𝖧𝗈𝗐 𝗍𝗈 𝖲𝖺𝗒 𝖦𝗈𝗈𝖽𝖻𝗒𝖾 || 슈가

44

Yoongi's P.O.V

Έλεος. Απορώ πως τόσο καιρό συμπεριφερόμουν τόσο χαζά και δεν είχα καταλάβει πως όλο αυτό ήταν ένα σχέδιο το οποίο ήταν γεμάτο ψέματα.

Ένα κόσμο γεμάτο ψέματα που έστησαν για το κακό μου. Όλοι είναι ψεύτες. Μισώ τους πάντες. Όλοι είναι εναντίον μου.

Ας είχαν τουλάχιστον τα αρχίδια να μου το πουν πιο μπροστά. Περίμεναν να κάνω πρώτα δύο απόπειρες αυτοκτονίας και να τρελαθώ εντελώς για να ξυπνήσει ο μαλάκας ο Jungkook και να μου πει πως αυτός στέλνει μηνύματα από το κινητό του Jimin και ότι αυτός είχε κανονίσει να τον πατήσει εκείνο το αμάξι;

Τον σιχαίνομαι. Και αυτόν και όλους. Όμως έπρεπε να έρθει και να μου το πει γιατί αν δεν μου το έλεγε θα ήταν χειρότερα τα πράγματα.

Καθώς έκλαιγα ένιωσα τον Namjoon να έρχεται και να με αγκαλιάζει από πίσω. Ακούμπησε το κεφάλι του στον ώμο μου και σκούπισε μερικά δάκρυα μου με τα χέρια του.

"Δεν μπορώ να σε βλέπω έτσι" μου είπε. "Χε, πες μου και εσύ ότι ο Jimin είναι ζωντανός τελικά να τρελαθώ πιο πολύ".

"Αυτό αποκλείεται..." είπε. Φάνηκε ταραγμένος αλλά δεν έδωσα και πολύ σημασία σε αυτό.

Ας τον πιστέψω. Δεν έχω να χάσω κάτι... Πιστεύω πως αυτός είναι ο μόνος ειλικρινής άνθρωπος εδώ μέσα. Και αν βγω ψεύτης, δεν ξέρω τι θα συμβεί στην συνέχεια.

Ελπίζω μόνο να μην κατηγορηθούν οι αθώοι. Όμως ξέρω ποιοι είναι οι ένοχοι.

Και οι ένοχοι πρέπει να πληρώσουν όπως τους αξίζει. Ξεκινήσαμε με τον Jungkook. Τώρα συνεχίζουμε στους υπόλοιπους. Ένας ένας θα αποκαλυφθούν όλοι τους.

Ελπίζω να το κάνουν μόνοι τους και να μην χρειαστεί να τους ξεκαλύψω εγώ.

Αυτά είναι δουλειά της αστυνομίας. Αν και από την άλλη θα ήθελα να λύσω το θέμα μόνος μου, ο Namjoon αποκλείεται να με αφήσει να κάνω κάτι τέτοιο.

Γονατιστοί θα ζητάνε συγγνώμη. Όμως δεν υπάρχει συγχώρεση

Ξάπλωσα στον καναπέ και ανέβηκε και ξάπλωσε από επάνω μου. Τύλιξε τα χέρια του γύρω μου και ακούμπησε το κεφάλι του στο στήθος μου.

Έκλεισα τα μάτια μου και κοιμήθηκα. Όταν ξύπνησα έξω είχε νυχτώσει για τα καλά.

Ο Namjoon με κοίταξε στα μάτια. Φορούσε ένα μπλε πουκάμισο και από κάτω ένα μποξεράκι μονάχα και τίποτα άλλο. Τα μάτια μου πήγαν στα πόδια του.

Έχει τέλεια πόδια...

"Τι κοιτάς;" με ρώτησε. Χαμογέλασα πονηρά ενώ δεν μπορούσα να πάω το βλέμμα μου πιο πάνω στο σώμα του και είχα μείνει να τσεκάρω τα πόδια του.

"Έχεις υπέροχα πόδια" είπα ανασηκώνοντας τα φρύδια μου. Χαμογέλασε έφτιαξε τα μαλλιά του στα τυφλά, μιας που βρισκόταν μακριά από τον καθρέφτη.

"Ευχαριστώ" απάντησε. "Έλα εδώ" του είπα. Ήρθε και κάθισε επάνω στα πόδια μου κοιτώντας με στα μάτια. Χαμογελούσε πλατιά και το έκανα και εγώ.

"Τελικά θέλω να σου δώσω και εγώ το δωράκι σου για τον καλό βαθμό που έβγαλες στον διαγωνισμό και που με αυτόν κέρδισες την υποτροφία στην Ιαπωνία και μου εξασφάλισες ένα ταξίδι στην Ιαπωνία μαζί σου" του είπα.

Έφερε τα πρόσωπα μας κοντά και με κοιτούσε συνεχώς στα μάτια. "Σε αγαπώ" μου ψιθύρισε. "Και εγώ" απάντησα.

Τα χείλη μας ενώθηκαν σε ένα αργό φιλί. Τα χέρια του άρχισαν να ταξιδεύουν στο σώμα μου και δεν άργησε να με ξαπλώσει κάτω και να ανέβει από επάνω μου, κοιτώντας με στα μάτια καθ' όλη την διάρκεια.

.
.
.
.
Την συνέχεια την ξέρετε 😏😏
Αφήνω το υπόλοιπο στην φαντασία σας.