Misschien niet zo anders

Hoofdstuk 43

'Mmm ... deze lasagne is heel lekker, toch Maxie?' zegt Patricia en Max knikt.
'Dankjulliewel,' zegt mijn vader.
'Maar die van jou is nog steeds iets lekkerder,' zegt Max tegen Patricia.
'Ik verkies deze,' zegt ze en ze glimlacht.
'Ja, pap, je hebt het uiterste in je naar boven gehaald. Misschien moet dit je nieuwe hobby worden,' zeg ik.
'Dat gaat toch niet,' zegt hij. 'Nieuwe recepten en nieuwe ingrediënten.'
'Je kan wel wat kookboeken van mij lenen,' zegt Patricia. 'Ik heb er nog liggen thuis.'
'O, dat is toch veel te veel gedoe,' zegt mijn vader.
'Ik kan ze aan Max geven en dan geeft hij ze aan Rosa,' zegt ze. Mijn vader kijkt even naar mij en ik knik. Hij slaat zijn ogen neer en dan kijkt hij naar Patricia.
'Als het niet te veel moeite is,' zegt hij en Patricia glimlacht.
'Tuurlijk niet, je krijgt er morgen al eentje. Max en Rosa gaan toch zwemmen?' zegt ze. We knikken.
'Oké, dat is leuk. Welke recepten staan er al zowat in?' vraagt mijn vader en Patricia begint een paar gerechten op te sommen.
'Waarom hebben jullie zoveel kookboeken?' vraag ik aan Max die langs me aan tafel zit.
'Mijn moeder kookte graag. Ze schreef vaak dingen bij de recepten die beter smaakte. Ik kijk er soms naar als ik haar mis,' zegt Max zacht.
'Is het dan niet stom dat wij je boeken even lenen?' vraag ik.
'Nee,' zegt Max hoofdschuddend.
'Oké,' zeg ik zacht en ik pak zijn hand onder tafel vast.

Nadat iedereen zijn lasagne opheeft, vraag ik aan mijn vader of we terug naar boven mogen gaan.
'Wacht, ik heb nog een verrassing voor je,' zegt hij en hij veegt zijn mond af met een servette en staat op.
'Moet ik helpen?' vraag ik en ik wil hem achterna lopen, maar hij houdt me tegen.
'Nee nee, het is een verrassing voor jou dus ik doe het wel even,' zegt hij. Ik ga terug naar de tafel en ga zitten.
'Wist je hier iets van?' vraagt Max.
'Nee, ik dacht dat we hierna gewoon terug naar boven mochten,' zeg ik.
'Oké, ik heb een dessertje gemaakt,' zegt mijn vader als hij terug binnen komt. 'Ik heb speciaal voor jou moelleux gemaakt. Precies hoe mam hem altijd maakte.' Dat laatste fluistert hij in mijn oor.
'Dankjewel,' zeg ik zacht als hij het bordje voor me neer zet. Hij geeft Max, Patricia en zichzelf ook een bordje en we eten de kleine chocolade cake op. Het is echt zoals mam hem maakte. De chocolade die er uitloopt en het deeg van de cake. Zelfs de rode besjes op het cakje zijn dezelfde die mam altijd gebruikte.
'Het is heel lekker,' zegt Patricia. Ik vind het ook, maar ik kan niks uitbrengen en enkel denken aan pap die dit speciaal voor mij heeft gemaakt.

'Je vader kan goed koken,' zegt Max als we na het dessert en nog een beetje gepraat in mijn kamer zitten. Hij zit op het bed en ik zit langs hem.
'Vroeger kookte mam altijd, maar soms hielp hij haar,' zeg ik.
'Waren die recepten van je moeder?' vraagt Max verbaasd.
'Ja,' zeg ik. 'Ik mis haar eten het meest, en hoe ze erbij zong.'
'Je hebt haar recepten toch nog?'
'Pap kookt niet vaak,' zeg ik. 'We gaan meestal iets halen of ik eet alleen.'
'O,' zegt Max en hij draait zich meer naar me toe. 'Ik zal voor je koken.'
Ik glimlach naar hem en Max trekt een mondhoek op.
'Dat hoeft niet,' zeg ik.
'Maar ik wil het. Ik heb al altijd voor iemand anders willen koken. Wat is je favorite eten?'
'Ik vind stoofvlees wel lekker,' zeg ik.
'Met kroketten?'
'Mmm ...' zeg ik en ik val achterover op het bed.
'Heb je er al zin in?' vraagt Max zacht en hij komt langs me op zijn zij liggen. Ik draai mijn hoofd naar hem toe wat ervoor zorgt dat zijn gezicht heel dichtbij ligt.
'Ja,' zeg ik zacht en ik breng mijn gezicht iets dichter zodat onze lippen elkaar raken. Ik ga ook op mijn zij liggen en laat mijn handen zachtjes over de wangen van Max glijden. Max' handen trekken me dichterbij en hij maakt cirkeltjes met zijn duimen op mijn rug. Ik bijt speels op zijn lip waardoor hij zijn lippen iets meer op de mijne duwt.
Ik zou eeuwig van deze momenten kunnen genieten.

Later op de avond staan we met ons vieren aan de deur. Patricia is nog wat met mijn vader aan het praten over de kookboeken en ik sta een paar meter verder met Max tegen de muur geleund.
'Heb je stress voor morgen?' vraag ik.
'Ik weet het niet,' zegt Max en hij laat zijn hand over mijn wang glijden.
'We kunnen het ook uitstellen.'
'Nee, ik wil je nog eens in een bikini zien,' lacht Max.
'Maxiem,' zeg ik lachend en ik duw speels tegen zijn schouder waardoor zijn hand van mijn wang valt.
'Ja, Rosalien?'
Ik schudt glimlachend mijn hoofd.
'Maxie?' hoor ik dan Patricia roepen en we staan meteen recht en langs elkaar.
'Ja?' zegt Max.
'We gaan door,' zegt ze.
'Oké, ga al maar in de auto zitten. Ik kom zo,' zegt Max en Patricia rolt lachend met haar ogen en mijn vader laat haar uit.
'Tot morgen,' zegt Max en hij komt terug voor me staan. Zijn handen vinden meteen een weg rond mijn middel en trekken me dichterbij. Hij omhelst me en drukt een kusje op mijn haar.
'Tot morgen,' zeg ik en dan laat hij me los, maar ik laat hem niet zo snel gaan en strijk met mijn lippen over de zijne.
'Rosalien, Patricia wacht op me,' murmelt Max tegen mijn lippen.
'Wil je dan van me af?' glimlach ik.
'Mm ... dat heb ik niet gezegd,' zegt hij en ik laat hem los.
'Ik zie je morgen,' zeg ik en ik geef hem nog een kus op zijn wang voordat hij de deur uitloopt. Hij zwaait nog waardoor hij bijna over zijn eigen voeten valt.
Als de auto weg is leun ik zuchtend tegen de deur.
Max mag dan wel niet zenuwachtig zijn voor zijn vader, maar ik ben dat wel.
Wat als hij mij niet genoeg vind voor zijn zoon? Of wat als hij Max niet wil als zoon, ik kan toch niks tegen hem beginnen dat hij zijn zoon moet accepteren?
Ik ga naar boven en trek mijn pyjama aan. Daarna ga ik in mijn bed liggen.
Dat zijn zorgen voor morgen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Inderdaad, zorgen voor morgen (dan een nieuw hoofdstukje). Ik kijk er al naar uit, jullie?
Veel leesplezier lieve lezertjes