Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Παρόν
Προσπαθώ να μελετήσω τα χαρτιά που έχω μπροστά μου αλλά το μυαλό μου ταξιδεύει αλλού. Χαμογελώ ανεπαίσθητα μόλις από το νου μου περνά η χθεσινή νύχτα που πέρασα με την κόρη μου. Ήταν η πρώτη φορά που το ξενύχτι μου είχε νόημα. Κουνάω το κεφάλι μου πέρα δώθε και γελάω με τον εαυτό μου που κάνω σαν χαζομπαμπάς. Μου τα έλεγαν αλλά δεν τους πίστευα. Πως γίνεται ένα τόσο δα πλασματάκι να μου έχει αιχμαλωτίσει τη καρδιά? Νομίζω ότι ποτέ μου δεν θα βαρεθώ να την κοιτάζω, πάντα θα προσμένω ένα χαμόγελο της και πάντοτε θα την φροντίζω.
Άλλο ένα χαμόγελο σχηματίζεται στις άκρες των χειλιών μου και αφού πήρα μέσα από το πακέτο ένα τσιγάρο ξανά στρέφω τη προσοχή μου στα χαρτιά μου που έχω μπροστά μου ώσπου ακούγεται ο χτύπος της πόρτας.
"Περάστε! "φώναξα και άναψα το τσιγάρο μου. Η πόρτα ανοίγει και βλέπω τη όμορφη φιγούρα της Εύας να διασχίζει το κατώφλι του γραφείου.
"Μου είπε η Πατρίτσια ότι με ζήτησες". είπε χαμηλόφωνα και παρατηρώ το πρόσωπο της να είναι χλωμό.
"Ναι. Ήθελα να μάθω πως πήγε η συνάντηση με την κυρία Ραφαέλα;" απόρησα.
Προχωράει διστακτικά προς το μέρος μου με τα δάχτυλα της μπλεγμένα και καθώς κάθεται ένας βαρύς αναστεναγμός βγαίνει μέσα από το στόμα της. "Καλά. Με κατατόπισε!". είπε με το βλέμμα της κοιτάζει σκεπτική τριγύρω το χώρο.
Ζάρωσα τα φρύδια μου από αυτή τη ανεξήγητη συμπεριφορά της και πετώντας τη στάχτη μέσα στο τασάκι "Τελικά θα παραμείνεις στην αρχική σου απόφαση;".ρωτάω γεμάτος περιέργεια.
Αποστρέφει το βλέμμα της πάνω από το πίνακα που είναι κρεμασμένο στο απέναντι τοίχο για να με κοιτάξει "Φυσικά!"δήλωσε με σταθερό τόνο.
"Μάλιστα!"λέω χαμογελώ αχνά για τη ξεροκεφαλιά της. "Άρα να πάρω τηλέφωνο την κυρία Ραφαέλα να της πω ότι δεν ενδιαφερόμαστε και να ψάχνει για νέο ιδιοκτήτη; "πρόσθεσα ανασηκώνοντας τα φρύδια μου.
