𝖧𝗈𝗐 𝗍𝗈 𝖲𝖺𝗒 𝖦𝗈𝗈𝖽𝖻𝗒𝖾 || 슈가

9

Namjoon's P.O.V.

Δεν πήγα σχολείο επειδή κοιμόμουν μέχρι αργά το μεσημέρι. Ήμουν υπερβολικά κουρασμένος, και αυτό επειδή πέρασα όλο το βράδυ να σκέφτομαι το πόσο άχρηστος είμαι.

Ένας ψεύτης, ένας γελοίος, ένας δειλός. Αυτό είμαι.

Δεν μου αξίζει η ζωή μου. Δεν μου αξίζει η αγάπη του Jin.

Καθόμουν στο κρεβάτι και κοιτούσα τον τοίχο. Σκεφτόμουν τις αγκαλιές που έχω κάνει μαζί του στο κρεβάτι αυτό.

Αλλά δεν μπορώ να πιστέψω πως έκανα τέτοιο πράγμα.

Δεν μπορώ να πιστέψω πως είπα ένα τόσο άσχημο ψέμα. Ένα τόσο άσχημο ψέμα για εκείνον. Για τον άνθρωπο που υποτίθεται πως με αγαπάω.

Ούτε καν εγώ δεν με αναγνωρίζω πλέον.

Άρχισα να κλαίω. Είχα πάθει πλάκα με τον εαυτό μου. Δεν άντεχα άλλο. Δεν μου αξίζει τίποτα.

Το τηλέφωνο άρχισε να χτυπάει. Δεν ήθελα να το σηκώσω. Χτυπούσε όμως τόσο επίμονα που με εκνεύρισε.

Το σήκωσα και έβαλα το ακουστικό στο αυτί μου. Ήταν ο Jungkook.

"Τι πάθατε με τον Jin;" ρώτησε. Του το έκλεισα. Πήρε ξανά λίγα δευτερόλεπτα αργότερα. Το σήκωσα ξανά.

"Ο Jin είναι χάλια" μου είπε. "Εγώ είμαι χειρότερα" του απάντησα, σκουπίζοντας τα δάκρυα μου. Δεν ήθελα να καταλάβει ότι κλαίω.

Όταν ήταν μόνος του και κλαιγόταν επειδή δεν είχε γκόμενο ή γκόμενα, εγώ τον κορόιδευα που έκλαιγε.

Το ξέρω, λάθος μου.

Τώρα έφτασα στο σημείο να κλαίω εγώ. Έφτασα σε σημείο να είμαι εγώ το κοριτσάκι. Στο τέλος θα γίνω και παθητικός στο σεξ.

Με μισώ.

Ας είχα το θάρρος να πω την αλήθεια σε όλους. Ας είχα το θάρρος να πω την αλήθεια για τον Jin.

Ας έλεγα ότι ήμαστε μαζί. Η ντροπή δεν οδηγεί πουθενά. Το μόνο που έκανε ήταν να καταστρέψει εμένα και την ψυχολογία μου.

Αλλά δεν φταίει κανείς άλλος. Εγώ φταίω.

Δεν έπρεπε να μιλήσω έτσι. Έπρεπε να πω την αλήθεια. Άρπαξα το τηλέφωνο μου και πήρα τηλέφωνο τον Jin. Το σήκωσε αμέσως.

"Συγγνώμη, μωρό μου" ψιθύρισα. Ακουγόταν μόνο η αναπνοή του και τίποτα άλλο. Άργησε να απαντήσει, αν και το μόνο που είπε ήταν "Έρχομαι".

Τον περίμενα δύο ώρες μέχρι να έρθει. Και όταν τελικά ήρθε, ήταν κλαμένος. Οι γονείς μου έλειπαν σε ένα δείπνο και έτσι ήμασταν μόνοι.

Αλλά προς Θεού, δεν έγινε τίποτα. Το μόνο που ήθελα εκείνη την στιγμή ήταν να με συγχωρέσει που δεν παραδέχτηκα την σχέση μας.

Έπεσα στα γόνατα μπροστά του κλαίγοντας. "Το ξέρω, Jin, ότι και να πεις έχεις δίκιο. Δεν έπρεπε να συμπεριφερθώ έτσι. Δεν έπρεπε να πω αυτά τα ψέματα. Έπρεπε να μην ντρέπομαι για την σχέση μας, να μην ντρέπομαι που είμαι ομοφυλόφιλος. Αλλά φοβάμαι, Seokjin. Οι γονείς μου είναι πολύ παράξενοι. Με τους δικούς σου είναι διαφορετικά τα πράγματα...". 

Με έπιασε από τα χέρια και με βοήθησε να σηκωθώ όρθιος. 

"Θα δεχτώ την συγγνώμη σου, αλλά θα κάνουμε μία συμφωνία. Θα μιλήσεις στους γονείς σου. Και αν σου πουν κάτι άσχημο, θα έχουν να κάνουν μαζί μου. Εντάξει;". Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και με φίλησε στο μέτωπο. 

Μείναμε αγκαλιασμένοι στον καναπέ. Όταν ακούστηκε η πόρτα να ξεκλειδώνει, σηκωθήκαμε και οι δύο όρθιοι. Η μητέρα μου κρέμασε την τσάντα της στην κρεμάστρα και μας κοίταξε με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στα βαμμένα χείλη της. 

Με φίλησε στο μάγουλο. "Θέλω να σου μιλήσω, μαμά" της ψιθύρισα. Ο Jin άπλωσε το χέρι του προς το μέρος της. "Jin, χάρηκα πολύ για την γνωριμία μας" της είπε και αφού έκαναν χειραψία, εκείνος έκανε μία μικρή υπόκλιση. 

"Είσαι φίλος του Namjoon, σωστά;" τον ρώτησε. Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και χαμογέλασε. Κοίταξε εμένα με νόημα. Πήρα μία βαθιά ανάσα και το ξεστόμισα. 

"Μαμά, είμαστε ζευγάρι!" φώναξα. Όταν το κατάλαβα πως φώναξα, κάλυψα το στόμα μου με το χέρι μου και ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Πρώτη φορά ντράπηκα τόσο. Ήθελα να τρέξω μέσα στο δωμάτιο μου, όμως ο Jin με εμπόδισε. 

"Δεν το ήξερα πως είσαι bisexual, Namjoon. Ομολογώ πως ήταν κάπως... χμ, απότομο. Αλλά... φαίνεται καλό παιδί ο Jin, σωστά;". "Σας ευχαριστώ" είπε και έκανε ξανά μια υπόκλιση. 

Χώθηκα στην αγκαλιά του για πολλή ώρα, όσο η μητέρα μου μας άφησε λίγο μόνους. "Είδες; Όλα πήγαν πολύ καλά" μου ψιθύρισε. Τον φίλησα στα χείλη με πάθος. Λίγο αργότερα έφυγε για το σπίτι του. 

Χαίρομαι που όλα πήγαν καλά. Ελπίζω να μείνουν τόσο καλά.