Μαμά λείπεις.

28

Καθόμαστε και οι δυο εδώ και μιάμιση ώρα μέσα στο δωμάτιο μου δίχως να βγάλουμε άχνα. Τα μόνα πράγματα που ακούγονται σ'αυτήν την αποπνικτική ηρεμία είναι οι χαλαρές ανάσες μας. Δεν ξέρω ο κολλητός μου τι ακριβώς μπορεί να σκέφτεται όμως εμένα δεν φεύγει από το μυαλό μου αυτή η σύνδεση που έχουν οι μπαμπάδες μας μ'αυτή την γυναίκα σε εκείνη την φωτογραφία. Για να την γνωρίζουν και οι δυο πρέπει να ήταν φίλη τους ή συνεργάτης τους ή σόι του κυρίου Περικλή. Αποκλείεται να ήταν κάποια άσχετη που απλά βρέθηκε μαζί τους. Από την φωτογραφία είναι φανερή η κοντινή σχέση που είχαν. Ξαφνικά το κάτασπρο ταβάνι μου έχει τρομερό ενδιαφέρον. Το κοιτάζουμε και οι δυο μας καθώς τα ακροδάχτυλα των χεριών μας αγγίζονται αμυδρά. Τα κορμιά μας ξαπλωμένα φανερώνοντας την ψυχική εξάντληση που τα έχει καταβάλει εδώ και λίγες ώρες. Ακόμη δεν τολμώ να μιλήσω, να ανοίξω τα ξεραμένα μου χείλη και να του πω όσα σκέφτομαι. Οι σκέψεις μου είναι τόσο μπερδεμένες που απλά δεν έχω την δυνατότητα να τις συντάξω. 

"Λήδα." η σιγανή φωνή του κολλητού μου αντηχεί σε όλο τον έρημο χώρο προτρέποντας με να γυρίσω όλο μου το κορμί προκειμένου να τον αντικρίσω. Εκείνος όμως κάθεται στην προηγούμενη θέση του και δεν με κοιτάζει ούτε για μια στιγμή. Τα μάτια του είναι καρφωμένα στο ταβάνι λες και υπάρχει κάτι σημαντικό εκεί πέρα. Λες και οι λέξεις που ψάχνει να μου πει βρίσκονται εκεί πάνω κρυμμένες και προσπαθεί να τις αποκρυπτογραφήσει. Που καταντήσαμε; 

Παίρνει μια βαθιά ανάσα και μαζεύει το αριστερό του χέρι από το δικό μου άγγιγμα. Η κίνηση του αυτή με κάνει να ανασηκωθώ στηριζόμενη στους αγκώνες μου και να αναζητήσω το δικό του βλέμμα, τα γνώριμα μάτια του. Κοντεύω να τον χτυπήσω απαλά στον ώμο ώστε να ξυπνήσει και να μου δώσει σημασία όμως άξαφνα ανοίγει το στόμα του και οι λέξεις απελευθερώνονται δίχως δυσκολία. 

"Κι αν ψάξουμε τα καράβια τους;" τα φρύδια μου σμίγουν μεταξύ τους καθώς το δεξί μου πόδι κουνιέται νευρικά πάνω στο στρώμα. Ασυναίσθητα τα μάτια μου ταξιδεύουν στον απέναντι ολόσωμο καθρέφτη μου, στον οποίο την συγκεκριμένη στιγμή απεικονίζονται τα κουρασμένα σώματα μας, το ένα δίπλα στο άλλο. Η πρόταση του είναι τρελή και μπορώ να πω πως δεν είναι προσβάσιμη. Για να μπούμε στα δυο ιδιωτικά πλοία τους χρειάζεται να τα παραβιάσουμε. Δεν γνωρίζω όμως εάν οι μπαμπάδες μας τους έχουν βάλει κάποιον συναγερμό ή ακόμη χειρότερα κάποια κρυφή κάμερα. Απ'όσο ξέρω είναι πανάκριβα άρα θα τα φυλάνε σαν τα μάτια τους. Ένας Θεός ξέρει τι θα υπάρχει σε εκείνη την αποβάθρα. Δεν έχω πάει ποτέ μου. Πάντα μας πήγαινε βόλτα με τα πιο απλά του πλοία έτσι δεν μπορώ να ξέρω πως είναι εκείνο το μέρος.