''Anne ben bizim tayfayla maç oynamak için dışarıya çıkıyorum,babama söylersin.''
kapının önünde spor ayakkabılarını bağcıklarını bağlarken bağırdı.
"Tamam oğlum,saatin geç olmasını istemiyorum anlaştık mı ?''
Maçın kimin kazanacağına dair düşüncelerine yoğunlaşıp,güldü.Annesi üzerindeki mutfak önlüğü ve fırın eldivenleriyle oğlunu uğurladı.Merdivenlerden aşağıya inip apartmanın önünde ki arkadaşlarına selam verdi.Oyun oynamak onun için en iyi kaçış yöntemlerinden biriydi.Arkadaşı Boranın sol elinin altında top vardı.Bora evlatlık bir çocuktu ve onu sahiplenen aile onu çok seviyor ve sahipleniyorlardı. Yaşadığı zor dönemlere rağmen yüzü güleç bir çocuktu.
''Ardıç bu sefer biz alacağız lan maçı,kaybeden içecek ısmarlar ha ona göre!''
Herkes o an gülmeye başladı.
''Tamam.Bu sefer bizde rahat ol''
Boranın kafasını sol kolunun altına alınca,Bora çıkmak için çırpınmaya başladı.
''Oğlum gelmeyeceksin bu iş yatacak diye korktuk lan,Derin teyze genelde izin vermezdi.''
''Geldim işte. ''
Gözlerini Toprak'a çevirdi ve göz kırptı.Halı saha maçına gelmişlerdi.Eğlenceleri,zamanı uyuşturduğu dakikaların farkında olmadan,nefes nefese kalıp heyecanlı dakikaların ardından maç berabere bitmişti.Herkes dinlendikten sonra ev için yola koyuldular
''Berabere bitti oğlum ,Toprak yüzünden kaleci oydu!''
"Ne alakası var oğlum,iyi oynayamadınız siz!''
''Alakası yok !''
''Boş verin diğer maçlara artık Bora saat kaç oğlum?''
Bora sağ kolundaki saate baktı.
''11.30,salla oğlum her zaman oynamıyoruz zaten.''
Terli saçlarına ellerini daldırıp geri attı.Herkes apartmanlarına dağılmıştı.Kapının önüne gelip zile basması ile uzun bir bekleyiş ardından açılmamıştı yine.Defalarca basmayı deneyince diyofondan cevap gelmişti nihayet.
''Kim o ?''
"Benim anne aç kapıyı.''
aradan gelen babasının her zamanki tok ve yüksek tonlu sesi her şeyi alt üst etmeye yetmişti.
"Hangi cehennemdeysen oraya dön,bu saatte eve gelinir mi lan?''
Alkolik olduğu sesi her türlü belliydi.Ardıç artık babasını çok iyi tanımıştı.Belki annesinden bile.Bağırarak konuşunca korkusu daha fazla artmaya başlamıştı.Sokak lambaları bile yanmıyordu.Her yer kap karanlıktı dünyası gibi.
"Biraz daha kal dışarıda da aklın başına gelsin,ona göre ayağını denk alırsın!''
''Baba bir daha yapmam sö-''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İPE ASILAN HAYATLAR (DÜZENLENİYOR)
Ficção AdolescenteHayattaki herkesin,belki sahip olduğu yada sahip olmak için imrendiği birileri vardır.Herkesin silmek istediği bir geçmişi yada öldürmek için cesaret bulamadığı gerçekleri vardır.Gözünüzü kapattığınızda hatırladığınız iyi veya kötü giden her şeyi ka...
