𝖧𝗈𝗐 𝗍𝗈 𝖲𝖺𝗒 𝖦𝗈𝗈𝖽𝖻𝗒𝖾 || 슈가

3

FLASHBACK

Είχαμε σχολάσει πιο νωρίς από το σχολείο, καθώς είχαμε μουσική τελευταία ώρα και ο καθηγητής ήταν άρρωστος όλη αυτή την εβδομάδα. Πήρα την τσάντα μου στους ώμους μου και συνάντησα τον Jimin μου στον διάδρομο που οδηγούσε στην βιβλιοθήκη.

Δεν είχα προλάβει να του μιλήσω για το τι ακριβώς αισθανόμουν. Δηλαδή, τα είχαμε κάπως. Τον αγαπούσα και με αγαπούσε, όμως δεν ήμασταν κανονικό ζευγάρι. Τουλάχιστον, στο μυαλό μου ήμασταν. Αλλά εγώ τον αγαπούσα και τον προστάτευαν όσο τίποτα.

Θα μπορούσα να δώσω την ζωή μου για να σωθεί. Αν είχα την ευκαιρία φυσικά και θα το έκανα.

Εγώ είχα ξεκαθαρίσει λογαριασμούς που είχε με πολλούς νταήδες του σχολείου και μη. Ήταν αρκετά μικροκαμωμένος, αυτός ήταν ο λόγος που όλοι τον κορόιδευαν και δεν τον υπολόγιζαν ως "αγόρι".

Τον έλεγαν κορίτσι και τον χτυπούσαν με βία σχεδόν καθημερινά. Αυτός όμως δεν αντιδρούσε.

Πίστευε πως αυτό του άξιζε.

Είχα θυμώσει πάρα πολύ όταν τον είχα δει κολλημένο στον τοίχο και να τον χτυπάνε με μανία δύο από τα μεγαλύτερα κωλόπαιδο τους σχολείου. Όρμησα επάνω τους και τους χτύπησα δυνατά. Ήταν μεγαλύτεροι αλλά δεν είχα πρόβλημα.

Το έκανα για εκείνον.

Με αποκάλεσε ήρωα του. Αισθάνθηκα τόσο όμορφα που με είπε έτσι. Χάρηκα πάρα πολύ. Τότε ήθελα να τον φιλήσω, αλλά δεν είχα τολμήσει.

Το έκανα λίγο αργότερα, ενώ κοιμόταν. Όμως είχε ανταποκριθεί. Βέβαια ποτέ δεν είχαμε μιλήσει για αυτό το φιλί.

Ποτέ δεν προλάβαμε.

Βγήκαμε στην αυλή. Θα γυρνούσαμε μαζί σπίτι. Αποχαιρέτησε την ξαδέρφη του στο λεωφορείο και αρχίσαμε να περπατάμε προς τα σπίτια μας.

Είχα κουβαλήσει την κιθάρα μου στο σχολείο εκείνη την μέρα, ήταν να παίξω στην τάξη το τραγούδι που είχα ετοιμάσει. Όμως ο καθηγητής μας βρήκε να αρρωστήσει την χειρότερη μέρα.

Πόσο καιρό έκανα πρόβα το τραγούδι που θα έπαιζα.

Κρατούσα σφιχτά την θήκη της κιθάρας από το δεξί μου χέρι, και το χέρι του με το αριστερό. Με κοίταξε και χαμογέλασε. Χαμογέλασα και εγώ.

Φτάσαμε επάνω στον κεντρικό και περιμέναμε υπομονετικά να περάσουμε απέναντι. Ο Jimin κοιτούσε και από τις δύο πλευρές. Ξαφνικά με τράβηξε λίγο για να βγούμε μπροστά. "Πάμε" μου είπε. "Περίμενε" απάντησα.

Ξεκινήσαμε όμως να τρέχουμε. Καθώς τρέχαμε, η κιθάρα μου έπεσε από το χέρι στην μέση του δρόμου. Τα αμάξια εκείνη την στιγμή ήταν πολλά και έτρεχαν με μεγάλη ταχύτητα.

Ο Jimin γύρισε τρέχοντας για να πάρει την κιθάρα που μου έπεσε. "Jimin! Πρόσεχε!" φώναξα με όλη μου την δύναμη.

Δεν πρόλαβε να με ακούσει. Ένα αυτοκίνητο τον χτύπησε και τον παρέσυρε. Μέχρι να το καταλάβει και να φρενάρει, είχε απομακρυνθεί πολύ. Έτρεξα γρήγορα πίσω από το αμάξι.

Όταν έφτασα εκεί, είδα τον Jimin μου  περίπου δύο μέτρα μακριά, αναίσθητο και γεμάτο αίματα σε όλο το σώμα. Έπεσα στα γόνατα και έβγαλα μια κραυγή. Ο οδηγός δεν βγήκε καν έξω από το αμάξι του. Περίμενε για λίγο και τότε έβαλε ξανά μπρος και έφυγε.

Ευτυχώς πρόλαβα και είδα την πινακίδα επάνω στον πανικό μου.

Άλλοι οδηγοί σταμάτησαν για να με βοηθήσουν. Το ασθενοφόρο δεν άργησε πολύ να έρθει. Όμως ο Jimin ήταν ήδη νεκρός από την σύγκρουση.

Και εκεί να ήταν το ασθενοφόρο, δεν θα είχαν προλάβει να τον σώσουν. Έτσι μου είπαν.

Παραπάνω από τα μισά του κόκαλα είχαν σπάσει εντελώς.

Και να ζούσε, που ήταν απίθανο με τέτοια σφοδρή σύγκρουση, θα έμενε ολοκληρωτικά ανάπηρος από την μέση και κάτω. Θα ζούσε βασικά χωρίς πόδια.

Τα πόδια του τα έλιωσαν οι ρόδες. Είχε κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις, και αυτό επειδή πετάχτηκε από το αμάξι μακριά, βέβαια επάνω στον δρόμο.

Αυτό ήταν το άδοξο τέλος του. Μια εβδομάδα πριν γίνει 17 χρονών.

FLASHBACK ENDS

Χάρηκα όμως όταν έγινε το δικαστήριο. Ο οδηγός ήταν φουλ μεθυσμένος όταν χτύπησε τον Jimin. Καταδικαστηκε σε δύο χρόνια επειδή σκότωσε με το αμάξι του και σε εφτά μήνες επειδή οδηγούσε μεθυσμένος. Επίσης συν τρεις μήνες επειδή ο Jimin ήταν ανήλικος.

Εμένα όμως ακόμα μου λείπει. Ακόμα δεν μπορώ να ζήσω κανονικά μακριά του. Ακόμα τον χρειάζομαι.

Η ποινή που επέβαλε το δικαστήριο στον οδηγό δεν φέρνει τον Jimin πίσω...

Πριν το καταλάβω, είχα αρχίσει και πάλι να κλαίω. Δεν θέλω να κλαίω, φοβάμαι πως κάνω τον Jimin να στεναχωριεται με τα χάλια μου.

Και δεν θέλω να τον κάνω να αισθάνεται έτσι για εμένα.

"Κλαις;" άκουσα μια φωνή να με ρωτάει. Κοίταξα τριγύρω μου. "Ναι" απάντησα σιγανά.

"Μην κλαις, Yoon". Μόνο αυτός με έλεγε έτσι... Σε κανέναν άλλο δεν επιτρέπω να με λέει έτσι.

"Ποιος είναι;" ρώτησα τρομαγμένος.