Group Chat (GC Series 1)

GC 73

Unti-unti kong iminulat ang mata ko matapos magkaroon ng malay. It was too late when I realized I was in Axiel's room as I saw the picture frame of him in a motorcycle drag race.

"You're awake," Axiel stated without looking at me. Dahil siguro sa paggalaw ko kanina kaya napansin niyang gising na ako.

The room was filled with action figures from different online games, and there were two helmets and racing gloves beside his closet. Bumungad din sa akin ang iba't ibang trophy, ngunit hindi ko alam kung saang award 'yon galing.

Axiel was busy using his laptop habang nasa paanan ng kama kaya kitang-kita ko ang likuran niya. Ramdam ko ang pagkirot ng leeg ko ngunit mukhang ginamot na niya.

"A-Axiel..." nakadalawang ulit pa ako, ngunit wala siyang sagot.

"Axiel! Ano ba talagang nangyayari?"

"Shut up! I don't want hear your f*cking voice." Aniya habang di man lang tumitingin sa akin.

"Why are you doing this to me? May nagawa ba akong mali?"

"You're not following my command! I said don't leave! Sh*t. Good thing, you're still alive." Inis na sabi neto.

I spoke weakly, "Bakit kailangan mo akong itali rito? Alisin mo na nga 'to!"

"Shut the f*ck up! Or else I'll kill you!" Aniya kaya napatahimik na lang ako at umiyak. "Uhhh! Sh*t! Don't cry." Dagdag neto.

"Huhuhu! Axiel naman, e. Akala ko mabait ka talaga, pero ang sama mo pala!" hagulgol ko.

"Yes, I am. But even satan used to be an angel. Stop crying! Your voice is f*cking annoying!"

"I hate you, Axiel!" Sana hindi na lang ako umalis, sana nakinig na lang ako kay Stacey at Devon, lalo na sa sinabi ni Rexord na baka ako na ang isunod niya.

This time, he turned his gaze toward me and sighed deeply. Buong akala ko'y magagalit siya o pagsasalitaan ako ng masama, ngunit walang naging emosyon ang mukha niya.

Hanggang sa tumunog ang phone ni Axiel kaya sinagot niya ito. "Hell oh, I'm not the only Pheorez you dumb! This is Axiel. Yeah. I don't think so, huh?! Oh sh*t wait! What?! What do you mean?! Where the f*ck is Blaster?! Bullshit! Yes... but, I'm tracking... yeah got it. Uhhh! f*ck this sh*t. I'll send it to you, later."

Halos kalahating-oras na rin ang lumipas, 9 PM na nang mapatingin ako sa wall clock.

"What do you want?" tanong niya nang marinig ang pagtawag ko sa pangalan niya.

Nag-iwas ako ng tingin. "Nagugutom ako."

"Tss!" muli siyang humarap sa laptop. Akala ba niya nagbibiro lang ako? Kanina pa ako gutom dahil ilang oras na akong walang kain.

"Bwisit!" bulong ko. Hindi na ako nagpumilit dahil mukhang wala naman siyang pakialam kahit anong sabihin ko. Itutulog ko na lang uli, kaysa patuloy na maramdaman ang gutom.

Napabukas ako ng mata makalipas ang ilang minuto. Wala na siya sa loob ng kwarto, bukas ang banyo sa loob kaya siguradong wala rin siya roon. Muli akong pumikit nang marinig ang pagbukas ng pinto. Rinig ko ang mga yapak niya at pagtunog ng kutsara't tinidor. 

"Zhav..." he spoke softly. "Here's your food."

Lihim akong napangisi. Hindi rin naman pala niya ako matitis! Nagkunwari akong gulat nang makita ang mga dala niya. Mukhang ininit niya 'yong niluto niya dahil kita ko ang usok nito.

I rolled my eyes. "Duh? Paano ko kakainin 'yan e nakatali 'tong mga kamay ko?"

"Open your mouth. I won't remove the chains baka takbuhan at iwan mo 'ko. Ayuko sa lahat yung iniiwan ako kaya ako ang magpapakain sa'yo." Aniya sabay lapit ng kutsara sa bunganga ko kaya napanganga na lang ako.