Μαμά λείπεις.

15

Η διαδρομή τόσο αργή που με κάνει να έχω στραμμένη όλη μου την προσοχή στο παράθυρο του αμαξιού, χαζεύοντας τον κόσμο που ζει την ζωή του. Μια ζωή που έχω ξεχάσει πως υπάρχει ύστερα από τον απρόοπτο θάνατο της. Και όχι δεν έχω καμία όρεξη να συνεχίσω να ζω όμως το χρωστάω και στην ίδια αλλά και στον μπαμπά. Πρέπει να τον βοηθήσω με τον εχθρό του και να πάρουμε μαζί την εκδίκηση μας.

"Που στο καλό βρίσκεται αυτό το σχολείο;" μουρμουρίζει εκείνος και ένα ελαφρύ γελάκι απελευθερώνεται από τα σφιγμένα μου χείλη. Είχα να τον ακούσω να μιλάει από την στιγμή που με άρπαξε από τον σωματοφύλακα μου. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται αυτός ο άνθρωπος να εμφανίζεται πάντα όποτε τον έχω ανάγκη. Είναι ένας τελείως ξένος και παρόλα αυτά πάντα αισθάνεται τις δύσκολες στιγμές μου κι εμφανίζεται σαν άγγελος.

"Εμ δυο στενά πιο πέρα. Μπορείς να με αφήσεις εδώ και θα περπατήσω. Σε ευχαριστώ πάντως." εκείνος πατάει απότομα φρένο σφίγγοντας το τιμόνι στα χέρια του δημιουργώντας ένα άσπρο χρώμα στις κλειδώσεις των δαχτύλων του από την υπερβολική δύναμη που έβαλε και τραβάει το χειρόφρενο. Γυρίζει προς την μεριά μου και καρφώνεται στα μάτια μου. Η καρδιά μου αρχίζει να χοροπηδάει μέσα στο στήθος μου θυμίζοντας μου τα λόγια της μαμάς μου. 

Μπαίνω ταραγμένη στο σπίτι και την κοιτάζω με λυπημένη έκφραση. Εκείνη σηκώνεται απότομα από τον καναπέ και με πλησιάζει αναστατωμένη. Πετάω την σχολική μου τσάντα στο λευκό παρκέ και στρέφομαι προς την μεριά του τοίχου ώστε να μην την κοιτάζω. 

"Λήδα τι έγινε;"

"Μαμά πως καταλαβαίνεις εάν είσαι ερωτευμένη;" το γλυκό χαμόγελο της με προτρέπει να την κοιτάξω και το πλάκωμα των προηγούμενων λεπτών εξαφανίζεται. Το ξέρω είμαι δεκάξι χρονών όμως δεν έχω νιώσει ποτέ τέτοιου είδους συναισθήματα για κανέναν. 

"Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα απολύτως. Η καρδιά σου θα αρχίσει να μιλάει από μόνη της." την κοιτάζω παραξενεμένα όμως δεν προλαβαίνω να την ρωτήσω κάτι παραπάνω διότι ακούμε τα κλειδιά στην πόρτα και στο επόμενο λεπτό ο μπαμπάς εισέρχεται στην ζεστασιά του σπιτιού. Μας κοιτάζει με στοργή και λατρεία όπως κάθε φορά και τρέχουμε και οι δυο στην τρυφερή αγκαλιά του. Εκείνος φιλάει στοργικά το μέτωπο μου ενώ την μαμά την κολλάει πάνω του αφήνοντας της ένα απαλό φιλί στα χείλη κάνοντας με να αηδιάσω.