Παρόν
Ο στόχος μου είναι να φύγω όσο μπορώ μακριά του αλλά αυτό που με εμποδίζει είναι ότι δεν έχω χρήματα για να το κάνω. Φυσικά ρισκάρω πάρα πολύ το γεγονός ότι μπορεί να με ξανά βρει και τότε θα έχω άσχημα ξεμπερδέματα αλλά πρέπει να προσπαθήσω να το κάνω επειδή δεν μπορώ να ζω με έναν άνθρωπο που δεν χάνει ευκαιρία να με εξευτελίζει συνεχώς. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνω είναι να βρω μια δουλειά έτσι ώστε να μπορέσω να βγάλω πλαστό διαβατήριο για εμένα και τη μικρή και δεύτερον να βγάλουμε δυο εισιτήρια για Αργεντινή. Άλλη ήπειρο, άλλα ονόματα και μια καινούργια αρχή μακριά από όλα αυτά. Αναστενάζω βαριά καθώς δαγκώνω το στρόγγυλο ψωμάκι με γέμιση πεκορίνο -το οποίο παρεμπίπτοντας είναι φανταστικό- και σκέφτομαι πως θα καταφέρω να τον πείσω να με αφήσει να δουλέψω.
«Γιατί βαριαναστενάζεις, κορίτσι μου;»ακούγεται η φωνή της Πατρίτσια διακόπτοντας τις σκέψεις μου.
«Από τη νοστιμιά του ψωμιού που έχεις φτιάξει»απαντώ και εγώ χαμογελώντας όσο μπορώ πιεστικά.
«Χαίρομαι που σου αρέσει!» λέει και εκείνη καθώς τοποθετεί τη κατσαρόλα μέσα στο συρτάρι.
«Είσαι καταπληκτική μαγείρισσα, Πατρίτσια»λέω με ειλικρίνεια και παίρνω άλλο ένα ψωμάκι μέσα από τη πιατέλα που βρίσκεται μπροστά μου.
«Και εσύ δεν πας πίσω, κορίτσι μου».είπε και παίρνοντας ένα τηγάνι το τοποθετεί μέσα σε ένα άλλο συρτάρι.
«Σαν και εσένα δεν είμαι».
Στρέφεται προς εμένα δηλώνοντας καλοδιάθετα«Είσαι καλύτερη!».
«Μπα! Έχω πολύ δρόμο ακόμα για να σε φτάσω»είπα και σηκώνομαι πάνω από το σκαμπό μου για να πάω προς το ψυγείο. Ανοίγω το ψυγείο και παίρνω ένα παγωμένο νερό από μέσα και κρατώντας το μπουκάλι μέσα στα χέρια μου προχωράω προς τα ντουλάπια με τα ποτήρια.
Καθώς βγάζω το ποτήρι από μέσα την ακούω να μου λέει «Πίστεψε με, με έχεις φτάσει και ήδη με έχεις ξεπεράσει».
Αφού γεμίζω το ποτήρι με το νερό ακουμπώ τις παλάμες μου πάνω στο πάγκο της κουζίνας και κάνω το κεφάλι μου στο πλάι κοιτάζοντας την για μερικά δευτερόλεπτα. «Είσαι πολύ καλή!».
Παίρνω το ποτήρι μέσα στα χέρια μου και προτού το πιω την ακούω να λέει «Την αλήθεια λέω».
Αφού ήπια το νερό καθώς το αφήνω πάνω για άλλη μια φορά τη κοιτάζω σκεπτική «Είσαι η μόνη από εδώ μέσα που δεν με έκρινες για το παρελθόν μου».
