Μαμά λείπεις.

16

Πλησιάζω διστακτικά τον κόουτς μου ενώ εκείνος δεν έχει αντιληφθεί ακόμη την παρουσία μου. Δίνει οδηγίες στις συναθλήτριες μου, τις οποίες φαίνεται πως τις κατσαδιάζει για κάποια λάθος κίνηση τους προφανώς. Τα ίδια κηρύγματα άκουγα κι εγώ προτού εξαφανιστώ απ'αυτή την ομάδα. Παρόλα αυτά μου έχει λείψει η φωνή του και τα κατσαδιάσματα μου. Στέκομαι λίγο πιο μακρυά, σταυρώνοντας τα χέρια μου στο στήθος μου και περιμένω ανυπόμονα το τέλος του μονολόγου του. Η Κατερίνα, μια από τις κοπέλες στην ομάδα μου, στρέφει ανεπαίσθητα το βλέμμα της πάνω μου και γουρλώνει τα μάτια της χωρίς δεύτερη σκέψη. Ένα αμυδρό χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη μου και συνεχίζω να μένω ακίνητη στην προηγούμενη θέση μου. Εκείνη πάει να ανοίξει το στόμα της για να το πει στον κόουτς όμως δεν τολμάει διότι αυτό θα είναι το μεγαλύτερο λάθος της. Όλες μας γνωρίζουμε πως δεν του αρέσει καθόλου να τον διακόπτουν όταν μας μαλώνει. 'Ακόμη και ο κόσμος να καταστρέφεται δεν θα με διακόψετε' είχε πει κατηγορηματικά και ποτέ μέχρι τώρα δεν το έχουμε τολμήσει.

Εκείνος βλέπει πως το βλέμμα της Κατερίνας είναι ακόμη καρφωμένο πάνω μου και ο ενθουσιασμός είναι ζωγραφισμένος στο πρόσωπο της, γεγονός που τον κάνει να στραφεί προς την μεριά μου, προκειμένου να ανακαλύψει την πηγή ενθουσιασμού της μαθήτριας του. Με καρφώνει με τα μάτια του και μου κάνει νόημα με το χέρι του για να τους πλησιάσω. Δίχως να το σκεφτώ ακολουθώ πιστά την οδηγία του και φτάνω κοντά τους, όπως και τότε. Όλες μαζί, μια ομάδα, η ομάδα μου. Τα κορίτσια πέφτουν στην αγκαλιά μου και χοροπηδάνε σαν τρελές καθώς ο κόουτς μας χαζεύει αποσβολωμένος. Το χαμόγελο μου μετατρέπεται σε νευρικό γέλιο και για δεύτερη φορά μέσα σε δυο μέρες νιώθω χαρά. Εδώ είναι το μοναδικό μέρος στο οποίο αισθάνομαι πως ανήκω. Ήταν το αγαπημένο άθλημα της μαμάς μου και αυτό με κάνει να είμαι όλο και πιο κοντά της. Πάντα λάτρευα να παίζω μαζί της και να μου μαθαίνει νέες τακτικές. 

"Καλώς την καλύτερη παίχτρια μου." λέει ο προπονητής μου και με σφίγγει κι αυτός στην αγκαλιά του. Τα γκρίζα του μαλλιά φανερώνουν την μεγάλη του ηλικία και οι ρυτίδες στο πρόσωπο του μαρτυρούν τα χρόνια εξάσκησης σ'αυτό το άθλημα. Από μικρός λάτρευε το τένις και πάντα έλεγε στους γονείς του πως θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά. Όταν ήταν νέος είχε έναν αντίπαλο, ο οποίος ήταν ο καλύτερος στην Ελλάδα και θα έπαιζαν τον τελικό τους όμως την προηγούμενη μέρα ο κόουτς μου τραυμάτισε σοβαρά το γόνατο του κι έτσι ο αγώνας πήγε άδικα στον αντίπαλο του. Του στοίχισε πολύ αλλά έγινε προπονητής και ορκίστηκε πως κάποια στιγμή θα δημιουργήσει έναν τόσο καλό παίχτη που θα πάρει τον παγκόσμιο τίτλο και θα τον κάνει περήφανο. Από μικρή ονειρευόμουν να ήμουν εγώ αυτή η παίχτρια, εντούτοις δεν πιστεύω πως έχω το ταλέντο για να το καταφέρω.