Μαμά λείπεις.

50

ΝΙΚΟΣ

Πλησιάζω το αυτοκίνητο μου και τότε ένα γνώριμο αμάξι τραβάει την προσοχή μου. Παραμένω ακίνητος και καρφώνω το βλέμμα μου σ'αυτή την ασημένια bmv. Πεταρίζω τις βλεφαρίδες μου πασχίζοντας να μεταβάλλω την εικόνα. Δεν γίνεται να έχει έρθει αυτήν εδώ πέρα. Δεν υπάρχει περίπτωση να ήρθε μετά από τόσα χρόνια. 

Εντούτοις, το συγκεκριμένο αυτοκίνητο θα το αναγνώριζα ανάμεσα σε εκατό. Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση. Για την ακρίβεια το είχα ερωτευτεί όταν το είχα αντικρίσει για πρώτη φορά. 
Δίχως να το σκεφτώ το πλησιάζω σταδιακά πασχίζοντας να διαψεύσω την εσωτερική φωνή μου, η οποία ουρλιάζει πως αυτό είναι όντως δικό της. Φτάνω ελάχιστα χιλιοστά μακριά από το διάφανο παράθυρο και κοιτάζω μέσα στο εσωτερικό του. Ψηλά στον καθρέφτη υπάρχει το ξεχωριστό φυλαχτό καρδιά που της είχε κάνει εκείνος δώρο. Το θυμάμαι πολύ καλά. Το είχα δει άπειρες φορές προτού της το παραδώσει. Εγώ μάλιστα το αγόρασα για λογαριασμό του. Με είχε στείλε σε εκείνο το αχούρι με τις παλιές αντίκες. 

Απομακρύνομαι από την bmv και κοιτάζω το τεράστιο κτίριο. Την Sailor. Την μελλοντική επιχείρηση της κοπέλας που έχω ερωτευτεί. Της κοπέλας που κάποια στιγμή ίσως χρειαστεί να σκοτώσω. Δεν το πιστεύω ότι δεν τα κατάφερα. Δεν κατόρθωσα να ξεφύγω απ'αυτόν τον γλοιώδη τύπο. Τον σιχαίνομαι με όλη μου την καρδιά. 

Ξαπλώνω ανάσκελα στον τριθέσιο, φθαρμένο καναπέ και κοιτάζω τον σκοτεινό ουρανό με μοναδικό φωτισμό τον αστερισμό μας. Δεν μπορώ να την έχω. Το ξέρω πολύ καλά. Την νιώθω τόσο φοβισμένη πάνω στο κορμί μου παρόλα αυτά δεν υπάρχει περίπτωση να την αφήσω. Δεν θέλω να εγκαταλείψω τις προσπάθειες μου ακόμη κι αν βρίσκω συνεχώς τοίχο. Θα κάνω τα πάντα για να την διεκδικήσω. Την θέλω σαν τρελός κι αυτό δεν θα αλλάξει. Νιώθω πως αυτή η κοπέλα είναι γεννημένη για μένα. Για να συναντηθούμε και να ενωθούμε. Δεν πρόκειται να την χάσω. Όχι τώρα που την βρήκα. Τώρα που τόλμησα να φανερωθώ στην ζωή της. Θα κάνω τα πάντα για να ξεσκεπάσει τον τρελό που καταστρέφει τις ζωές τους εδώ και χρόνια. Τον γελοίο που με έβαλε από μικρό παιδί να την παρακολουθώ σαν τα μάτια μου.

Στην απόλυτη ησυχία ο διαπεραστικός ήχος του κουδουνιού κάνει τις σκέψεις μου να πετάξουν. Ξεφυσάω αγανακτισμένος εφόσον κάποιος αποφάσισε να μου καταστρέψει την χαλάρωση μου και σηκώνομαι να κοιτάξω τον άνθρωπο πίσω από την πόρτα. Το χέρι μου μεταφέρεται στο πόμολο κάνοντας τον καρπό μου να λυγίσει προκειμένου να την ανοίξει. Τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα με το θέαμα μπροστά μου και ετοιμάζομαι να την κλείσω όσο γρήγορα την άνοιξα. Δυστυχώς εκείνος καταφέρνει να τοποθετήσει το πόδι του κάτω στη σχισμή της πόρτας με την κάσα, κρατώντας την μισάνοιχτη. Τα νεύρα μου αρχίζουν να ταράζονται ζητώντας μου να ξεφύγω από την συγκεκριμένη κατάσταση.