𝖧𝗈𝗐 𝗍𝗈 𝖲𝖺𝗒 𝖦𝗈𝗈𝖽𝖻𝗒𝖾 || 슈가

41

Still Yoongi's P.O.V

Φτάσαμε σχετικά γρήγορα στο σπίτι. Ο Namjoon έβαλε το αμάξι στο γκαράζ και εγώ τον περίμενα στην πόρτα του σπιτιού, καθώς είχα ξεχάσει να πάρω τα κλειδιά μαζί μου φεύγοντας.

Ήρθε και με αγκάλιασε από την μέση. Μπήκαμε μέσα στο σπίτι και κάθισα στον καναπέ. Ο Namjoon πήγε στην κουζίνα και έβαλε λίγο χυμό σε δύο ποτήρια.

Ήρθε στο σαλόνι και άφησα τα ποτήρια επάνω στο τραπέζι. Με κοίταξε στα μάτια και με τράβηξε κοντά του. Ένωσε τα χείλη μας σε ένα βαθύ και παθιασμένο φιλί.

Με τράβηξε να ξαπλώσω επάνω του. Ακολουθούσα τις κινήσεις του χωρίς να κρατώ αντίσταση. Βρεθήκαμε ο ένας επάνω από τον άλλον. Πήρε το χέρι μου και το ακούμπησε στο μπούτι του.

"Σε θέλω" μου είπε. Συνέχισα να τον φιλώ στα χείλη και στον λαιμό, μέχρι που χαλάρωσε εντελώς.

Όμως κάτι μέσα μου δεν με άφηνε να συνεχίσω.

Σηκώθηκα από πάνω του απότομα. Με κοίταξε στα μάτια μπερδεμένος. Δεν μπορούσα να τον κοιτάξω. Ντρεπόμουν. Κοιτούσα τα πόδια μου.

"Τι έγινε;". Πήγα στην κουζίνα και απέφυγα να απαντήσω. Με ακολούθησε εκεί. Με τράβηξε να τον κοιτάξω.

Ήταν θυμωμένος.

Ήταν θυμωμένος μαζί μου.

Τι έκανα πάλι;

"Δεν θέλω να κρατάς μυστικά από εμένα". "Δεν κρατώ μυστικά" απάντησα και απομακρύνθηκα από κοντά του.

"Και τότε τι συμβαίνει ρε; Δεν αξίζω και εγώ ένα δώρο για την υποτροφία που πήρα; Ή για το βραβείο; Για πες μου". Με κοιτούσε με τα χέρια σταυρωμένα μπροστά στο στήθος του.

Τον φοβήθηκα.

Αποφάσισα να του πω αυτό που σκεφτόμουνα. Έτσι πρέπει να κάνω όμως. Οπότε και να πω βλακεία, έχω δικαιολογία.

Αυτός μου έχει πει να του λέω ό,τι σκέφτομαι.

"Εντάξει. Μπράβο σου που πήρες και βραβείο και υποτροφία αλλά... Εγώ; Θα φύγεις και θα πας στην Ιαπωνία και εγώ εδώ μόνος... Πάλι μόνος... Χωρίς κανένα. Μόνο εσύ έμεινες και τώρα φεύγεις και εσύ". Τα μάτια μου ήταν υγρά.

Όμως δεν ήθελα να κλάψω. Έχω υποσχεθεί ότι δεν θα κλάψω ποτέ ξανά.

Και θέλω να κρατήσω αυτήν την υπόσχεση μέχρι να καταρρεύσω. Και τότε θα τελειώσουν όλα.

"Ωχ. Γαμώτο. Δεν σε σκέφτηκα εσένα. Συγγνώμη..." μου είπε. Ήρθε προς το μέρος μου για να με αγκαλιάσει. Τον έσπρωξα.

"Μην τα κάνεις χειρότερα. Ήξερα από την αρχή ότι κάποια στιγμή θα φύγεις και εσύ, όπως όλοι. Μην με κάνεις χειρότερα λέγοντας ότι δεν με σκέφτηκες. Ξέρω ότι αυτό μου αξίζει, αλλά δεν αντέχω άλλο να το ακούω. Άνθρωπος είμαι και εγώ ρε μαλάκα. Πονάω".

Με κοιτούσε στα μάτια χωρίς να λέει τίποτα. "Yoongi. Μην με τσαντίζεις και εσύ τώρα. Δηλαδή, θα πάθεις κάτι αν έρθεις μαζί μου στην Ιαπωνία ας πούμε;" με ρώτησε.

"Ξέρεις ότι δεν πρόκειται να έρθω στην Ιαπωνία" απάντησα ξερά. "Γιατί όχι;".

"Τώρα σοβαρά θέλεις να έρθω μαζί σου;". "Ναι. Γιατί δεν μπορείς να φροντίσεις μόνος σου τον εαυτό σου. Δεν μπορείς να μείνεις εδώ μόνος σου" είπε.

"Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα λόγια σου" απάντησα ενώ τα δάκρυα είχαν κάνει την εμφάνιση τους χωρίς την άδεια μου.

"Συγγνώμη. Αλλά ναι, μιλάω σοβαρά. Θα έρθεις μαζί μου στην Ιαπωνία. Αλλιώς δεν πρόκειται να πάω και θα έχεις τύψεις που δεν θα πάω εξαιτίας σου".

Πάει να με χτυπήσει εκεί πέρα. Θέλει να παίξω με τους δικούς του κανόνες. Οκ, δεν θα χάσω κάτι αν το κάνω για λίγο ακόμα καιρό.

Λίγη υπομονή ακόμα, Yoongi.

Θα έρθει η μέρα που όλοι θα πληρώσουν το τίμημα για όλα αυτά που είναι υπεύθυνοι.

Λίγο ακόμα υπομονή. Και τότε θα βγει το τέρας από μέσα και θα τα καταστρέψει όλα.

"Εντάξει" απάντησα. "Εντάξει τι;".

"Θα έρθω μαζί σου στην Ιαπωνία".