𝖧𝗈𝗐 𝗍𝗈 𝖲𝖺𝗒 𝖦𝗈𝗈𝖽𝖻𝗒𝖾 || 슈가

6

Seokjin's P.O.V

Ο Namjoon ανησυχεί υπερβολικά πολύ για τον Yoongi τώρα τελευταία και αυτό δεν μου αρέσει και τόσο πολύ. Στενοχωρημένος είναι συνέχεια και δεν δίνει καθόλου σημασία σε εμένα και στα όμορφα πράγματα που προσφέρουμε ο ένας στον άλλον, όπως η αγάπη και η τρυφερότητα. Στην τελική, συμπεριφερεται λες και πέθανε ο δικός του ο γκόμενος. Αυτό με εξοργίζει.

Εδώ είμαι, ολοζώντανος.

Τότε γιατί στεναχωριέται όμως; Πρέπει να πάψει να στεναχωριέται γιατί έτσι στεναχωρεί και μένα και στο τέλος θα πέσουμε και όλοι μας σε κατάθλιψη και θα τρέχουμε παρεούλα στον ψυχολόγο για συνεδρίες.

Εντάξει, τον Yoongi τον καταλαβαίνω κάπως. Αγαπούσε πάρα πολύ τον Jimin και τώρα φυσικό να έχει πέσει σε τόσο βαριά κατάθλιψη. Όμως εμείς γιατί; Εγώ και ο Namjoon έχουμε ο ένας τον άλλον, δεν χρειαζόμαστε τίποτα άλλο.

Δεν είπα να μην το στηρίζουμε το καημένο το παιδί. Προς Θεού, πρέπει να τον στηρίζουμε. Μόνο εμείς του έχουμε μείνει.

Είπα απλά να μην επηρεάζει και εμάς όλο αυτό. Κακό μας κάνει.

Στο σχολείο γράψαμε απροειδοποιήτο διαγώνισμα στην Χημεία. Είχα διαβάσει βέβαια, αλλά η Χημεία δεν είναι και τόσο το φόρτε μου. Αντέγραψα όμως από τον Namjoon και έτσι πιστεύω πως τα πήγα λίγο πιο καλά από όσο θα έγραφα αν δεν το έκανα.

Πάντως ο καθηγητής δεν με πρόσεξε. Ούτε και o Namjoon το έκανε. Οπότε δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα.

Στο διάλειμμα καθόμουν με τον Namjoon στο παγκάκι που συνηθίζουμε να καθόμαστε. Τον κοίταξα στα μάτια. Ακούμπησε το χέρι του στο μάγουλο μου και το χαϊδέψε.

"Σε αγαπώ, Jin. Πολύ" μου είπε. Χαμογέλασα. "Δεν χρειάζεται να σου το πω, σου το δείχνω" του απάντησα και χώθηκα στην αγκαλιά του.

"Το βράδυ έχεις να κάνεις κάτι;" με ρώτησε κοιτώντας με ενώ είχε ένα πονηρό βλέμμα στα κάστανα του μάτια.

"Και να είχα, για εσένα μπορώ να τα αναβάλω όλα" του είπα. Χαμογέλασε και με τράβηξε κοντά του, βάζοντας τα χέρια του στον λαιμό μου.

Φιληθηκαμε παθιασμένα, όμως μας διέκοψε το κουδούνι. Έτσι είπαμε να πάμε μέσα στο μάθημα. Ποτέ μου δεν έχω κάνει κοπάνα από το μάθημα, δεν πρόκειται να κάνω τώρα.

Εγώ είμαι καλός μαθητής.

Μπήκαμε μέσα στο μάθημα και καθίσαμε στο θρανίο. Ο καθηγητής των Αρχαίων Ελληνικών μας είπε πως πρέπει να κάνουμε μια ομαδική εργασία.

Μία ομαδική εργασία στην οποία πρέπει να μεταφράσουμε μια κειμενάρα που θα μας δώσει.

Βαριέμαι πολύ τις ομαδικές αλλά στην συγκεκριμένη θα προσπαθήσω σκληρά, μιας και είμαι ο μόνος στην τάξη μου στον οποίον αρέσουν τα Αρχαία Ελληνικά.

Ούτε και στον ίδιο τον καθηγητή δεν αρέσουν τόσο όσο αρέσουν σε εμένα.

Και για αυτό πολλοί με κοροϊδεύουν και με λένε φυτό. Και επειδή είναι και ο Namjoon σχετικά καλός μαθητής, όλοι στο σχολείο λένε "τα δύο φυτά είναι πούστηδες".

Αλλά δεν με ενδιαφέρει αυτό. Αυτοί χάνουν που δεν διαβάζουν. Εγώ μαθαίνω πολλά ωραία και ενδιαφέροντα πράγματα στο σχολείο, που σε περίπτωση που δεν διάβαζα, δεν υπήρχε περίπτωση να τα ήξερα.

Το σχολείο τελείωσε σχετικά γρήγορα. Πήγα μαζί με τον Namjoon στο σπίτι του Yoongi για να δούμε πώς είναι. Ο Namjoon φαινόταν σαν να τον απασχολεί κάτι. Σκεφτόμουν να του μιλήσω μόλις θα τελειώναμε με τον Yoongi. 

Πήγε μπροστά και χτύπησε την πόρτα τρεις φορές. Καμία απάντηση. "Yoongi; Όλα καλά;" ρώτησε. Ξανά καμία απάντηση. "Θα του τηλεφωνήσουμε αργότερα αν είναι" είπα και φύγαμε με κατεύθυνση το πάρκο απέναντι από το σπίτι του Yoongi. 

Ο Namjoon έφτασε πρώτος στο παγκάκι και ξάπλωσε. Κοίταξα το κινητό μου για να δω την ώρα, και μέχρι να τον φτάσω, είχε αρχίσει να κλαίει βουβά, ενώ είχε καλύψει το πρόσωπο του με τα χέρια του. "Namjoon, τι συμβαίνει;" ρώτησα ενώ κάθισα δίπλα του. Απέφυγε να με κοιτάξει, ενώ έκλαιγε ακόμα. 

"Πες μου τι συμβαίνει" ψιθύρισα. Άργησε να απαντήσει, όμως σκούπισε τα δάκρυα του και χωρίς να με κοιτάει επιτέλους μου εξήγησε τον λόγο για τον οποίο είναι έτσι.

"Seokjin... Είμαι ένας ψεύτης, ένας υποκριτής... Ένας ψεύτικος άνθρωπος. Λέω πολλά ψέματα, και δεν ξέρω γιατί το κάνω... Προκαλούν σε όλους μας κακό αλλά και πάλι το κάνω... Γιατί; Γιατί είμαι τόσο καλός ηθοποιός; Μισώ τον εαυτό μου, Seokjin" ψιθύρισε. 

"ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΤΑ ΛΕΣ ΌΛΑ ΑΥΤΆ;" φώναξα.