His Cryptic Smile

Forty Six

Forty Six

Fabian Montero POV

"Ms. Sabrina Verzonilla? Ms. Veronilla?" kaagad gumalaw ang tainga ko at napatigil dahil sa narinig kong tinatawag nang registry office.

Biglang may kung anong kumikiliti sa aking sistema habang hinahanap ko yung babaeng tinatawag at gayun na lamang ang kaba ng puso ko ng makita ko siya.

She's smiling while reading her schedule for the whole semester. Biglang tumigil ang oras habang titig na titig ako sayo.

You are waving your hands in front of me and I smile. Did you remember me, Sab?

Its me your childhood- ngunit kaagad napawi ang aking ngiti ng biglang may umakbay na lalaki sayo at pinagtugma ang schedule niyo.

I thought you remember me.

That was the first time I see you again after the incident.

1st day of school, walang mapag lagyan ang excitement ko sa pagpasok knowing na makikita na kita, makakasama- hindi ako makapag hintay na magpakilala at makausap ka ulit.

All this time I was alone- hirap magtiwala sa iba because I keep longing to you.

Kaya nga siguro everytime na lalapitan ako ng ibang tao at makikipag-kaibigan. I always do an unnecessary action na alam kong makakasakit sa kanila para lang layuan nila ako.

I always do something bad to a person who wants to be close with me. I always do some manipulative action na alam kong masama ang magiging impact sa iba.

That was me after the incident, I have this kind of thinking na sasaktan lang ako at iiwan ng mga taong mamahalin ko. That was me.

Hindi ko maitago ang excitement ko nang tuluyan na kitang nakita sa loob ng room- you were texting at nakatutok na ang isip kong makikipag-kilala ako sayo at tatabi pero hindi iyon ang nangyare.

I dont know pero iba ang tingin na pinupukol mo saakin. I tried to approach you in every way possible but you judge me in a different way.

Para akong nabagsakan ng langit at lupa at sa sobrang inis- sinadya kong buhusan ang makulit na babaeng ito.

Am I cruel? Yes I am. Iyan ang personality kong nabago simula ng mawala ka saakin.

~*~

Malayo ang tingin ko habang pinagmamasdan kang nakaupo sa bench. Tinapik ang balikat ko ni Gerald and his 3 friends, sa pagkakatanda ko they are criminology student and kaklase kami noong college.

And here she is again, that sexy girl. Kumapit ulit ito sa akin at dahil sa panunukso nila Gerald ay sinakyan ko rin ito.

"I'm sorry I don't date someone whom I just met today" bigkas ko at sandaling sinulyapan ka saaking kanang mata. I felt releive ng makita kong nakatingin ka pa din saamin.

"But if you want, you can come with us in our hide out" ani ni Gerald. I smirk at sinulyapan ka ngunit kasama mo na naman siya- yung lalaking kasama mo kanina. Kaibigan mo ata.

Hinila na ako nila Gerald kasama yung babae at kahit ayokong sumama ay napapayag nila ako. Nang malapit na kami sa hide-out nila ay sandali akong nagpa-alam upang mag-banyo ngunit pagpasok ko sa kung nasaan sila ay kitang-kita ko kaagad ang panginginig noong babae habang galit na galit na tinitingnan ni Gerald ito.

"What did you do to her!" Galit na utas ko sakanila.

Napa-ismid si Gerald at galit na itinulak ako. "Why? Papalag ka?! Alam mo ba kung anong klaseng babae yan?!"

"What the fuck..." Naghalakhakan silang apat.

"You know Fab! Mukha lang ang lamang mo- but thanks to you mukhang matitikman namin itong babaeng ito" Ikinuyom ko ang aking kamao dahil sa sinabi niya.

Biglang hinawakan noong dalawang lalaki yung babae. Tumayo ako at pinaulanan ng suntok yung Gerald dahil sa sinasabi niya at padabog nilang binitawan yung babae dahilan para magkaroon ng sugat ang tuhod nito.

