𝖧𝗈𝗐 𝗍𝗈 𝖲𝖺𝗒 𝖦𝗈𝗈𝖽𝖻𝗒𝖾 || 슈가

45

Hoseok's P.O.V.

Η Nayeon λείπει. Πήγε στην Gwangju να επισκεφτεί τους γονείς της, συγκεκριμένα την μητέρα της.

Την καταλαβαίνω. Κάθε γυναίκα θέλει να περνάει την εγκυμοσύνη της στο πλευρό της μητέρας της. Και ειδικά τώρα που εγώ και η Nayeon έχουμε απομακρυνθεί επικίνδυνα.

Και εγώ φταίω σε αυτό. Βασικά, όχι ακριβώς εγώ. Αλλά ο Yoongi.

Καταστρέφει τον γάμο μου χωρίς να το ξέρει.

Αλλά δεν πειράζει. Τον συγχωρώ. Τον εαυτό μου δεν μπορώ να συγχωρήσω και αυτό γιατί θα έπρεπε να συγκρατηθώ.

Είναι παράνομο να σκέφτομαι έναν ανήλικο με αυτόν τον τρόπο. Και ειδικά όταν είμαι δοσμένος ψυχικά και σωματικά στην γυναίκα μου.

Όμως προσπαθώ να το πνίξω μέσα μου αυτό το συναίσθημα. Για την ώρα το καταφέρνω. Έχω δώσει αγώνα βέβαια αλλά τα κατάφερα.

Πλέον δεν τον σκέφτομαι τόσο πολύ. Όμως τον έχω ξεχάσει. Πρέπει να μιλήσω μαζί του γιατί έχουμε χαθεί.

Πήρα το κινητό μου και του τηλεφώνησα. Το σήκωσε σχετικά γρήγορα. "Τι κάνεις;" τον ρώτησα. "Βαριέμαι".

"Είσαι μόνος στο σπίτι;". "Ναι. Ο Namjoon πήγε στους γονείς του να ετοιμάσει τα τελευταία πράγματα. Εγώ έτσι και αλλιώς δεν έχω πολλά πράγματα οπότε δεν έχω πολύ προετοιμασία για το ταξίδι" μου απάντησε.

Ταξίδι; Θα πήγαιναν ταξίδι οι δύο τους;

Μην ζηλεύεις, Hoseok. Θα πάρεις και εσύ την γυναίκα σου να πάτε ταξίδι γιατί όσο προχωράει η εγκυμοσύνη, θα είναι πιο δύσκολες οι μετακινήσεις.

"Μάλιστα" απάντησα. "Και εσύ βαριέσαι;" με ρώτησε. "Ναι. Η Nayeon πήγε στους γονείς της και θα γυρίσει αύριο το βράδυ. Είπα να δω τι κάνεις μιας που βαριόμουν".

Άκουγα την αναπνοή του, δεν έλεγε τίποτα. "Χμ.." είπε. Δεν απάντησα μέχρι να σιγουρευτώ ότι ήθελα να μιλήσω και δεν ήθελα να του το κλείσω στα μούτρα και ύστερα να πάω να κοπανίσω το κεφάλι μου στον τοίχο.

"Έλα από εδώ μια βόλτα" ψιθύρισε. "Γιατί;" απόρησα. "Απλά έλα ρε κότα!" με κορόιδεψε. Έκλεισα το τηλέφωνο και κοίταξα τον τοίχο απέναντι μου.

Σηκώθηκα απότομα και έτρεξα στην κρεβατοκάμαρα. Έβγαλα τις πιτζάμες μου και φόρεσα ένα τζιν και ένα μπλε πουκάμισο με μαύρες ρίγες.

Έφυγα από το σπίτι μου και σε μερικά λεπτά βρισκόμουν έξω από το δικό του. Ήταν λάθος που πήγα, το ξέρω.