𝖧𝗈𝗐 𝗍𝗈 𝖲𝖺𝗒 𝖦𝗈𝗈𝖽𝖻𝗒𝖾 || 슈가

59

Hoseok's P.O.V

Ήταν άσπρος. Ήταν κάτασπρος. Πρώτη φορά τον έβλεπα έτσι.

Και είμαι σίγουρος πως και ο ίδιος ήταν πρώτη φορά τόσο άσχημα. Και το θέμα είναι πως δεν μου έλεγε τι έχει.

Με ντρέπεται; Γιατί δεν μου λέει;

"Σε παρακαλώ. Αφού βλέπω πως δεν είσαι καλά" είπα.

"Καλά είμαι, σταμάτα" απάντησε απότομα. Σταμάτησα λοιπόν να τον εκνευρίζω.

Συνεχίσαμε να περπατάμε ώσπου σωριάστηκε κάτω στο έδαφος.

Το είπα εγώ πως δεν είναι καλά.

Το ασθενοφόρο δεν άργησε πολύ να έρθει. Στο νοσοκομείο πέρασα περίπου μια ώρα στην αίθουσα αναμονής μέχρι να με ενημερώσει κάποιος για τον Yoongi.

Αν και... Έκανα μια μικρή παγαποντιά.

Είπα πως είμαστε σύζυγοι. Δεν φταίω εγώ, με ρώτησαν τι σχέση έχουμε.

Και εγώ είπα το πρώτο πράγμα που κατέβηκε στο μυαλό μου.

Τέλος πάντων.

Ο γιατρός βγήκε μέσα από το δωμάτιο που ήταν ο Yoongi. Ζήτησα να μου μιλήσει. Με πήρε παράμερα και έχασε μερικά δευτερόλεπτα της ζωής του με το να με κοιτάει από πάνω ως κάτω.

"Συμβαίνει κάτι σοβαρό;" ρώτησα. Κούνησε αρνητικά το κεφάλι του. "Όχι. Απλά ο μικρός έπαθε αδυναμία. Δεν είναι τίποτα. Του έγιναν μερικές εξετάσεις αλλά καλύτερα να παραμείνει μέχρι να αναρρώσει πλήρως" είπε.

"Ωραία, σας ευχαριστώ. Μπορώ να τον δω;" ρώτησα. "Βεβαίως" απάντησε και χαμογέλασε.

Ο Yoongi ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του και είχε γυρισμένο το κεφάλι του προς το παράθυρο. Ο ήλιος έμπαινε μέσα στο δωμάτιο και το φώτιζε.

Πήγα και κάθισα δίπλα του.

Τρόμαξε μόλις με είδε και αυτό δεν μου άρεσε καθόλου.

"Πώς είσαι;" ρώτησα. Με κοίταξε και δεν μίλησε. "Μην πεις καλά γιατί και πριν καλά έλεγες και είδες τι έγινε τώρα. Στα καλά καθούμενα έπεσες κάτω. Τι συνέβη;".

Με κοιτούσε μέσα στα μάτια. Έτρεμε. Έτρεμε και προσπαθούσε να κρατήσει μέσα τα δάκρυα του.

"Μην κλαις και απλά πες μου ρε Yoongi" είπα αυτήν την φράση και αμέσως μετά το μετάνιωσα.

"Έ-Έχω... Aids... Για αυ-αυτό λιπο-λιποθύμησα" είπε τραυλίζοντας.

"Τι; Γιατί; Πώς; Ο Namjoon;".