𝖧𝗈𝗐 𝗍𝗈 𝖲𝖺𝗒 𝖦𝗈𝗈𝖽𝖻𝗒𝖾 || 슈가

32

Yoongi's P.O.V

"Σε αγαπάω" μου είπε.

Δεν ήξερα τι να απαντήσω. Εντάξει, και εγώ νιώθω κάτι διαφορετικό για εκείνον. Νομίζω πως νιώθω. Αλλά δεν είμαι σίγουρος ακόμα για τίποτα.

Δεν ξέρω πως θα καταλάβω αν είμαι όντως ερωτευμένος μαζί του. Αλλά με κάνει να αισθάνομαι ωραία. Δεν τον ντρέπομαι πια.

Νιώθω πως έχουμε έρθει πολύ κοντά. Ούτε έρωτα να είχαμε κάνει.

Αν και είχα δει στο όνειρο μου πως έκανα έρωτα μαζί του. Ήταν πολύ ωραία. Αλλά δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα.

Δεν χρειάζεται όμως να λυπάμαι. Θα ξαναγίνει.

Και θα είναι αληθινό. Όχι όνειρο.

Η αγκαλιά του Namjoon με είχε μεταφέρει στα ουράνια. Ήταν λες και τα είχα ξεχάσει όλα, και εκείνη την ώρα υπήρχα στον κόσμο μόνο εγώ και αυτός.

Τον κοίταξα στα μάτια. Εκείνος χαμογέλασε. Ένιωθα τα μάγουλα μου να παίρνουν ένα κόκκινο χρώμα. Ακούμπησε τα χέρια του στα μάγουλα μου και μου έδωσε ακόμα ένα φιλί.

Είναι τόσο γλυκός ώρες ώρες.

Αλλά δεν ξέρω αν όλο αυτό είναι σωστό. Αν ο Jimin ζούσε, αυτό θεωρείται απιστία. Και ο Jimin ζει ακόμα μέσα στην καρδιά μου.

Οπότε αυτό είναι απιστία.

Δεν πειράζει όμως. Αρκετά έχουμε πονέσει όλοι μας. Τώρα εγώ και ο Namjoon έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε.

"Βοήθησε με να ξεχάσω όλες τις κακές αναμνήσεις" ψιθύρισα. "Θα σε βοηθήσω" μου είπε. Τον κοίταξα στα μάτια.

Με έσφιξε περισσότερο και ακούμπησε το κεφάλι του στον ώμο μου. Έκλεισα τα μάτια του και ανέπνεα μέσα από τα ρούχα του.

Ξεκίνησε να μου χαϊδεύει την πλάτη.

Σήκωσα το κεφάλι μου και τον κοίταξα στα μάτια. Χαμογέλασε ελαφρά και με τράβηξε πιο κοντά του. Τα χέρια του πήγαιναν πάνω κάτω στην πλάτη μου. Με έκανε να χαλαρώσω.

Τα χείλη του με φίλησαν στο μάγουλο. Χωρίς να τον κοιτάξω, χαμογέλασα πλατιά με αυτή την κίνηση. Βρέθηκα σε έναν άλλο κόσμο εκείνη την ώρα.

Σε έναν κόσμο που δεν είχα βρεθεί ποτέ. Μόνο ο Namjoon ήξερε το μονοπάτι που οδηγούσε σε αυτόν τον όμορφο κόσμο που ήταν ένας απλός παράδεισος.

Ήταν λες και πετούσα ανάμεσα στα σύννεφα. Τόσο ωραία. Με τον ήλιο να μου χτυπάει το πρόσωπο αλλά δεν με ενοχλούσε γιατί μου άνοιγε τα μάτια και με βοηθούσε να απολαύσω περισσότερο το όλο ταξίδι μου.

Το άγγιγμα του Namjoon στο μάγουλο μου με έφερε και πάλι στην πραγματικότητα.

"Είσαι όλος μου ο κόσμος. Ειλικρινά" μου ψιθύρισε. Χαμογέλασα και γύρισα το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω στα μάτια. "Γλυκούλης" απάντησα και τον φίλησα στο μάγουλο.

Κοκκίνισε ολόκληρος και το ίδιο έκανα και εγώ. Αλλά δεν ξέρω αν κοκκίνισα από τα λόγια του ή από το όλο σκηνικό.

"Εσύ είσαι πιο γλυκός" μου είπε. Έσκυψε και ένωσε τα χείλη μας. Ίσως ήταν ένα από τα πιο ωραία φιλιά της ζωής μου.

Ντρέπομαι που το λέω αλλά ναι.

Με τον Jimin δεν πρόλαβα να κάνω πολλά. Το μόνο που έκανα ήταν να νιώθω. Δεν είχα έρθει τόσο κοντά όσο κοντά είμαι με τον Nam αυτή την στιγμή.

Αισθάνομαι τυχερός.

Μέχρι πριν λίγο καιρό ένιωθα πως είμαι ένα σκουπίδι. Αυτός είναι η αιτία που με έκανε να πιστέψω στον εαυτό μου. Να πιστέψω πως έχω κάτι καλό επάνω μου.

Τα χείλη μας χόρευαν τον δικό τους χορό με τον δικό τους ρυθμό και ένιωσα τον Namjoon να με σηκώνει στα χέρια του για μερικά δευτερόλεπτα.

Σταμάτησα το φιλί και τον κοίταξα στα μάτια φοβισμένος. "Μην φοβάσαι" μου είπε και έσφιξε τα χέρια του γύρω μου.

Με ξάπλωσε στο κρεβάτι και ανέβηκε επάνω μου. Τα χέρια του με ακούμπησαν στο στήθος και την κοιλιά. Έφερε τα χείλη του κοντά μου και φίλησε τον λαιμό μου.

Έγειρα το κεφάλι μου στο πλάι για να του δώσω περισσότερο χώρο για να απολαύσει. "Φωτιές ανάβεις, Yoongi" μου είπε.

Χαμογέλασα πλατιά, ικανοποιημένος με τα λόγια του.

Το τηλέφωνο άρχισε να χτυπάει δυνατά και επίμονα. Γαμώτο! Τις χειρότερες στιγμές χτυπάει πάντα!

"Αγνόησε το" του ψιθύρισα. Με κοίταξε στα μάτια, είχε νευριάσει. Σηκώθηκε από πάνω μου και έφτιαξε την μπλούζα του που ήταν έτοιμος να την βγάλει μέχρι πριν λίγο.

"Γαμώτο" φώναξα. "Μην φωνάζεις, Yoongi" ψιθύρισε. Ο ήχος είχε αρχίσει να με εκνευρίζει. Αν και δεν ήθελα να το σηκώσω, το έκανε εκείνος για εμένα, μιας που είχε νευριάσει πολύ περισσότερο.

"Δεν είμαι ο Yoongi" τον άκουσα να λέει ενώ με κοιτούσε στα μάτια. Τον κοιτούσα απορημένος και προσπαθούσα με νοήματα να τον ρωτήσω ποιος είναι.

Ανασήκωσε τους ώμους του. "Ποιος είναι;" ρώτησε με την βαριά δυνατή φωνή του. "Μάλιστα. Αντίο" φώναξε και πέταξε το τηλέφωνο στην άλλη άκρη του δωματίου.

"Ποιος ήταν;" ρώτησα.

"Ξέχνα το".