Μαμά λείπεις.

49

Σταματάει την ferrari έξω από το πάρκινγκ επιτρέποντας με να κοιτάξω την αχανή έκταση του κτιρίου. Τελικά η επιχείρηση που έχτιζε τόσα χρόνια ο μπαμπάς, όσο πάει επεκτείνεται. Δεν περίμενα να είχε τέτοια πέραση μια εταιρεία με πλοία. Μια εταιρεία μονάχα για εφοπλιστές και μερικούς ψαράδες. Αν και τα τελευταία δυο χρόνια ο κύριος Περικλής προσέλκυσε και φτωχό κόσμο, οι οποίοι επιθυμούν να αγοράσουν βάρκες για το ψάρεμα τους. Είναι σχετικά οικονομικές όμως δεν γνωρίζω παραπάνω πληροφορίες. Ο μπαμπάς δεν έφερνε ποτέ τα προβλήματα και τις ανησυχίες της δουλειάς του, στο σπίτι. Του το είχε απαγορεύσει η μαμά. Δεν ήθελε να συγχύζεται και πάνω απ'όλα να τα ακούω εγώ. Με προστάτευε απ'αυτού του είδους την δουλειά. Περίμενε να μεγαλώσω, όταν θα ήμουν πραγματικά έτοιμη. 
Άραγε είμαι αυτή τη στιγμή;

Δεν έχει σημασία. Βρίσκομαι εδώ για άλλο σκοπό. Όχι για να αναλάβω την επιχείρηση. Δεν το θέλω, τουλάχιστον όχι ακόμη. 
Κοιτάζω τον Νίκο δίπλα μου, του οποίου το βλέμμα έχει καρφωθεί σε κάτι σαραβαλάκια. Τα αμάξια πολύ φτωχών ανθρώπων. Πρώτη φορά βλέπω κάτι τέτοιο έξω από την εταιρεία του πατέρα μου. Συνήθως είναι παρκαρισμένα πανάκριβα αμάξια με τους ιδιοκτήτες των οποίων κάνουνε διάφορες συμφωνίες. Όμως αυτά τα παμπάλαια αυτοκίνητα δεν ανήκουν στους συγκεκριμένους πελάτες άρα είναι καινούργιοι. Πρέπει να εμφανιστώ. Ίσως τα πράγματα δεν είναι σε καλή κατάσταση.

Το χέρι μου αγγίζει αμυδρά το πόμολο και το κρύο μεταλλικό μεταφέρει την χαμηλή του θερμοκρασία στην παλάμη μου. Το σφίγγω κι ετοιμάζομαι για την πρώτη εμφάνιση μου. Δεν ξέρω εάν θέλω να βρεθώ στην αυτοκρατορία του μπαμπά. Δεν ξέρω αν είμαι άξια για να καταλάβω την θέση του, το γραφείο του. Φοβάμαι και είναι ολοφάνερο εφόσον ο Νίκος πιάνει το αριστερό μου χέρι για να με ηρεμήσει. Στρέφω όλη μου την προσοχή σε εκείνον κι αφήνω για λίγο τον φόβο που με έχει κυριεύσει. 

"Αν δεν είσαι έτοιμη μην πας. Δεν χρειάζεται."

"Χρειάζεται. Δεν είναι ότι δεν είμαι έτοιμη απλώς λίγο αγχώθηκα. Αυτά τα αμάξια είναι καινούργια. Δεν τα έχω ξαναδεί."

"Θέλεις να έρθω μαζί σου;"

"Όχι δεν χρειάζεται. Είμαι μεγάλο κορίτσι, μπορώ να αντιμετωπίσω τη ζωή μόνη μου." του χαμογελάω προκειμένου να διώξω από το μυαλό του τις κακές σκέψεις και χαϊδεύω απαλά το ζεστό μάγουλο του. Για μια στιγμή κλείνει τα βλέφαρα του απολαμβάνοντας το χάδι μου κι εγώ τον αφήνω αποκαρδιωμένη. Δεν θέλω να φύγω από κοντά του. Δεν θέλω να ανέβω μόνη μου στην εταιρεία. Θέλω να τον έχω κοντά μου. Μακάρι να μπορούσα να δεχτώ την πρόταση του. Να μπορούσα να του αποκαλύψω τα πάντα. Όμως δεν τολμώ. Δεν έχω το θάρρος να τον μπλέξω σε μια τέτοια επικίνδυνη υπόθεση. Θα τον σκοτώσουν, όπως τους γονείς μου. Δεν γίνεται να το διακινδυνεύσω. Είμαι αναγκασμένη να το αντιμετωπίσω μόνη μου.