg ik. Misschien is het een leugen, misschien niet.
'Maar, je hebt me ooit al gezegd dat Astrid je vriendin was,' speelt hij op mijn zin in. 'Waarom heb je het nu zo moeilijk?'
'Omdat ik bang ben, oké?' vraag ik.
'Waarom dat nu weer?' vraagt Max.
'Om ándere mensen te vertrouwen. Om ópnieuw gekwetst te worden. Om te laten zíen dat ik wél anders ben. Dat de mensen wél gelijk hebben,' zeg ik. Dan is het stil, maar gelukkig wordt die opgevuld door de serveerster die onze drankjes komt brengen.
'Zo, willen jullie zo betalen of nu al?' vraagt het meisje.
'Kan het met de kaart?' vraagt Max en het meisje knikt. Ze lopen samen weg.
Shit, wat heb ik gedaan?! Ik heb zo maar mijn angensten boven tafel gegooid aan waarschijnlijk het nieuwe vriendje van de Ijsprinses.
Shit, shit, shit!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Laat even een reactie achter want ik weet niet of het nog steeds zo interessant is zoals ik in gedachte had ...
Veel plezier lieve lezertjes!
(Vooral met andere boeken dan ;))