Μαμά λείπεις.

1

Ο καναπές νιώθω πως σε λίγο θα αρχίζει να παραπονιέται από τις πολλές ώρες που του έχω φορτωθεί. Το τηλεκοντρόλ βρίσκεται στα χέρια μου και αλλάζω τα κανάλια τόσο γρήγορα λες και είναι παιχνίδι. Κοιτάζω την τεράστια οθόνη χαμένη στις σκέψεις μου και απλώνω τα αδύνατα πόδια μου πάνω στο γυάλινο τραπεζάκι του σαλονιού. Το σταθερό ακούγεται από την απέναντι πλευρά και με αναγκάζει να το πλησιάσω.

"Ποιός;" η ερώτηση μου ευθεία και απότομη που τόλμησε να με ενοχλήσει από την απόλυτη πλήξη μου.

"Συγγνώμη είναι η οικεία Παπαλαζαρίδη;" η φωνή άγνωστη για μένα όμως δεν με κάνει να ανησυχήσω καθώς ο μπαμπάς μου είναι γνωστός εφοπλιστής και δέχεται καθημερινά τηλεφωνήματα από διάφορους. Προφανώς αυτόν ψάχνουν.

"Ναι. Τι θέλετε;"

"Βρίσκεται εκεί κάποιος ενήλικας;"

Κοιτάζω προς την μεριά της κουζίνας από όπου ακούγεται ο συνηθισμένος ήχος των κατσαρολικών που συμμαζεύει η οικιακή βοηθός μας, η Ελένη, και ξανά στρέφομαι προς το ακουστικό μου.

"Όχι ατυχήσατε. Πείτε σε μένα." ακούω την βαριά του ανάσα και οι σειρήνες από περιπολικά και ασθενοφόρα κάνουν την εμφάνιση τους. Τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα και οι ανάσες μου γίνονται βαριές και κοφτές. Ποιός στο καλό είναι αυτός;

"Πείτε μου!" απαιτώ κι εκείνος με υπακούει.

"Η κυρία Παπαλαζαρίδου είχε ένα ατύχημα. Το αμάξι έπεσε στο ποτάμι και δεν βρέθηκε το σώμα της. Προφανώς το ορμητικό νερό την ξέβρασε σε κάποια όχθη." τα χέρια μου τρέμουν και τα γόνατά μου κοντεύουν να λυγίσουν όμως κατορθώνω να κρατηθώ από το μπράτσο της πολυθρόνας. Η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή και η ανάσα μού κόβεται χωρίς δεύτερη σκέψη.

"Δη...δηλαδή μου λέ..τε πως η.. η μαμά μου είναι νεκρή;" καταφέρνω να αρθρώσω μια ολοκληρωμένη πρόταση με δυσκολία και κείνος απαντάει ένα απλό <<ναι>>.

Το τηλέφωνο πέφτει από τα χέρια μου κι εγώ το ακολουθώ με συνοπτικές διαδικασίες αγγίζοντας απότομα το σκληρό πάτωμα. Ο ήχος του σώματος μου αντηχεί σε όλο το σπίτι και μετά το μόνο που ακούω είναι οι φωνές της νταντάς μου.

Κλείνω σφιχτά τα μάτια μου και ο μπαμπάς με σφίγγει στην αγκαλιά του. Τα δάκρυα είναι ετοιμόρροπα όμως δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να καταρρεύσει τόσο σύντομα. Κρατάω δυνατά την μπλούζα του μπαμπά μου και χάνομαι στην ζεστασιά του κορμιού του. Τον αγαπώ τόσο πολύ όμως δεν θα μπορέσει ποτέ να είναι σαν την μαμά μου. Εκείνη την λάτρευα. Ήταν όλος μου ο κόσμος. Χαϊδεύει απαλά τα καστανόξανθα μαλλιά μου κάνοντας την κίνηση μέχρι την μέση μου,όπου εκείνα φτάνουν και αρχίζει να με χαλαρώνει.