𝖧𝗈𝗐 𝗍𝗈 𝖲𝖺𝗒 𝖦𝗈𝗈𝖽𝖻𝗒𝖾 || 슈가

5

Η μητέρα μου τηλεφώνησε για να ρωτήσει πού είμαι, είχε ανησυχήσει. Σήκωσα το τηλέφωνο και της είπα πως έρχομαι γρήγορα.

Δεν ήθελα όμως να αποχωρήσω από την αγκαλιά του. Με τίποτα.

Με φίλησε στο μέτωπο και με έσπρωξε να σηκωθώ από πάνω του. "Πρέπει να γυρίσεις σπίτι σου" είπε. Τον φίλησα στα χείλη και πήρα το μπουφάν μου από το πάτωμα. Το φόρεσα και μετά από ένα ακόμα φιλί γύρισα σπίτι μου.

Εκεί με περίμεναν οι γονείς μου. "Γειά γονείς!" είπα με χαρά. Όμως εκείνοι δεν φαίνονταν και τόσο χαρούμενοι. Τους κοίταξα περιμένοντας να μου εξηγήσουν τον λόγο για τον οποίο ήταν έτσι και οι δύο.

"Δεν ξέρεις;" με ρώτησε ο πατέρας μου. Ανασηκώσα τους ώμους μου. Η μητέρα μου με κοίταξε στα μάτια. "Namjoon Kim, θέλουμε να ξέρουμε πού είσαι και με ποιον κάνεις παρέα. Είναι αργά, πες που ήσουν και με ποιον". "17 χρονών είμαι πια, τώρα θα αρχίσετε τις ανακρίσεις;" αντέδρασα.

Ήθελα να αποφύγω να τους απαντήσω. Αν και ήξερα πως δεν πρόκειται να πετύχαινε. Όμως, δεν έχανα τίποτα να προσπαθήσω.

"Πες, Namjoon" συνέχισε η μητέρα μου. Κοίταξα κάτω για λίγο. "Σε έναν φίλο ήμουν, εντάξει τώρα;". "Τόσες ώρες στον Yoongi είσαι;".

"Ποιος είναι αυτός ο τύπος;" ρώτησε ο πατέρας μου κοιτώντας και τους δυο μας. "Ο Min, παιδί μου, ο φίλος του παιδιού που πέθανε στο τροχαίο με τον μεθυσμένο" του εξήγησε η μητέρα μου.

"Μάλιστα" απάντησε εκείνος. Πήγα προς το δωμάτιο μου, όμως με σταμάτησαν. "Πού πας νεαρέ μου; Για πες, σε αυτόν τον γκέι τον Yoongi είσαι τόσες ώρες; "είπε ο πατέρας μου.

Δεν ήθελα να του απαντήσω.

Θυμήθηκα αυτό που μου είχε πει μια μέρα  ο Yoongi. Ότι οι γονείς παίρνουν θάρρος από εσένα. Μπορείς εσύ να τους κάνεις κουμάντο, αρκεί να το θέλεις. Αυτό θα κάνω και εγώ.

Έκλεισα την πόρτα του δωματίου μου και έβαλα τα ακουστικά ακούγοντας μουσική για περίπου δύο ώρες, που αποφάσισα να πέσω να κοιμηθώ.

Αν και το πρωί που ξύπνησα για το σχολείο με περίμενε η ίδια ακριβώς κατάσταση. "Ωραία λοιπόν. Δεν ήμουν τόσες ώρες στον Yoongi. Πήγα και σε έναν άλλο φίλο μου πιο μετά" είπα και ήπια ένα ποτήρι νερό.

"Εγώ στην ηλικία σου δεν πήγαινα σε σπίτια φίλων μου. Πήγαινα σε σπίτια κοριτσιών για να... ξέρεις" μου είπε ο πατέρας μου αφού με πλησίασε.

Οκέι, αυτό ήταν και επίσημα η πιο άχρηστη πληροφορία που γνωρίζω.

"Μπράβο" απάντησα ειρωνικά. "Μήπως είσαι γκέι;" με ρώτησε. Έκανα πως πνίγομαι με το νερό που έπινα. Με χτύπησε λίγο στην πλάτη.

"Εγώ γκέι; Πώς σου ήρθε αυτό;" απόρησα. Χαμογέλασε πλατιά.

Το ξέρω. Ίσως ήταν μια ευκαιρία να τους το πω και εγώ την έχασα μέσα από τα χέρια. Αλλά δεν ήθελα να το κάνω πριν πάω στο σχολείο αυτό. Περιμένω να έρθει η κατάλληλη στιγμή.

Πήρα την τσάντα μου και έφυγα για το σχολείο. Ο Yoongi δεν φάνηκε. Λογικά θα καθόταν στο σπίτι του να ξεκουραστεί και να ηρεμήσει.

Χρειάζεται λίγο ξεκούραση. Ας μην έρχεται σχολείο για λίγο. Και ας κάνουν τα στραβά μάτια οι καθηγητές για το θέμα των απουσιών. Μπορώ να το φροντίσω και εγώ ο ίδιος αυτό.

Απλά πρέπει να τον ρωτήσω πρώτα. Ή μήπως όχι;