Μαμά λείπεις.

6

Έχει περάσει μια βδομάδα από την μέρα της άστοχης αυτοκτονίας μου και όσο πάει η κατάσταση μου χειροτερεύει. Μακάρι να τα είχα καταφέρει. Μακάρι να μην με προλάβαινε εκείνος ο άγνωστος. Ο μπαμπάς έχει φοβηθεί πολύ και με στέλνει σε μια ψυχολόγο για τα απαραίτητα. Λέει πως είναι υποχρεωτικό εφόσον θέλησα να κάνω κακό στον εαυτό μου και διαφωνώ απολύτως. Σε όσους ψυχολόγους και να με πάει δεν θα πάψω να αναζητώ τρόπους για να βρεθώ κοντά στην γυναίκα που με γέννησε και με μεγάλωσε. Στην γυναίκα που λατρεύω όσο τίποτα άλλο. Αυτές τις μέρες αποφεύγω κάθε οπτική επαφή μαζί του και δεν κατεβαίνω κάτω για φαγητό. Μου φέρνει στον δίσκο η νταντά μου όμως τον ξανά παίρνει ανέγκιχτο. Δεν έχω καθόλου όρεξη και το μόνο που υπάρχει στο μυαλό μου είναι η εικόνα της μαμάς μου. 

"Λήδα σταμάτα να τρως θα παχύνεις." φωνάζει όμως δεν με αφορά. Ξέρω ότι τα λέει για να με πειράξει κι έτσι δεν δίνω παραπάνω σημασία. Κλείνω επιδεικτικά την πόρτα του ψυγείου αφού άρπαξα τα αλλαντικά και την ντομάτα για να φτιάξω τρία τόστ. 

"Μαμά πες ότι θες. Εγώ είμαι πάνω στην ανάπτυξη και πεινάω σαν λύκος." εκείνη αφήνει τον υπολογιστή της στο τραπέζι και κοιτάζει εξονυχιστικά τα υλικά που έχω στην κατοχή μου. Κουνάω ερωτηματικά το κεφάλι μου ενώ εκείνη δείχνει την απορία της. Ξαφνικά ακούμε βήματα και καταλαβαίνουμε πως ο μπαμπάς επέστρεψε από την δουλειά του. 

"Κορίτσια μου ήρθε ο μπαμπάς." φωνάζει από το καθιστικό και χωρίς δεύτερη σκέψη καταλαβαίνει πως βρισκόμαστε στην κουζίνα. Όπως πάντα αφού η κόρη του συνέχεια πεινάει. 

"Κλασσικά." μουρμουρίζει μόλις μας αντικρίζει και το χαμόγελο κάνει την παρουσίαση του στο πρόσωπο μου. Τρέχω γρήγορα και πέφτω με όλη μου την δύναμη στην αγκαλιά του. Εκείνος με σηκώνει και μόλις με αφήνει κάνει ψέμματα πως του έσπασα την μέση. Εγώ τον χτυπάω παιχνιδιάρικα στον ώμο και εκείνος αρχίζει να γελάει.

"Καλά έχει παχύνει η κόρη σου. Όλη μέρα τρώει." το ύφος του εύθυμο και παιχνιδιάρικο συνάμα. Απευθύνεται στην μαμά μου όμως εκείνη δεν στρέφεται για παραπάνω από ένα δευτερόλεπτο κι αμέσως γυρίζει αποδοκιμαστικά από την άλλη. Το ύφος της εξοργισμένο και νευριασμένο κάνοντας με να πιστεύω πως δεν τα πάνε και πολύ καλά τελευταία. Εγώ από την άλλη επιστρέφω στο πάγκο όπου έχω αφημένα τα υλικά για το φαί μου και αρπάζω τις φέτες του τοστ όσο πιο αθόρυβα μπορώ. Τοποθετώ πάνω τους το σαλάμι και το κασέρι, έπειτα κόβω σε μικρά κομματάκια την ντομάτα και την βάζω ώστε να το ενώσω και δαγκώνω μια τολμηρή μπουκιά, ενώ τους παρατηρώ. Τα πράσινα μάτια της μαμάς μου πετάνε σπίθες ενώ ο μπαμπάς κάθεται ακίνητος στην προηγούμενη θέση του.