𝖧𝗈𝗐 𝗍𝗈 𝖲𝖺𝗒 𝖦𝗈𝗈𝖽𝖻𝗒𝖾 || 슈가

18

Yoongi's POV

Τον φίλησα. Στα αλήθεια το έκανα. Δεν ξέρω γιατί το έκανα, όμως έτσι μου ήρθε εκείνη την ώρα και δεν αντιστάθηκα στο συναίσθημα.

Εγώ δεν ακολουθώ ποτέ το μυαλό μου. Ποτέ δεν κάνω αυτό που με προστάζει η λογική. Εγώ κάνω αυτό που ζητά η καρδιά μου.

Μου άρεσε όμως. Και δεν ξέρω γιατί μου άρεσε. Εγώ ορκίστηκα να είμαι αφιερωμένος για πάντα στον Jimin. Ορκίστηκα να μην κοιτάξω ποτέ κάποιον άλλον.

Έχω σκεφτεί να πάω να γίνω και μοναχός για να ηρεμήσει η ψυχή μου, αλλά για την ώρα αντέχω ακόμα. Μπορεί όμως σε λίγο καιρό να αλλάξω γνώμη.

Άνοιξα τα μάτια μου όταν κατάλαβα πως με απομάκρυνε από κοντά του. Δεν πρόλαβα να πω τίποτα, ένιωσα όμως την βέρα του να μου σκίζει τα χείλη με το δυνατό χαστούκι που μου έδωσε.

Με κοιτούσε στα μάτια με ένα τόσο ψυχρό και σοβαρό βλέμμα, ποτέ κανείς δεν με είχε ξανακοιτάξει έτσι. Ένιωσα την ψυχή μου να παγώνει, να πονάει.

Ένιωσα τόσο χαζός.

Ήθελα να του ζητήσω συγγνώμη αλλά δεν μπορούσα να ανοίξω το στόμα μου και να βγάλω λέξεις μέσα από αυτό. Είχα μείνει απλώς να τον κοιτάω.

"Γιατί το έκανες αυτό;" με ρώτησε σκουπιζοντας τα χείλη του και κάθισε πάλι πίσω στο γραφείο του. Τα χέρια του βρίσκονταν σταυρωμένα μπροστά στο στήθος.

Τα μπράτσα του ήταν τόσο σφιχτά... Αμάν.

Ξεκόλλα Yoongi.

Απέφευγε να με κοιτάξει στα μάτια. Εγώ κοιτούσα κάτω, γεμάτος ντροπή.

"Δ-Δεν ξέρω... Συγ-Συγνώμη" ψιθύρισα. Με κοίταξε στα μάτια και δεν είπε τίποτα άλλο επάνω στο θέμα.

"Μπορείς να φύγεις τώρα" μου είπε λίγο αργότερα, μετά από πολλά άβολα δευτερόλεπτα σιωπής. Σηκώθηκα και έφυγα με σκυφτό το κεφάλι από το ιατρείο του. Ντράπηκα τόσο πολύ.

Συγγνώμη Jimin

Του έστειλα. Ελπίζω να με συγχωρέσει που έκανα το λάθος και φίλησα κάποιον άλλον. Θα καταλάβει πως δεν το έκανα με αισθήματα. Είμαι σίγουρος πως θα καταλάβει.

Ξέρει πως δεν μου αρέσει κάνεις άλλος ερωτικά. Κανέναν άλλον δεν αγαπώ όπως αγαπούσα εκείνον.

Ξάπλωσα στο κρεβάτι μου με το κινητό κοντά μου.

Καθόμουν και σκεφτόμουν πόσο καιρός έχει περάσει από τότε που έγινε το ατύχημα. Ίσως να κοντεύει και ένας χρόνος. Δεν ξέρω.

Έχω χάσει πια την αίσθηση του χρόνου. Και αυτό επειδή η κάθε μέρα είναι απολύτως ίδια με όλες τις υπόλοιπες. Δεν υπάρχει κάτι να κάνει την μέρα μου ξεχωριστή.

Υπήρχε, όμως τώρα είναι ένα μάτσο κόκαλα θαμμένα κάτω από το χώμα. Αυτός που έδινε νόημα στην ζωή μου τώρα δεν υπάρχει. Άρα δεν χρειάζεται να υπάρχει και η ζωή μου, αφού δεν έχει πια νόημα.

Ακούστηκε ήχος από το κινητό μου. Δεν το κοίταξα αμέσως, πέρασα ακόμη λίγη ώρα να κοιτάω το ταβάνι χωρίς  να κάνω απολύτως τίποτα.

Όμως αυτό κάνω πάντα όταν βαριέμαι.

Ένιωθα τόσο χαζός που φίλησα τον Hoseok. Δεν ξέρω τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι μου και με οδήγησε να κάνω αυτό το πράγμα. Ελπίζω να με συγχωρέσει και αυτός αλλά και ο Jimin μου.

Έκλεισα τα μάτια μου και κοιμήθηκα για λίγο. Όταν ξύπνησα, πήρα το κινητό μου στα χέρια μου και το κοίταξα.

Είχα ένα καινούργια μήνυμα.

Αναρωτιέμαι από ποιον να ήταν άραγε...

Άνοιξα το κινητό μου και μπήκα στα μηνύματα για να δω από ποιον είχα ένα καινούργιο μήνυμα.

Αυτό που αντίκρισα δεν θα το ξεχάσω ποτέ στην ζωη μου.

Μήνυμα από το κινητό του Jimin.

Γούρλωσα τα μάτια μου και κατάπια το σάλιο μου τόσο δύσκολα όσο δεν το έχω κάνει ποτέ μου άλλη φορά.

"J-Ji-Jimin..." ψιθύρισα τρέμοντας και κατάφερα να πατήσω το μήνυμα για να μπορέσω να το διαβάσω.

Σε συγχωρώ μωρό μου

Έγραφε ότι με συγχωρεί. Το θέμα είναι, πώς το έγραψε; Αφού... Αφού είναι νεκρός.
.
.
.
.
.

Ή μήπως όχι;