His Cryptic Smile

Forty Eight

Forty Eight

Fabian Montero POV

Unexpectedly I met you again, hindi mo alam kung gaano ko kagustong kamustahin ka at tanungin kung okay ka lang ba? Pero biglang napawi ang ngiti ko ng makita kong parang iba ka na sa sa dating Sab na nakilala ko. Hinahayaan mo lang na tapakan ka ng iba tao.

Sa sobrang inis ay nasabihan kita ng mga salitang you never expect me to say. Pero kita ko ang kakaibang emosyon mo habang pinagtagpo ulit tayo.

That unexpected meeting ay nasundan pa hangang sa hindi na naman ako tumigil, parang bumabalik na naman sa dati ang meron tayo. Parte ka na nga ata ng sistema ko dahil hindi na naman ako sanay na hindi ka nakikita o nakakausap.

After all the coincidence meetings, naglakas loob ulit akong magtapat sayo and sana this time pumayag kana but you turn me down again.

Sa daming naglaro sa tadhana nating dalawa- all I want to say is hindi ako papayag na maulit ang noon, kahit ikamatay ko pa, kahit ikabagsak pa ng kompanya dahil sa pagkakataong ito, I will never leave you again.

Kukulitin at tatanungin kita araw-araw para lang pumayag ka hangang sa magsawa ka sa pangungulit ko at mamapayag kita.

And after a week of asking you, you finally remember me ngunit kaakibat ng pagbalik ng iyong ala-ala ay ang pagbigay nito ng sakit dahil maalala mo ang lahat ng trauma’ng nangyare sa buhay nating dalawa. You even know that my Mom died in order to save us but as I explained to you everything- you accept it. Kasabay ng pagtanggap mo ng lahat ay ang unti-unting pag-accept mo sa meron ako.

At ang matagal ko’ng sagot na hinihintay sayo ay sinabi mo na. You finally gave me your word about courting you. Hindi ko alam kung dahil ba ito sa naaawa ka or somehow you felt that you are responsible for what happen to my Mom but whatever your reason- ayoko ng isipin pa! All I want now is to embrace this moment.

Hindi ako pinatulog ng gabing iyon- halos umikot ang pwet ko sa saya dahil ayaw tumanim sa isip ko ang mga sinabi mo. I plan everything- paano ako manliligaw sayo. I also plan na kausapin ang mga magulang ni Lei dahil wala na talaga akong planong pakasalan pa ang anak nila.

That’s why, almost 2 weeks akong nawala. Lei family is our number 1 investor at alam kong mahihirapan ang kompanya namin kapag hindi naging maayos ang pakikipag-usap ko sakanila about this marriage na pinaplano nila.

“Lei please convince your parents…” pakiuasap ko sakanya. Tinaasan niya lang ako ng kilay at walang sali-salitang kinuha ang aking phone at itinago.

“What the hell- what are you doing! Mag-aalala-“

“Okay! I will convince them sa isang kondisyon. Saakin muna itong phone mo. Titingnan ko lang kung deserve ka ba niya.”

“Ano bang sumasapi sa utak mo?”

“Titingnan ko lang kung gaano siya magagalit sa oras na malaman niyang magkasama tayo at hindi ka nagpaparamdam sakanya. Ito yung babaeng nasa elevator diba? Yung binastos ako? She’s also the girl in the bar? Babawian ko lang!” Napahilamos ako sa gusto niyang mangyare.

For the past two weeks sinunod ko ang gusto niyang mangyare- hinayaan ko’ng hawakan niya ang phone ko para lamang makuha ko ang gusto kong makuha. After 2 weeks ay malapad ang aking ngiting nakuha ang aking phone. Naging maayos na din ang pag-uusap namin ng parents niya kaya uuwi ako ng Pinas na maluwag ang dibdib.

Nagdesisyon din kami ni Lei na maging kaibigan na lamang since may napupusuan din siyang celebrity, against din naman daw siya sa marriage na ito and she’s thankful dahil na-open ko ito sakanya. Pagkapasok sa loob ng building ay hinanap ko kaagad siya pero bigo ako.
I tried to contact her pero wala akong napala.