"Alam mo ba kung anong klaseng babae yan- kalat na kalat na ang scandal niyan. Ex yan nung tropa ko-" sabi pa niya habang nakaibabaw ako.

"May scandal man siya o wala- its not up to you. Ano bang pakialam mong hayup ka!" Dumura siya at hinawakan ako nung tatlong mga kasamahan niya. May balak na sana akong suntukin ni Gerald ng bigla kaming makarinig ng ingay sa labas. Padabog nila akong binitawan ngunit bago pa tuluyang makalabas ay sinamaan nila ng tingin yung babae.

"Be ready isang click lang ng kamay ko- sira ka na!" Hindi matigil ang iyak niya kaya nilapitan ko na ito.

"I'm sorry hindi ko alam na ganito ang mangyayare." Inalalayan ko siyang tumayo pero mukhang may pilay siya.

Walang tigil ito sa pag-iyak kaya binuhat ko na lamang ito upang madala sa infirmary. Bago tuluyang makaalis ay hinawakan niya ng mahigpit ang kamay ko. "Atin atin nalang sana yung nangyare."

Tumango lamang ako. "Dont worry." At tuluyan na siyang iniwan. Kaagad kitang hinanap at nang makita kita ay alam kong may iba na naman sa mga mata mo. Hindi nagtagal ay pumasok na din sa room yung babaeng iyon. Tumango lang ito saakin at naupo na sa pwesto niya. Ilang beses akong napapa tingin sayo pero kitang kita ang mga pag-iwas mo saakin.

Did I do something wrong again?

Napaismid ako  ng hindi inaasahan ay nakita mo ako at alam ko'ng you miss interpret it again.

Bakit ba ang bilis bilis mong husgahan ako?

Akala ko magiging madali lang ang lahat since nakita na kita- pero magsisimula pala ulit ako sa umpisa lalo na at mukhang hindi mo na ako naaalala.

Pinagmasdan kitang lumalabas sa ating silid habang kasama mo na naman ang kaibigan mo- I heard his name is Matt. Pasimple akong sinusundan ka habang papalabas ng ating school dahil ayokong mag-iba na naman ang tingin mo saakin sa oras na makita mo kong nakabuntot sayo.

Kahit napaka-haba ng araw na ito- I am thankful because this is my first day to finally know you again, Sab.

I'll make sure na tatanggalin ko ang mga iniisip mo saakin, bukas at sa susunod pa. Unti-unti kong ipapa-alala sayo kung sino ba talaga ako sa buhay mo noon.

Second day,

Kinakabahan akong nakamasid sayo habang nakaupo ka sa ilalim ng puno. Pinalakas ko ang aking loob at tuluyang humakbang papalapit sayo.

"Hi!" Paunang bati ko, kitang kita ko ang pagka-ilang niya sa biglaang pagsulpot ko at napaurong ng upuan. Itinago ko ang tanong sa isip ko kung bakit urong siya ng urong- ayaw niya bang kasama ako?

And you finally introduced yourself to me and you even touch my hand. Hindi ko na maitago ang ngiti ko habang pinagmamasdan ang iyong dating maliit at malambot na kamay ay nakalapat na saakin ngayon.

Ang bilis ng tibok ng puso ko, bigla kang umurong na kinadahilan nang muntik mong pagkalaglag ngunit maagap kitang nahawakan. And for the second time I touch your hand again.

Parang may gumapang na kuryente sa puso ko habang titig na titig ako sayo nang biglang mapukaw ang tingin nating iyon sa pagdating ng iyong kaibigan.

Pinagmasdan ko kayo hanggang sa umiba ang tingin ko ng akbayan ka niya. Naikuyom ko ang aking kamao at masamang nilisan ang lugar na iyon.

All I can see is your friend will be my number 1 hindrance when it comes to you.

VOTE, COMMENT

-Based on Prologue, One, Two.-

His Point of View.