Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Παρόν
Μόλις του αποκαλύψα αυτά που έπρεπε να μάθει ζάρωσε τα φρύδια του και με κοίταξε εξεταστικα. "Είπα και εγω",αποκρίθηκε με ένα αλαζονικό χαμόγελο. "Υπήρχε περίπτωση να έχεις μεγαλώσει δίπλα στον μεγαλύτερο εγκληματια και να μην ακολουθήσεις τα χνάρια του;", αναρωτήθηκε και ύστερα ήπιε μια γουλιά από το ουίσκι του.
Ανταποδίδω σε αυτή τη φιλοφρονηση με ένα πλατύ χαμόγελο και καθώς πίνω από το ουίσκι μου σκεφτόμαι ότι και όμως γίνεται.
Μέσα από το μυαλό μου περνάει εκείνη η νύχτα που μου άλλαξε τη ζωή και ίσως με έσωσε από τι μπορεί να ακολουθούσε στο μέλλον. Είχα ένα χρόνο που είχα απόφοιτησει από τη Νομική Σχολή και πλέον είχα μπει βαθιά μέσα στις υποθέσεις του Μορετι. Ήμουν ασκούμενος στον μεγαλοδικηρο του Μορετι με εκείνον να με καθοδηγεί σε κάθε νόμιμη και παράνομη υπόθεση του γερου Μορετι. Δεν θα το κρύψω ήμουν ενθουσιασμενος τότε και ποιος δεν θα ήταν άμα ήξερε ότι το μέλλον που τον περιμένει θα είναι γεμάτο από πλούτη, πολυτελές αμαξια και φυσικα πολλές γκόμενες, όλοι μας. Μεγαλώνοντας πολύ φτώχικα όλα αυτά με ενθουσιαζαν το να γίνω κάποιος. Ήθελα να αποκτήσω εξουσία και σεβασμό. Επιθυμούσα όλοι να τρέμουν από φόβο μονάχα στο άκουσμα του ονόματος μου και παραλίγο να τα καταφέρω. Όμως μέσα σε ένα βράδυ η κοσμοθεωρία μου άλλαξε. Θυμάμαι ήταν να παραδώσω ένα εμπόρευμα και παίρνοντας τη βέσπα μου για να πάω στην περιοχή της Οστιας δυο μαύρα αυτοκίνητα με έκλεισαν. Το ένα ήταν μπροστά μου ενώ το άλλο πίσω μου. Όλο αυτό μου είχε προκαλέσει περιέργεια αλλά και φόβο το ποιος μπορεί να κρύβεται πίσω από τα φιμε τζάμια των αυτοκινήτων που με ακινητοποίησαν.
"Η παρανομία είναι μέσα στο αίμα σου, φίλε μου",ακούστηκε η φωνή του Ρομπέρτο διακόπτοντας τις αναμνήσεις του παρελθόντος.
Μόλις ήπια και την τελευταία γουλιά που είχε απομείνει στο πάτο του κρυστάλλινου ποτηριού του είπα "Δώσε μου τώρα το φακελο".
