𝖧𝗈𝗐 𝗍𝗈 𝖲𝖺𝗒 𝖦𝗈𝗈𝖽𝖻𝗒𝖾 || 슈가

15

Namjoon's P.O.V.

Κάθισα στην καρέκλα και τους κοίταξα. Πήρα μια βαθιά ανάσα. "Θέλω βοήθεια με τον Yoongi" τους ψιθύρισα.

Δεν πρέπει κάνεις να μάθει πως εγώ και τα παιδιά το έχουμε σχεδιάσει αυτό μαζί. Ελπίζω μόνο να πάει καλά όλο αυτό και να μην τα βάλει μαζί μας ο Yoongi για μια ακόμα φορά.

"Θέλεις ή χρειάζεσαι;" με ρώτησε ο Taehyung. "Χρειάζομαι" απάντησα με σιγουριά. Τα παιδιά με κοιτούσαν στα μάτια περιμένοντας με να μιλήσω.

Όμως ένιωθα λες και κάτι με σταματούσε. Δεν μπορώ να το εξηγήσω.

"Αισθάνομαι πως πρέπει να κάνουμε κάτι σχετικά με τον Yoongi. Τώρα, θα μου πείτε, τι να κάνουμε; Ο Yoongi δεν μας μιλάει καν πλέον. Αλλά πρέπει να έρθουμε και εμείς λίγο στην θέση του ρε παιδιά. Σκέφτειτε να χάνατε ξαφνικά αυτόν που αγαπάτε τόσο πολύ, και να τον βλέπατε σε μια τέτοια κατάσταση. Γιατί ο Yoongi αντίκρισε το σώμα του Jimin σε μια άθλια κατάσταση και αυτό είναι από μόνο του πολύ τραγικό. Τον καταλαβαίνω εν μέρει που δεν έχει όρεξη για τίποτα, και εγώ το ίδιο θα έκανα. Όμως προσπαθούμε να τον βοηθήσουμε. Θέλουμε να τον βοηθήσουμε. Για αυτό τον πήγα στον ψυχολόγο. Αλλά ο Jin είναι βλάκας μεγάλος. Ενώ τον έβαλα να ορκιστεί πως δεν θα πει πουθενά ότι ο Jung Hoseok είναι ψυχολόγος, πήγε και το είπε στο Yoongi. Και τώρα ο τελευταίος έχει θυμώσει μαζί μας επειδή νομίζει πως τον βλέπουμε για τρελό. Αλλά δεν το κάνουμε. Απλά χρειάζεται βοήθεια, για το δικό του το καλό προπάντων και μετά για εμάς. Σωστά;" είπα.

Κούνησαν και οι δύο καταφατικά τα κεφάλια τους με απόλυτο συγχρονισμό. Άρα είναι μαζί μου, δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα μόνος μου.

"Σωστά" ψιθύρισε ο Jungkook και σηκώθηκε από το κρεβάτι. Φόρεσε ένα εσώρουχο που πήρε μέσα από το συρτάρι και με κοίταξε στα μάτια.

"Σάββατο δεν είναι σήμερα;" με ρώτησε. Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου. Χάνουν τις μέρες αυτοί οι δύο... Πάντα...

Εγώ ποτέ μου δεν ήμουν τόσο ερωτευμένος για να μπερδεύω τις μέρες. Ελπίζω όμως να υπαρξω κάποια στιγμή στο μέλλον. Μου αξίζει.

"Μπορείς να βγεις για λίγο έξω;" με ρώτησε ο Taehyung. Κούνησα το κεφάλι μου και βγήκα, κλείνοντας πίσω μου την πόρτα.

Έβγαλα το κινητό μου και είδα πως είχα δύο μηνύματα. Το ένα ήταν από την τηλεφωνική εταιρία που συμμετέχω και το άλλο ήταν από τον Jung Hoseok.

Του είχα δώσει το κινητό μου για να με ενημερώνει σχετικά με τον Yoongi ή με οτιδήποτε άλλο με  χρειαστεί.

Άνοιξα το μήνυμα και το διάβασα χωρίς να χάσω πολύ χρόνο.

"Παρασκευή 8 το απόγευμα στο ιατρείο μου" έγραφε.

Λογικά θα ήθελε να πάμε ξανά σε συνεδρία για τον Yoongi. Έπρεπε όμως αυτή την φορά να τον αφήσω μόνο του να πάει. Δεν μπορώ και εγώ σε κάθε συνεδρία να τρέχω από πίσω του σαν το σκυλάκι.

Πήρα αμέσως τηλέφωνο τον Yoongi. Άργησε να το σηκώσει, αλλά τελικά το έκανε και με ρώτησε τι στον διάολο θέλω και του τηλεφώνησα. Του είπα την αλήθεια, δεν χρειάζεται να συνεχίσω να κρύβομαι.

Έκλεισε απότομα το τηλέφωνο ενώ με έβρισε πρώτα.

Ελπίζω να μην θυμωσε πολύ. Πρέπει να καταλάβει πως το κάνουμε για το καλό του. Αν δεν το θέλαμε, δεν θα ασχολούμασταν μαζί του.

Δηλαδή, τι τον εκνευρίζει; Δεν μπορώ να καταλάβω. Από την στιγμή που του δίνουμε σημασία και δεν τον έχουμε γράψει στα υποανάπτυκτα μας, πρέπει να το εκτιμήσει.