His Cryptic Smile

Epilogue

Epilogue

Sabrina Verzonilla

His Cryptic Smile was really the one who made curious about who he is. Itong kakaibang ngiti niyang ito ang nagpapatanong sa isip ko about sa kung sino at ano ka ba talaga but in that simple curiosity of mine made me realise na unti-unti na pala akong nahuhulog sayo.

At sa tuwing naiisip ko ang mga tanong kong iyon ay napapangiti na lamang ako. At hanggang ngayon hirap padin akong paniwalaan ang lahat sa dami ng nangyare, sa dami ng taong lumipas- why you always there for me? Why you always find me?

Did you just manipulate everything para lang makuha ako? Pero itong mga naiisip ko ay malayong-malayo sa katotoohanan.

The simple explanation of what was happen is because I feel in love with you.

I feel in love in your cryptic smile na kinakatakutan ko noon, I feel in love on how you keep staring at me. I feel in love every-time you're asking me to gave you my permission.

I feel for you in the simple things that you do for me.

This is not about your manipulation- it is about our destiny are working hard for us to be together, for us to choose each other.

At ngayong hawak na kita, hawak ko na ang kamay mo, kaharap ka.... Gusto ko lang sabihing.

"You deserve everything Fab, you deserve me." Bulong ko sakanya. Nasa harap kami ng maraming tao at pinagsasaluhan ang seremonyang pinaka-hihintay naming dalawa.

Lumawak ang kanyang ngiti habang tinatanggal ang belo'ng nakasuot sa ulo ko. "You really didn't have any idea how much I am happy right now Sab, with you." Hindi ko na maitago ang ngiti sa labi ko.

Hinapit niya ako papalapit sakanya at unti-unting hinalikan ang aking labi as he said.

"I love you so much" at masigabong hiyawan kaagad ang narinig ko sa mga taong nasa paligid.

Fabian Montero

Days turns into weeks, weeks turns into months and months turn into years and like what the others couple do, we fight for a little thing, we mis- understand each other but despite of our lapses, we never fail to love each other.

You might un-love me for my personality but I will never ever be unloose you.

Never in my life na naiisip kong gigising ako sa umaga at ikaw ang aking makikita, your soft and fair skin na nag-kikinangan sa tama ng sinag ng araw.

I don't know pero hindi na ako sanay na gigising ako sa umaga na hindi kita nakikita, kahit sobrang busy sa office- even if 1 hour pipilitin kong tumabi sa tabi mo para lang makita ko ang ganitong ayos mo sa umaga.

I kiss your face, nose and lips at nagising kana and you smile. "Anong oras ka nakauwi kagabi?" Malambing mong tanong saakin.

"4am." Sagot ko.

"Ganuon ka late?" Tumango-tango ako. Tinitigan niya ako ng matagal at hinaplos ang aking pisngi. Lumapit siya saakin at mabilis akong hinalikan.

"Papasok pa ba ako?" Nakakalokong tanong ko sakanya.

"Malamang?" Pareho kami napangiti sa naiisip namin at- bigla'ng naging seryoso ang tingin niya saakin.

"Fab?"

"Uhm."

"I love you." Hindi ko maitago sakanya ang ngiti ko kaya mahigpit ko na lamang siyang nayakap.

"I love you more." Tugon ko. Idiniin niya ang kanyang ulo saaking dibdib at mahigpit din akong niyakap.

"I just feel sorry sa lahat ng mangyare when we were college." Aniya at hinayaan ko lamang siya'ng magsalita. "I judge you na hindi nalalaman ang buong kwento kaya nga ako layo ng layo sayo at kung alam ko lang lahat noon- baka since then palang naging tayo na." Mahabang dugtong niya. Naramdaman ko ang lalim ng kanyang paghinga.

"Its okay Sab, yung nangyare noon ay ang nagdala saatin sa kung anong meron tayo ngayon and that's what's important right now. Ang mahalaga you and me- together." I kiss her forehead at ipinikit ang aking mga mata.

Lets just make this time, today and tomorrow's our time and filled with memories.

~*~

"Fab!" Kaagad na nakipag-apir saakin si Matt ng makita niya akong papasok sa Restobar niya- yeah, its his business now.

"Fab!" Masigla ring sigaw saakin ni Oliver habang kasama niya ang Girlfriend niya. I wave my hands at luminga-linga.

"Wheres Sab?" Tanong ko kay Matt.

"Wala pa- may binili pa ata." Sagot nito. Nagtungo ako sa kung nasaan si Oliver at doon hinintay ang aking asawa. Hindi ko rin maitago ang ngiti ni Matt habang kausap niya ang kanyang Girlfriend.

Hindi nagtagal ay nakita ko na si Sab na may bitbit na cake- sa labas palang ng shop ay kinakawayan niya na ako. Tumayo ako at sinalubong ko siya- I kiss her lips at kinuha ang hawak niya.

"Kanina ka pa?" Tanong niya.

"Kararating lang din." Sagot ko naman. Mahigpit kong hinawakan ang kanyang kamay at sabay na nagtungo sa pwesto kung nasaan sila.

Magkatabi kami sa upuan at habang napupuno ng tawanan ang oras ay siya namang pagbilis ng tibok ng aking puso.

I realise na yung dating mag-isang ako, mag-isang natutulog, mag-isang nagkukulong sa apat ng sulok ng aking kwarto is already have an important person beside me, hindi lang isa, dalawa at tatlo na sila.

Simula ng pumasok ka- I realise na ang dami mo rin palang pinasok sa buhay ko.

I can easily approach a person now and I can easily understand their feelings now.

Nakamasid akong napapangiti sainyo habang binabalikan niyo ang mga pinagdaanan niyo noon.

And only thinking about tomorrow makes me smile and filled with happiness because tomorrow and the future, you are there.

And you're scent, voice and breath it is so inviting that it always drives me crazy.

I lean my face to you and enjoying every moment na alam kong kasama kita.

I suddenly whispered "Thank you for coming to my life Sab"

"Lets go home- you're drunk" she gentle tap my face at hindi ko maiwasang hindi mapangiti. Home? Yeah, because you are my home now.

THE END