𝖧𝗈𝗐 𝗍𝗈 𝖲𝖺𝗒 𝖦𝗈𝗈𝖽𝖻𝗒𝖾 || 슈가

19

Namjoon's P.O.V

Ήμουν στο σπίτι μόνος μου και κοιμόμουν ανάσκελα στο κρεβάτι. Είχα πολύ καιρό να αισθανθώ τόσο ήρεμος και έτσι να κοιμηθώ τόσο καλά όσο σήμερα.

Με ξύπνησε ο ήχος του τηλεφώνου μου που χτυπούσε επίμονα. Το σήκωσα αμέσως, πριν δω καν ποιος είναι αυτός που καλεί μέσα στην νύχτα.

Αν και δεν ήταν κάποιος ξένος. Ο Yoongi ήταν βέβαια, ποιος άλλος να ήταν;

"Nam... Namjoon... Δ-Δεν είμαι καλά..." ψιθύρισε. Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου επειδή άρχισα να φοβάμαι και δεν μπορώ να είμαι ξαπλωμένος όταν αισθάνομαι έτσι. Πρώτη φορά τον άκουγα έτσι, τόσο αναστατωμένο.

Και για να με παίρνει τηλέφωνο αυτός μέσα στην νύχτα, κάτι σοβαρό συνέβη, κάτι πολύ σοβαρό. Κάτι τον τρόμαξε.

Αναρωτιέμαι τι είναι αυτό.

Έκλεισα το τηλέφωνο αφού πρώτα του διαβεβαίωσα ότι θα πάω αμέσως από εκεί. Έβγαλα τις πιτζάμες μου και φόρεσα μια φόρμα, καθώς και τα παπούτσια μου.

Από πάνω φόρεσα μια ζακέτα την οποία και κούμπωσα έως τον λαιμό μου για να μην φαίνεται η πιτζάμα που φορούσα. Άρπαξα τα κλειδιά μου και έτρεξα έξω, πηγαίνοντας στο σπίτι του.

Έβαλα το κλειδί στην κλειδαριά και άνοιξα την πόρτα. Άρχισα να τον φωνάζω, καθώς δεν φαινόταν να βρίσκεται στο σαλόνι, ούτε και στην κουζίνα.

Λογικά ήταν ακόμα επάνω στο δωμάτιό του.

Ανέβηκα τρέχοντας τα σκαλιά που οδηγούσαν στον επάνω όροφο όπου ήταν και το δωμάτιο του. Η πόρτα του δωματίου του ήταν κλειστή, ήλπιζα όχι κλειδωμένη.

Έτρεξα προς εκεί και άνοιξα την πόρτα με μια απότομη κίνηση. Ο Yoongi ήταν ξαπλωμένος κάτω στο πάτωμα, κοντά στο κρεβάτι του.

Γονάτισα δίπλα του. "Yoongi" του είπα. Το κινητό του ήταν πεσμένο και αυτό λίγο παραδίπλα. Το πήρα και το ακούμπησα επάνω στο κομοδίνο για να μην παίρνει ακτινοβολία.

Ακουγόταν ένας πνηχτός ήχος, σαν να έκλαιγε. Αλλά εμένα δεν μου φαινόταν πως έκλαιγε. Του έπιασα το χέρι και προσπάθησα να τον βοηθήσω να σηκωθεί.

Δεν φαινόταν όμως να θέλει και τόσο πολύ να σηκωθεί.

Καθόταν απλά ξαπλωμένος στην μέση του δωματίου και κοιτούσε το ταβάνι με μια ανέκφραστη έκφραση στο πρόσωπο του και τα μάτια του ήταν κατακόκκινα.

"Τι έγινε, Yoongi; Φοβάμαι" του είπα. Δεν απάντησε. Καθόταν απλώς με δακρυσμένα ματιά και απέφυγε να με κοιτάει.

Σηκώθηκα και πήγα προς την πόρτα. "Μη!" φώναξε. Γύρισα και τον κοίταξα. Μου έδειξε το κινητό του. Το πήρα και του το έδωσα στο χέρι.

Πάτησε κάτι και μετά μου το έδειξε. "Μην με κάνεις να φοβάμαι..." ψιθύρισα πριν κοιτάξω το κινητό.

Μου έδειξε τα μηνύματα που συνεχίζει να στέλνει στον Jimin, ακόμα και τόσο καιρό μετά.

Κοντεύει ένας χρόνος σχεδόν. Για την ακρίβεια, εφτά μήνες και πέντε μέρες έχουν περάσει από το ατύχημα.

Κοιτούσα τα μηνύματα, ώσπου τα μάτια μου αντίκρισαν κάτι που ακόμα με βασανίζει και με μπερδεύει.

Ο Jimin
Έστειλε
Μήνυμα
Στον
Yoongi

Ο Jimin
Από το κινητό του

Ο Jimin
Ζει;

Όχι, αποκλείεται να ζει. Αφού τον είδαμε νεκρό. Πέθανε μπροστά στα μάτια του Yoongi.

Τα ίδια σου τα μάτια ποτέ δεν τα αμφισβητείς.

Πήγαμε στο νεκροτομείο να τον αναγνωρίσουμε μαζί με τους γονείς του.

Τον θάψαμε. Ρίξαμε χώμα επάνω του. Ρίξαμε και λουλούδια. Πώς γίνεται να ζει και να του απαντήσει στα μηνύματα;

Πώς έγινε όμως αυτό; Πώς απάντησε ο Jimin; Αφού ο Jimin είναι σίγουρα νεκρός. Κάποιος λοιπόν πήρε το κινητό του και έστειλε μήνυμα στον Yoongi.

Κάποιος που προφανώς θέλει το κακό του.

Που θέλει να τον κάνει να τρελαθεί.

Ποιος είναι όμως αυτός;

Και γιατί να θέλει το κακό του Yoongi;

Ποιο τέρας θα ήθελε το κακό του; Είναι τόσο αγνός. Δεν έχει φταίξει σε τίποτα όμως αυτός τα τραβάει όλα.

Είναι άδικο αυτό. Πολύ άδικο.

Πρέπει να μάθω ποιος είναι αυτός ο τύπος που του έστειλε μήνυμα.

Και θα το μάθω.