25

86 10 0
                                    

"Αχ Μανώλη στο εξηγώ τόση ώρα. Τι ακριβώς δεν μπορείς να καταλάβεις;" ο κολλητός μου έχει έρθει στο σπίτι μου προκειμένου να τον βοηθήσω σε κάτι εξισώσεις όμως όλο αυτό αρχίζει να με κουράζει. Αυτό το παιδί απορώ γιατί αποφάσισε να ακολουθήσει την θετική κατεύθυνση και δεν πήγε στην θεωρητική αφού είναι ο τύπος της παπαγαλίας. Από μικρό τον θυμάμαι που μάθαινε απ'έξω κι ανακατωτά όλα τα παραμυθάκια που μας διάβαζαν οι μαμάδες μας και υπερηφανευόταν για τις καταπληκτικές ικανότητες του, που μόνο αυτός κατείχε εκείνη την περίοδο. Το κακό με μας τα πλουσιόπαιδα είναι πως πρέπει να ακολουθήσουμε τα επαγγέλματα των γονιών μας και στην δικιά μας περίπτωση πρέπει να σπουδάσουμε διοίκηση επιχειρήσεων, άρα δεν είχαμε και πολλές επιλογές. Για την ακρίβεια δεν είχαμε καν επιλογή. Όλα τόσο προγραμματισμένα που με κάνουν να θέλω να εξαφανιστώ απ'αυτόν τον κόσμο. Ποτέ δεν μου άρεζε αυτή η ζωή. Χίλιες φορές να ζούσα φτωχικά και να είχα την δυνατότητα να διαλέγω εγώ η ίδια για το μέλλον μου. 

"Ρε Λήδα δεν μπορώ να το καταλάβω. Είναι πολύ δύσκολο." παραπονιέται ο κολλητός μου και κατσουφιάζει αμέσως. Τα χείλη του σουφρώνουν και με κοιτάζει με λύπη. Το ξέρω ότι όλα αυτά του φαίνονται ακαταλαβίστικα όμως δεν μπορώ να τα εξηγήσω διαφορετικά. Εμένα μου φαίνονται γελοία και απορώ που δεν μπορεί να τα λύσει με την μια. Αρπάζω το στυλό από τα χέρια του και αρχίζω να γράφω συγκεκριμένες πράξεις για να του το κάνω πιο εύκολο. Σε ένα πρόχειρο τετράδιο αποτυπώνω την σχετική θεματογραφία που πρέπει να ακολουθήσει για τις συγκεκριμένες ασκήσεις κι εκείνος αρχίζει να τα μελετάει προσεκτικά. Το έχει πάρει πολύ θερμά το θέμα των πανελληνίων, αλλά δεν χρειάζεται. Ο μπαμπάς του τού υποσχέθηκε πως αν δεν καταφέρει να περάσει θα τον στείλει στο Λονδίνο να σπουδάσει και έτσι μπορεί να μην διαβάσει καθόλου. Φυσικά την ίδια πρόταση μου έκανε κι ο δικός μου όμως εγώ δεν δέχτηκα. Από μικρή μου άρεζε να καταφέρνω μόνη μου τα επιτεύγματα μου. Θέλω να περάσω και να σπουδάσω με την αξία μου όπως και εκατομμύρια άλλα παιδιά, τα οποία δεν διαθέτουν την δική μου οικονομική κατάσταση. Αυτό είναι το σωστό και το δίκαιο. 

"Σε ευχαριστώ κολλητή είσαι η καλύτερη." αρπάζει το λαιμό μου με το μπράτσο του και κολλάει το μάγουλο μου στα χείλη του. Τρίβει άτσαλα τα μαλλιά μου αφήνοντας τα να φουντώσουν και να πετάνε σε όλα τα σημεία του προσώπου μου. Τον σπρώχνω και σκουπίζω επίτηδες το μάγουλο μου, φτιάχνοντας -όσο γίνεται- τα μαλλιά μου. Με νευριάζει τόσο πολύ όταν το κάνει αυτό αλλά τον λατρεύω και δεν μπορώ να του θυμώσω για πολλή ώρα. 

Μαμά λείπεις.Where stories live. Discover now