𝖧𝗈𝗐 𝗍𝗈 𝖲𝖺𝗒 𝖦𝗈𝗈𝖽𝖻𝗒𝖾 || 슈가

40

Yoongi's P.O.V

Στην Ιαπωνία; Με υποτροφία;

Και φεύγει σε ένα μήνα; Εγώ; Τι θα απογίνω εγώ χωρίς εκείνον; Ας μου εξηγήσει κάποιος γιατί δεν μπορώ να καταλάβω.

Αν πάει στην Ιαπωνία για σπουδές αυτό σημαίνει ότι θα φύγει από την Σεούλ και εγώ θα μείνω μόνος εδώ χωρίς κανέναν άλλο.

Πάλι μόνος. Όλοι με αφήνουν μόνο και φεύγουν... Το μισώ αυτό. Λες και τους έχω κάνει κάτι.

Μπορεί να τους έχω κάνει κάτι και να μην το ξέρω.

Δεν θα μάθω ποτέ. Το μόνο που ξέρω και δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς είναι ότι όλοι με μισούν. Όλοι. Ακόμα και αυτοί που δείχνουν να με αγαπούν μέσα τους κρύβουν μίσος.

Και ο Hoseok φαινόταν να με αγαπά και να νοιάζεται για εμένα, τώρα όμως σκασίλα του αν ζω ή αν πέθανα.

Δεν θα αργήσει να έρθει η ώρα που και ο Namjoon θα με αφήσει και μετά θα με ξεχάσει. Ένας μήνας μας έμεινε ακόμα, και πολύ λέω. Ίσως φύγει πιο μπροστά.

Τελικά θα φύγει και αυτός. Όπως όλοι.

Πρώτα ο Jimin και μετά ένας ένας οι υπόλοιποι.

Όλοι με αφήνουν. Όλοι περνούν καλά μαζί μου και μετά φεύγουν, αδιαφορώντας για το τι αισθάνομαι πραγματικά μέσα μου.

Φορώ το ψεύτικο χαμόγελο μου και εκείνοι συνεχίζουν την ζωή τους, νομίζοντας πως είμαι καλά. Έλα όμως που δεν είμαι.

Ο Namjoon φαινόταν τόσο χαρούμενος με αυτό και δεν ήθελα να του το χαλάσω. Η ζωή του έχει μια ροή, όλα πλέον πάνε και πάλι καλά, δεν θέλω να είμαι αυτός που θα χαλάσει την ισορροπία στην ζωή του.

Δεν θέλω να χαλάσω την ισορροπία στις ζωές των άλλων για δεύτερη φορά.

Κατέστρεψα την σχέση του με τον Jin. Ο Taehyung χώρισε επίσης με τον Jungkook επειδή είπε πως δεν μπορεί να τον εμπιστεύεται πια.

Σίγουρα όμως φταίει κάτι άλλο. Σίγουρα φταίω και εγώ.

Όλοι μαζί μου ασχολούνται, λογικό να υπάρχουν και παράπονα σε όλο αυτό από τα παιδιά.

Δεν φταίω όμως εγώ σε αυτό. Εγώ ποτέ δεν ζήτησα από κανέναν να με βοηθήσει να αισθανθώ άσχημα και να μου λέει συνέχεια πόσο πολύ με λυπάται.

Από κανέναν δεν ζήτησα να μου το παίξει φίλος μόνο και μόνο για να κερδίσει την συμπάθεια και την εμπιστοσύνη μου και μετά, αφού μου ρουφήξει όλη την ψυχική δύναμη που μου είχε απομείνει, να με αφήσει μόνο αντιμέτωπο ξανά με τον ίδιο μου τον εαυτό.

Με έκαναν να μισήσω τον εαυτό μου όσο δεν το είχα κάνει ποτέ ξανά όλα αυτά τα χρόνια. Δεν θα τους το συγχωρήσω ποτέ αυτό.

"Yoongi μου, όλα καλά;" άκουσα την δυνατή φωνή του Namjoon να με βγάζει από τις σκέψεις μου.

Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου. Εκείνος χαμογέλασε και με φίλησε στο μάγουλο. "Είμαι πολύ χαρούμενος. Εσύ είσαι για εμένα;".

"Είμαι". Παρόλο που αυτό ήρθε τόσο απότομα και θα τα καταστρέψει όλα πάνω που είχαν αρχίσει να έχουν όλα έναν ρυθμό, είμαι χαρούμενος για εκείνον.

Δεν ξέρω αν τον αγαπώ. Ξέρω όμως ότι του αξίζει αυτή η υποτροφία. Θα κάνει αυτό που αγαπά. Τι καλύτερο να ευχηθεί κανείς να κάνει στην ζωή του;

Εγώ ποτέ δεν θα κατάφερνα κάτι τέτοιο.

Δεν είμαι άξιος για τίποτα. Και αυτή είναι η αλήθεια. Δεν φταίω εγώ για αυτό. Οι άλλοι με έκαναν έτσι. Οι άλλοι φταίνε για όλα όσα συμβαίνουν στην ζωή μου.

Δηλαδή για όλα τα άσχημα. Γιατί δεν συμβαίνει κάτι όμορφο στην ζωή μου. Η μόνη όμορφη μέρα της ζωής μου ήταν η μέρα που γνώρισα τον Jimin.

Μόνο τότε αισθάνθηκα όμορφα. Ποτέ ξανά κάποια στιγμή αργότερα.

Μόλις τελειώσαμε το φαγητό, η μητέρα του Namjoon τού έδωσε τα κλειδιά του αυτοκινήτου για να γυρίσουμε σπίτι, γιατί αυτή θα πήγαινε κάπου μαζί με τον πατέρα του.

Ακολούθησα τον Namjoon και κάθισα στην θέση του συνοδηγού στο αυτοκίνητο. Δεν θα ήταν φορά που οδηγούσε. Απλά θα ήταν η πρώτη φορά που θα ήμουν και εγώ μέσα στο αυτοκίνητο.

Και φυσικά ήμουν κάπως αγχωμένος.

Και εκείνος ήταν. Αλλά μου υποσχέθηκε πως θα προσέχει 10 φορές περισσότερο από όσο κάνει συνήθως όταν πιάνει τιμόνι στα χέρια του.

Καθόταν και με κοιτούσε πριν ξεκινήσει το αυτοκίνητο. Τον κοίταξα στα μάτια. Ένιωσα πως κατάλαβε ότι κάτι έχω. Αλλά δεν θέλει να με ρωτήσει.

Δεν θέλει να παραδεχτεί στον εαυτό του πως δεν είμαι καλά.

Με φίλησε στα χείλη. Άναψε την μηχανή και το αυτοκίνητο ξεκίνησε την διαδρομή προς το σπίτι. Τον κοιτούσα καθώς οδηγούσε.

Δεν πήρα τα μάτια μου από πάνω του.